Ανοιγω το ματι, το ενα, το δευτερο θελει τον χρονο του. γυριζω πλευρο γιατι δεν θελω να σηκωθω, δεν υπαρχει λογος να σηκωθω και το κρεβατι αρχιζει να κουνιεται εναντια στους νομους της φυσικης. Η δυναμη που διεθεσα για την αλλαγη πλευρου δεν μπορει να δωσει 3,4,5,6,7,8 κουνηματα.... σεισμος.... ξαναγυριζω πλευρο και το κουνημα συνεχιζει με ρυθμο κοκετας, συνεχιζει,συνεχιζει και σκαει και ενα κουνημα προς τα δεξια μου, χωρις επιστροφη, ολο δεξια και καθως το σπιτι ερχεται αργα προς την ευθηγραμμιση με τα θεμελια, συνεχιζει με την αρχικη ενταση και συνεχιζει. ειναι η στιγμη που σκεφτηκα οτι αυτη την στιγμη, καπου, μακρυα, πεθαινει κοσμακης.
σηκωνομαι και σε 5 λεπτα ειμαι ηδη στο αυτοκινητο για να ξεκινησω την μερα μου με τσιγαρα και καφε. παω στο καταστημα ψιλικων της περιοχης και η κοπελια εβλεπε στην τηλεοραση του καταστηματος γκρεμισμενα κτιρια. Τον καταλαβες τον σεισμο;
Ρε μαγκες, ποτε προλαβαν και εστησαν καμερες;
Τωρα που διαβαζω τις ειδησεις ολο το υλικο ειναι απο την Τουρκια, Για την Σαμο λενε για μερικες υλικες ζημιες.