Τι Παίζετε Αυτόν τον Καιρό - Part II

[Borracho]

Έτσι, να ακούγεται το The Forgotten City, γιατί ο μόνος τίτλος που ενδεχομένως το κοντράρει ως φετινό GOTY, είναι το Sherlock Holmes : Chapter One. Και μιλάω μονάχα για την αισθήση του πλήρους, καθώς το Forgotten City είναι κατηγορία από μόνο του όσον αφορά το σενάριο, την ατμόσφαιρα και το φιλοσοφικό του βάθος. Μοναδικό από κάθε άποψη και προφανώς απευθύνεται σε πολύ συγκεκριμένο κοινό.

Το Village ήταν μια πολύ διασκεδαστική και με υψηλότατες αξίες παραγωγής, B-movie. Το γούσταρα κάργα ακριβώς γιατί ήταν εντελώς απροσποίητο, σου δήλωνε την ταυτότητά του με το 'καλημέρα'. Σε καμία περίπτωση το παιχνίδι εκείνο που θα μνημονεύεται πολλά χρόνια στο μέλλον ως τίτλος-σταθμός.

 

[Sugamoto Panagia]

έστω να μπει στη συζήτηση, για game of the year και μιλούν πχ για το dread- κάπου σε μια γωνία ο hollow night και η Μiriam έχουν ξελιγωθεί στο γέλιο..με τα <<καλύτερο metroidvania των τελευταίων ετών>>

προσωπικα νομιζω οτι το dread ειναι καλυτερο του bloodstained. το μονο αρνητικο συγκριτικα ειναι οτι το ενα εχει βαλει αρκετα modes μεσω updates πραμα που δεν θα κανει ποτε η σειρα metroid. κατι randomizers κλπ με hack mods τα ειδαμε στην σειρα.

 

[lelos kounelos]

Ειδα δωρεαν anno 1404 και γελασε η τσεπη μου. Τον γαιδαρο, τον δωρεαν, δεν τον κοιταζεις στα δοντια αλλα πρεπει να ειναι και γαιδαρος, οχι γαιδουρι. Εχω παραπονα.
Ειχα την εντυπωση οτι το ειχα παιξει στο παρελθον αλλα η μνημη μου ηταν εντελως εικονικη αλλα αυτο δεν μας πειραζει.
Παλαιοτερα διαβαζα εδω και εκει για το παιχνιδι αλλα δεν ετυχε να παιξω κανενα γιαυτο και το false alarm.
Μπαινω στα παραπονα.
Στο ξεκινημα που σου δινει τις οδηγιες για να ξεγκαβωθεις, μου δωθηκε η εντυπωση οτι η φαση ειναι λιγο φλου.
παραδειγμα. Ο μεντορας σου λεει οτι πρωτα πρεπει να χτισεις ενα chapel και καπακι το ακυρωνει και σου λεει οτι πρωτα θα χτισεις καλυβες για τους ξεβρακωτους. Αυτο δεν μας πειραζει αλλα ειναι κατι που το παρατηρησα.
Συνεχιζω.
Χτιζω τις παραγκες και το επομενο quest ειναι να χτισω δυο lumberjack huts και σε αυτο το σημειο ξεκιναει το πονακι στο κεφαλι.
Μου λεει ο μεντορας οτι ενα lumberjack hat δεν την παλευει και πρεπει να το γκρεμισω.... ποιο ρε μαστορα; γιατι;
το μονο hint ειναι το φωτεινο σφυρι της καταστροφης. Αντε λεω, να το κανω τζογο το θεμα και ριχνω το ενα κτιριο αλλα το σφυρι συνεχιζει να ειναι αναμενο, γκρεμιζω και το δευτερο και το κουμπι της καταστροφης σβηνει. Τα ξαναχτιζω, κομπλε ολα και το quest παραμενει, χτισε δυο lumberjack huts....
Ρε μαγκα, αφου η ξυλεια ανεβαινει και με αυτη την ξυλεια χτιζω πραγματα, γιατι παριστανεις οτι δεν υπαρχουν;
τα γκρεμιζω και τα χτιζω αλλου αλλα οι ενεργειες μου δεν εγιναν αποδεκτες.
Λεω κατι κανω λαθος και μπουκαρω ιντερνετ να δω τι συμβαινει.
Οτι πρεπει να ενωσεις τα κτιρια με τον δρομο το ειδα και ειναι λογικο. Το παραλογο ειναι οτι τα πηρα στο κρανιο γιατι τα εκανα ολα δρομο και ο τυπος επιμενει οτι πρεπει να χτισω δυο lumberjack huts.
Ολα delete, νεο profile και ξεκινημα απο την αρχη. χτιζω τα παντα, βαζω δρομους, ολα λειτουργουν σωστα.
Μεντορας, χτισε δυο lumberjack huts.
Τσακωνω το tool για τους δρομους και οχι μονο στρωνω δρομους παντου αλλα περικυκλωνω και τα κτιρια με δρομο. Τα εκανα ολα πλατεια.
Μεντορας, χτισε δυο lumberjack huts. Την μπανα... αρχιζω και φυτευω lumberjack huts παντου.
Μεντορας, χτισε δυο lumberjack huts.

