Τι Παίζετε Αυτόν τον Καιρό - Part II

[Hellion]

Κώστα κυνήγησες τις 'μικρές' ιστορίες, να δώσεις σε κάθε πολίτη το ιδανικό του φινάλε; Αυτές τις χάρηκα περισσότερο από το κεντρικό σεναριακό διακύβευμα.

Εννοείται, πριν φτάσω πχ στον 4ο τερματισμό είχα κάνει reset τον κύκλο και ξέχασα από κεκτημένη ταχύτητα να σώσω την Fabia από την κατάρρευση του ναϊσκου, και στο φινάλε ο Γεώργιος δήλωνε θλίψη για το χαμό της φίλης του, οπότε είδα όλον τον τερματισμό και μετά ξαναέπαιξα την ημέρα από την αρχή για να σώσω και να κάμω χαρούμενους τους πάντες.

 

[pornostars]

Τίτλοι τέλους για το Visage, το οποίο με ταλαιπώρησε αρκετά καθώς αφιέρωσα 20 ώρες παιξίματος (ναι, καλά διαβάσατε) για να τα βγάλω πέρα χωρίς walkthrough και αρκετούς θανάτους.

Στην αρχή δεν μου άρεσε καθόλου: πολύ αργό όπως προείπα σε προηγούμενο ποστ, ενώ σου δίνεται η εντύπωση ότι δεν ξέρεις τι ακριβώς να κάνεις παρακάτω - και όταν το κάνεις δεν ξέρεις εάν έπραξες το σωστό.

Σταδιακά και ύπουλα το παιχνίδι σε απορροφά στον κόσμο του, ενώ οι στιγμές τρόμου με έκαναν να ανατριχιάσω ολόκληρος στην κυριολεξία· κάτι που είχα πολύ καιρό να νιώσω σε horror game. Οξύμωρο; Όχι.

Τα δε γραφικά σε κάποιο σημείο του παιχνιδιού είναι beyond this world - έμεινα ενεός!

Συστήνεται αλλά θέλει πολλή υπομονή και χρόνο για να δεις όλα τα τεκταινόμενα.

 

[maximum armor]

Τερμάτισα για δεύτερη φορά (πολλά χρόνια μετά την πρώτη. Και τώρα το κατάλαβα πολύ καλύτερα) το εξαιρετικότατο Cryostasis: Sleep of Reason. Πολύ ενδιαφέρον το να παίζεις τις μικρές ιστορίες όλων αυτών των ανθρώπων ώστε να μείνουν ζωντανοί στο παρελθόν, αλλάζοντας στη συνέχεια και το δικό σου παρόν. Επίσης μια φορά σώζεις και ζώα και μια άλλη γίνεσαι ΕΣΥ πολική αρκούδα και πρέπει να σωθείς απ’ αυτούς που σε κυνηγούν! Σωστά και λογικά όλα αυτά που χρειάζεται να κάνεις. Στιβαρή μάχη, τόσο με τα melee όσο και με τα πυροβόλα όπλα. Περίπου 10 h διάρκεια. Επίσης, ταιριαστό παιχνίδι για χειμερινό gaming!

 

[Sugamoto Panagia]

ξεκινησα το ac: valhalla (που σημαινει οτι μαλλον το fate of atlantis του odyssey δεν θα το τελειωσω ποτε στην ζωη μου-τουλαχιστον τελειωσα το legacy of the first blade και το main game φυσικα φυσικα). για την ωρα μια χαρα μου φαινεται. εχει καποια ηλιθια τεχνικα θεματα ακομα αλλα νταξ παλευεται. θετικο οτι δεν βλεπω τα χαζα side quests που ειχε το odyssey.

 

[Borracho]

Αν και η Καγκουρειάδα θα έχει μια αιώνια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, ετοιμάσου για πραγματικά απολαυστικό AC.