Το αλλο, το εριστικο, ειναι η ομιλια του. Πρεπει να πηρε πολλα ζαναξ.

 

[Χειρομαλάχτης]

ρε συ μηπως λεει hats??
δεν ψαχνεις στο ινβεντορυ σου για τιποτα τραγιασκες??

 

[maximum armor]

Τέλος το Forsaken Gods του Gothic 3. Δεν ξέρω πόσες ώρες ήταν, ώστε να το γράψω, δεν το έγραφε το save. Θεωρώ πως ήταν κάτι μεταξύ 50-60. Το σίγουρο είναι πως τα quests ήταν 117 (το γράφει το quest log).

 

[Adhan]

Απαρίθμηση stats αντί για actual εντυπώσεις... Επαληθεύεται η υστεροφημία του game (Gothic από τα Lidl Ινδίας) θα έλεγε κανείς.

 

[maximum armor]

Μα τα έγραφα σε προηγούμενα posts για την παιχνιδάρα αυτή! Μ’ άρεσε πολύ, πρέπει να το έβγαλα σε 2,5 - 3 βδομάδες. Κέρδισα 40 lvl (κι άλλα στατιστικά!) Υπήρχαν αρκετά escort quests, όπως έγραψε και ο Stamatimenos, αλλά ποτέ δεν υπήρξε πρόβλημα pathfinding. Το θεωρώ ως την καλύτερη κατάληξη στην πορεία του nameless. Επιστρέφω στην παρακολούθηση F1!

 

[Stamatimenos]

Εγώ το θεωρώ εντελώς άχρηστο σεναριακά, και full contradictory ο χαρακτήρας του nameless, αλλά δε θα επιμείνω να πω με το ζόρι τι πρέπει να αρέσει στο καθένα, γιατί θα γίνω και εγώ σα το nameless του FG.
Θα μείνω λίγο στα mechanics, τι build έπαιξες τελικά;

 

[maximum armor]

1) Στο συντριπτικά μεγαλύτερο διάστημα τον είχα one-handed, αλλά χωρίς ασπίδα! Λίγο δοκίμασα το two-handed λόγω του μεγαλύτερου damage των αντίστοιχων σπαθιών, αλλά το αργό «speed of hit» να το πω, μου την έδινε και επέστρεψα στο one-handed, ακόμα και με μικρότερο damage.
2) Όλα τα άλλα Gothic, Risen (μόνο το 2 δεν έχω παίξει) και Arcania τα έπαιξα ως two-handed! Γενικά μάγους παίρνω μόνο σε RPG που να έχουν αυτόματο γέμισμα του mana ώστε να μην χρειάζεται (εκτός των health potions) να πρέπει να πίνω και mana potions. Με το ζόρι πάνω στη μάχη πίνουμε το health, να πρέπει να πίνουμε κι απ’ τα δυο;!!
3) Αν και με ξίνιζε, όπως είχα γράψει, στην αρχή ο χαρακτήρας του, σιγά-σιγά καταλάβαινα ότι αυτή η σκληράδα πράγματι είναι απαραίτητη να έχει κάποιος που έχει βλέψεις για βασιλιάς και επιχειρεί να ενώσει τόσες αντιτιθέμενες πλευρές. Δεν θα μπορούσε να είναι «με το σεις και με το σας».
4) Το μόνο που με χάλασε είναι ότι σεναριακά

Spoiler

μάλλον ο Xardas πέθανε ( ; ), δηλαδή τόσο τρελάθηκε ο nameless ώστε να σκοτώσει το φίλο του; Αυτή η σκέψη με χαλάει. Τόσο χειροτέρεψε ο χαρακτήρας του;

5) Φαντάσου κατάληξη όμως: ο φυλακισμένος του 1, επόμενος βασιλιάς στο τέλος του 3 και του FG ακολούθως! Σαν το Morrowind: από φυλακισμένος, ο Nerevarine, το Oblivion: από φυλακισμένος, αυτός που είδε ο Σεπτίμ στον ύπνο του (που πάλι θα μας σώσει), και το Skyrim: από μελλοθάνατος, ο τελευταίος dragonborn!!!

 

[captain kal]

5) Φαντάσου κατάληξη όμως: ο φυλακισμένος του 1, επόμενος βασιλιάς στο τέλος του 3 και του FG ακολούθως! Σαν το Morrowind: από φυλακισμένος, ο Nerevarine, το Oblivion: από φυλακισμένος, αυτός που είδε ο Σεπτίμ στον ύπνο του (που πάλι θα μας σώσει), και το Skyrim: από μελλοθάνατος, ο τελευταίος dragonborn!!!

Heroic Syndrome!!

 

[Sugamoto Panagia]

Αυτό το heroic syndrome the messiah στα games με έχει κουράσει είναι η αλήθεια.

 

[captain kal]

Αυτό το heroic syndrome the messiah στα games με έχει κουράσει είναι η αλήθεια.

Να σου πω την αμαρτία μου, εμένα ακόμα όχι!!!

 

[Sugamoto Panagia]

Να σου πω την αμαρτία μου, εμένα ακόμα όχι!!!

ισως ειμαι υπερβολικος. καποιοι το καταφερνουν και το κανουν ακομα καλα. αλλα πχ τα bioware games της τελευταιας 10ετιας να πω? η της bethesda πχ. γενικα ειναι καποια στουντιο που στα games τους νιωθω οτι απλα εχουν checklists και πρεπει να τα τικαρουν ολα.

 

[Borracho]

Έκανα απολογισμό της χρονιάς αυτές τις μέρες και μου φαίνεται σχεδόν απίστευτο, αλλά με διαφορά το καλύτερο παιχνίδι που έπαιξα φέτος, πρέπει να είναι το Forgotten City. To αντιδιαμετρικά αντίθετο του blockbuster. Στημένο πάνω σε μόλις και μετά βίας καμουφλαρισμένα 'κόκκαλα' mod , με σχεδόν ανύπαρκτη παρουσία στον mainstream ειδικό τύπο και όμως απερίγραπτο βάθος και άψογη γραφή.

Το Sherlock Holmes: Chapter One αν και παραμένει έξοχα διασκεδαστικό, δεν κάνει την υπέρβαση. Ένα αρτιότατο AA reskin του Sinking City, με σαφώς συμπαθέστερο πρωταγωνιστή και χαρακτήρες. Απολαυστική η ενασχόληση μαζί του και τελειοποιεί διαφορετικές δοκιμασμένες συνταγές, αλλά δεν καινοτομεί πουθενά.

Το The Artful Escape ήταν απλά πανέμορφο. Μπορεί το όνειρο του νέου Rocksmith να πέθανε νωρίς, αλλά κάποιος κράτησε ψηλά τη σημαία του μουσικοδίαιτου σπασίκλα και φέτος.

Προφανώς και το Darkest Dungeon II είναι η κορυφαία Early Access της χρονιάς (εντάξει, αυτό ήταν εύκολο) και το Resident Evil: Village έσβησε τη δίψα μου για κάτι πιο 'σκληρό', αυστηρά μέσα στα πλαίσια της αλληλοσυμφωνημένης φαρσοκωμωδίας τρόμου.

Το It Takes Two πρέπει να ήταν με διαφορά το κορυφαίο co-op παιχνίδι όλων των εποχών -και ένα γλυκύτατο και ευφάνταστο σενάριο από μόνο του- αλλά δεν μπορώ να πω ότι με συγκλόνισε εγκεφαλικά, έτσι, να τρέχω και να το προτείνω αδιακρίτως στους πάντες.

Περίεργη χρονιά το '21, αναφορικά με το gaming, πιστεύω μοιράστηκε σε μικρές στιγμές και 'μηχανικές' χαρές πολύ περισσότερο απ' ότι στηρίχθηκε σε ένα-δύο τίτλους που θα έκαναν πάταγο και θα έχαιραν καθολικής αποδοχής.

 

[vtheofilis]

Έκανα απολογισμό της χρονιάς αυτές τις μέρες και μου φαίνεται σχεδόν απίστευτο, αλλά με διαφορά το καλύτερο παιχνίδι που έπαιξα φέτος, πρέπει να είναι το Forgotten City. To αντιδιαμετρικά αντίθετο του blockbuster. Στημένο πάνω σε μόλις και μετά βίας καμουφλαρισμένα 'κόκκαλα' mod , με σχεδόν ανύπαρκτη παρουσία στον mainstream ειδικό τύπο και όμως απερίγραπτο βάθος και άψογη γραφή.