 

[manofsorrows]

Τέλος, μέσα σε 10 ώρες, το Τhe Forgotten City και με τα 4 φινάλε κι έχοντας εξαντλήσει θεωρώ τουλάχιστον το 98% των διαλόγων που θα μπορούσα να έχω με τους χαρακτήρες. Τα quests τα έκανα όλα. Το κανονικό φινάλε μπορεί να φανεί κάπως awkward σε κάποιους, αλλά εξηγεί θεωρώ πειστικά το τι συνέβει. Φοβερή ιδέα και δίκαια βραβεύτηκε το σενάριο. Πολύ θετικό ότι το παιχνίδι σε βοηθάει πολύ και δεν σε κουράζει με τις λούπες. Ελάχιστες φορές θα χρειαστεί να κάνεις κάτι 2η φορά! Έπεσα και σ'ενα bug στο φινάλε που αν περνούσε 1 λεπτό από το save που φόρτωνα, ενεργοποιούταν ο Golden Rule! To αναφέρω μήπως τύχει και σε άλλον. Ωραίες και οι σκηνές δράσης που είχε, χωρίς κάτι το πολύ απαιτητικό. Θεωρώ ότι δείχνει το δρόμο εκμοντερνισμού των adventures και συνολικά ως μια ξεχωριστή εμπειρία καταφέρνει τελικά να τρυπώσει στο τοπ 10 για την χρονιά που μας αφήνει. 8.5 / 10

Με την ευκαιρία θυμίζω το σχετικό thread: Τα 10 καλύτερα παιχνίδια που τελειώσατε το 2021

Τελείωσα και το What Remains Of Edith Finch. Walking sim, στο οποίο το τελευταίο μέλος της οικογένειας Finch, επιστρέφει στο σπίτι κι αναπολεί το πως πέθαναν τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, καθώς επισκέπτεται τα δωμάτια τους. Βαρύ θέμα, μέσα από όμορφη παρουσίαση (π.χ. το σπίτι έχει ευφάνταστα μυστικά περάσματα και το κάθε δωμάτιο κάποιο θέμα). Μια ανθολογία νεκρολογιών που σε φορτίζει συναισθηματικά. 8/10

 

[maladroid]

Αρκετά off-topic, αλλά συνέδεσα επιτέλους το καινούργιο PC και άρχισα να παίζω με ρυθμίσεις Windows, εγκατάσταση εφαρμογών/games/browser extensions κτλ.

Παρατήρησα, λοιπόν, ότι το Origin της EA πάει -κατά τα φαινόμενα- να αντικατασταθεί από το EA Desktop (τρομερά ευφάνταστο όνομα) και το Uplay από το Ubisoft Connect. Τι παίζει μ'αυτά, δεν θυμάμαι να αναφέρθηκαν εδώ μέσα. Έχει κανένα νόημα να βάλω και τις δύο αλληλοκαλυπτόμενες εφαρμογές στο σύστημά μου (π.χ. Uplay και Connect) ή διαλέγω όποια θέλω; Ως τώρα εκείνο που παρατήρησα είναι το EA Desktop δεν φαίνεται να έχει achievements, κι επίσης δεν έχει κάνε migrate κάποια παλιότερα games που είχα στο Origin (ίσως επειδή είναι ακόμα σε Beta,)

Σε άλλα, περισσότερο on-topic, νέα αγόρασα και ξεκίνησα απευθείας το Kena: Bridge of Spirits, το οποίο μετά από την ολοκλήρωση του προλόγου μου φάνηκε σαν μια interactive ταινία της Disney. Ίσως υπερβολικά γούτσου-γούτσου, οπωσδήποτε πανέμορφο και με απλό αλλά υποσχόμενο story και gameplay.

 

[Dim Gian Bot]

Παρατήρησα, λοιπόν, ότι το Origin της EA πάει -κατά τα φαινόμενα- να αντικατασταθεί από το EA Desktop (τρομερά ευφάνταστο όνομα) και το Uplay από το Ubisoft Connect. Τι παίζει μ'αυτά, δεν θυμάμαι να αναφέρθηκαν εδώ μέσα. Έχει κανένα νόημα να βάλω και τις δύο αλληλοκαλυπτόμενες εφαρμογές στο σύστημά μου (π.χ. Uplay και Connect) ή διαλέγω όποια θέλω;

Δεν υπάρχει πλέον Uplay αλλά μόνο Ubisoft Connect. Μια ωραία πρωία έγινε update και το 1ο αντικαταστάθηκε από το 2ο.

 

[kara]

Αν χρησιμοποιεις ΕΑ Play μεσω του Xbox pass, τοτε θες το EA desktop υποχρεωτικα, ομως επειδη πολυ σωστα ειπες ειναι σε beta του λειπουν features και παιχνιδια ολοκληρα. Οποτε η EA συνιστα και το Origin. Δυο launcher για την ιδια εταιρεια, τελειο;

Αν δεν σε ενδιαφερει καθολου το EA Play απο το pass, τοτε βαλε καλυτερα Origin μονο, το οποιο σιγα σιγα θα απαξιωθει.