 

[Borracho]

Ωραίο ντοκυμαντέρ ρε. Είχε πολλά κιλά κοχόνες ο Αυστραλός για να παρατήσει τη 'στρωμένη' δουλειά -και σίγουρα δυνατή πετριά επιπλέον, προκειμένου να το ρισκάρει. Μπορεί το Forgotten City να μην έκανε εμπορική επιτυχία, αλλά σίγουρα θα τον τσιμπήσει κάποιος μεγάλος στο εγγύς μέλλον. Αυτά τα ταλέντα, δεν χάνονται.

 

[manofsorrows]

Εμπρός καλό μου Gamepass! Mε βάλατε στην πρίζα να το δω! Με τραβάει πίσω ότι δεν αντέχω άλλες λούπες! Ήμαρτον πια μ'αυτό τον μηχανισμό!

 

[maladroid]

Ενδιαφέρουσα σύμπτωση – μόλις χθες βράδυ είδα τον τέταρτο ("canon") τερματισμό του Forgotten City (στο Game Pass βεβαίως βεβαίως).

Ρε συ Στέφανε, ώρες ώρες είναι λες κι έχεις αυτό το σύνδρομο "μάγκες, ανακάλυψα διαμαντάκι που οι κακοί μαρκετίστες και ΑΡΔ του χώρου μάς το κρύβανε επιμελώς, για τσεκάρετε!". Π.χ. αυτό εδώ που γράφεις είναι εντελώς ανακριβές:

...με σχεδόν ανύπαρκτη παρουσία στον mainstream ειδικό τύπο....

Στο Metacritic έχει reviews από IGN, Gamespot, PC Gamer, Game Informer, Kotaku, Polygon, RPS κι ένα σωρό άλλους. To σκορ του: 84/100.
Επίσης θυμάμαι να διαβάζω άρθρα για το παιχνίδι όταν ήταν ακόμα mod του Skyrim αλλά και αφότου έκανε την μετάβαση σε standalone, και γενικά δεν το κράτησε κανείς κρυφό. Τι στην ευχή περίμενες για να θεωρήσεις ότι του δώσανε την προβολή που άξιζε;

Στο διά ταύτα τώρα, αυτό που μου άρεσε περισσότερο στο Forgotten City είναι το πόσο στιβαρό, πόσο compact είναι σαν εμπειρία. Αν και time loop παιχνίδι, δεν χασομεράει, δεν σε βάζει να κάνεις ή να ακούς τα ίδια και τα ίδια, το level design είναι γεμάτο διασυνδεδεμένα περάσματα και shortcuts, μέχρι κι έναν ψευδομηχανισμό fast travel έχουν βάλει για να μειωθεί ο χρόνος στα πήγαινε-έλα.
Εξίσου καλοφτιαγμένο και το gameplay, ναι μεν κατά 60-70% συζητάς απλά με κόσμο, αλλά παράλληλα υπάρχουν σημαντικά διαστήματα εξερεύνησης και δράσης.

Το ιστορικό και φιλοσοφικό υπόβαθρο σε κάποια σημεία σε βάζει πραγματικά να προβληματιστείς ή να αναζητήσεις περισσότερες πληροφορίες online, οι χαρακτήρες έχουν διακριτές και αρκετά ενδιαφέρουσες (αν και συχνά στερεοτυπικές) προσωπικότητες, γενικά έχει γίνει πολύ καλή δουλειά.
Πάντως, στο τέλος συνειδητοποίησα ότι το παιχνίδι περισσότερο με εντυπωσίασε τεχνικά, δηλαδή στο πως είναι δομημένα τα quests, η πλοκή και το level design, παρά σαν σεναριακή ιδέα. Είχα μια αποστασιοποίηση όσο έπαιζα, απλά με ενδιέφερε να λύσω τον γρίφο και να κοιτάξω πίσω από την κουρτίνα, κι όχι να γίνω μέρος του κόσμου του ή να βρω μια δίκαιη λύση στα προβλήματά των κατοίκων. Δεν ξέρω, μπορεί να ήταν καθαρά δικό μου θέμα αυτό, κι όχι του παιχνιδιού.

Όπως και να'χει, όποιος διαθέτει Game Pass οφείλει να το δοκιμάσει.
8/10

 

[Sugamoto Panagia]

μια χαρα press καλυψη ειχε. υπεραρκετη (και nominated στα oscar εεεε game awards ηθελα να πω). τωρα αν η μαζα δεν ακολουθησε δεν ειναι θεμα press αλλα θεμα gamers.

 

[Hellion]

Δεν είχα πάρει καν πρέφα πως είναι στο γκέημ πάςς βασικά, το κατεβάζω τώρα.