Αν βαλεις και τα 2, τοτε να απενεργοποιησεις το Origin να ανοιγει στο start up.

 

[maladroid]

Ναι το είχα ήδη παρατηρήσει ότι το Pass μου ζήτησε να εγκαταστήσω EA Desktop (κι όχι Origin) για να τρέξω το It Takes Two αλλά φαντάστηκα ότι είναι κάτι σαν ένας "ενδιάμεσος" client, όχι ο αντικαταστάτης του Origin. Χθες που χάζευα παρατήρησα ότι έχει και τα (περισσότερα) από τα παιχνίδια μου στο library, οπότε αναρωτήθηκα τι παίζει.

Καλά για την εξαφάνιση του Uplay χαμπάρι δεν πήρα, ίσως επειδή είχα μήνες να το ανοίξω.

 

[maladroid]

Μετά από διάφορες αναβολές και ασυμφωνία προγράμματος, καταφέραμε να τελειώσουμε το It Takes Two. Πρέπει να μας πήρε κάπου 22-23 ώρες, αρκετές από τις οποίες σπαταλήθηκαν σε σαχλαμάρικα interactions που συναντάς εδώ κι εκεί και φυσικά στα minigames, μερικά από τα οποία τα λιώσαμε ανελέητα.

Τα έχω πει ήδη για το ίδιο το παιχνίδι, θυμίζει Psychonauts αλλά σε co-op, με απίστευτη ποικιλία σε gameplay και "κόσμους" που θα μπορούσαν να γεμίσουν άνετα 2-3 παιχνίδια. Χάνει κάποιους πόντους λόγω του παιδιάστικου χιούμορ του και του επίμονα διδακτικού story που περισσότερο προσφέρονται για eye rolls παρά για συναισθηματική επένδυση. Ίσως σε παντρεμένα ζευγάρια με παιδιά και κρίση μέσης ηλικίας να κάνει μεγαλύτερο γκελ, εμάς πάντως μας άφησε μάλλον αδιάφορους δραματουργικά.

Χαίρομαι, πάντως, που ένα τέτοιο παιχνίδι-γιορτή της αχαλίνωτης φαντασίας αναδείχτηκε σε GOTY αντί για τις βαρύγδουπες κυκλοφορίες που κλέβουν συνήθως τα φώτα της δημοσιότητας. More of that please.

9/10

 

[mits@kos]

Φινίτο τα DLCs του Marvel's Spider-Man. Τα stories κατά βάση, γιατί τα side activities δεν τα εξάντλησα. Από ένα σημείο και μετά, οι αναπόφευκτες επαναλήψεις που ανέφερα πρωτύτερα έγιναν λίγο "δε βαριέσαι" for me. Τα DLCs δεν διευρύνουν το skill tree, με αποτέλεσμα το ανελέητο ξυλίκι να μη διαφοροποιείται σε αυτά. Συνεπώς προτίμησα να βολτάρω στις ταράτσες και να ακολουθήσω το The City Than Never Sleeps storyline, κι ας άφησα κάποιες στολές κλειδωμένες. Θα επιστρέψω σίγουρα στο Miles Morales στο μέλλον, σε κάποιο sale.

 

[Borracho]

Σηκωθείτε από καρέκλες, ντιβάνια, καναπέδες, αναποδογυρίστε ΟΛΑ τα σκαμπό :

Το crossover story που διατέθηκε δωρεάν για το Assassin's Creed: Odyssey (την Καγκουρειάδα της Καρδιάς για τους μυημένους) μπορεί να μην διαφημίστηκε σχεδόν καθόλου, αλλά Χριστέ μου, ΣΠΕΡΝΕΙ. Εκπληκτικός επίλογος για τον Καγκουραλέξιο, φοβερό δέσιμο με την μετέπειτα πλοκή της σειράς και επίπεδο δουλειάς πολλές σκάλες πάνω από το αντίστοιχο μέτριο και αναμενόμενο που κυκλοφόρησε για το Valhalla.

Χόρτασε την βαθιά και ανώμαλη ανάγκη μου για περισσότερο ακραίο αρχαιοελληνικό πούλινκ (sic), καβάλα στο στρογγυλοφάναρο Φόβο. Συγκινήθηκα τα μάλα.

Επίσης, το This Is The President αποτελεί έναν υποδειγματικό εξομοιωτή διαφθοράς, ένα ακαταμάχητο μπάσταρδο χαρμάνι των Suzerain και This Is The Police. Οι μύστες της σκληρής ποιότητας, ρίξτε βλέφαρο.

Και μην ξεχάσω...το Sherlock Holmes: Chapter One περιλαμβάνει απολαυστικές υποθέσεις, κεντημένες ως την τελευταία λεπτομέρεια. Σαφώς πιο περίπλοκο απ' όσο το περίμενα, αξίζει κάθε έπαινο που του έγραψε ο Γκουνελιώτης και ακόμη περισσότερους.

 

[Sugamoto Panagia]

Πάλι καλά είπες σχεδόν γιατί η ubi είχε posts videos κλπ για αυτό. Αλλά έπεσε ταυτόχρονα και πάνω στο promotion για το νέο expansion του Valhalla.

 

[Borracho]

'Σχεδόν' σε σχέση με το πόσο προώθησαν την αντίστοιχη crossover story του Valhalla και το θανάσιμα βαρετό Dawn of Ragnarok (expansion με έμφαση στις μάχες και ψήγματα τριαλαλόμ τριαλαλάμ στόρι). Μιλάμε για έξι-επτά ώρες περιπέτεια, άψογα δομημένη, πολύ μεγαλύτερη σε έκταση από την αντίστοιχη του Valhalla και με αληθινή ψυχή. Δεν είναι τυχαίο που πέφτουν κινηματογραφικοί τίτλοι τέλους με την ολοκλήρωσή της. Το μεγαλύτερο -και πλέον αθόρυβο- event απ' όλα αυτά, είναι η crossover ιστορία στο Odyssey.

 

[Sugamoto Panagia]

Η προώθηση του crossover έγινε μαζί. Και βγάλανε και βιντεάκια με το στορυ της Kassandra. Δεν ξέρω γιατί περίμενες ξεχωριστό promotion. Τα dlc λένε? Δεν τα πήρα επειδή φοβήθηκα ότι θα με κουράσει όπως το odyssey αλλά για την ώρα δεν προβλέπεται οπότε λέω να το κοιτάξω σε κάποια φάση αν είναι καλά.

 

[maximum armor]

Παιδιά, μόλις τελείωσα το Outcast και δεν ξέρω τί να γράψω, τίποτα δεν είναι αρκετό, απίστευτο παιχνίδι! Τα διαφορετικά περιβάλλοντα σε κάθε περιοχή, η διαφορετική μουσική σε κάθε περιοχή, ο πρωταγωνιστής πόσο αδιάφορος είναι για όλα στην αρχή και πόσο δένεται στη συνέχεια, η ιστορία και το φοβερό τέλος, θλιβερό, μεγάλο, αλλά και αστείο μόλις πέσουν τα credits.
Τελικά έκανα (πολύ) υπομονή με τα γραφικά και έπαιξα το 1.1. Στην τελική, πιο πολύ κι απ' τα γραφικά με ενοχλούσε ο χάρτης που δεν έδειχνε τους σημαντικούς NPCs και χρειαζόταν να ρωτάω συνέχεια πού βρίσκονται, για όσους δεν θυμόμουν, αλλά φαντάζομαι αυτό θα θεωρούνταν ως "feature" του παιχνιδιού όταν κυκλοφόρησε πρώτη φορά.
Είναι μεγαλούτσικο, γύρω στις 40 h. Μιλάμε για 5 περιοχές όπου εξελίσσεται το παιχνίδι...
Όσοι, σαν εμένα, δεν το παίξατε στην εποχή του και το πήρατε πριν μερικούς μήνες δωρεάν απ' το GOG, μην το αναβάλλετε. Δεν θα το μετανιώσετε.

 

[Stamatimenos]

Στο Outcast βρήκα τη "gothic-like" εμπειρία που περίμενα να βρω σε άλλα, και δεν υπήρχε. Δυνατό παιχνίδι όντως, και πανέμορφο.

Κατά τα άλλα, εγώ παίζω Archolos με πολύ αργό progress γιατί εξερευνάω συνέχεια, και στο laptop ξεκίνησα Lionheart: Legacy of the Crusader, το οποίο αισθάνομαι ότι δεν πήρε την αναγνώριση που του αξίζει! Είσαι στην Αναγεννησιακή Barcelona, βοηθάς τον ακόμα άγνωστο Shakespear, σε βοηθάει ο DaVinci... Quests και κείμενα και διάλογοι παντού..!

 

[Great0ldOne]

ξεκίνησα Lionheart: Legacy of the Crusader, το οποίο αισθάνομαι ότι δεν πήρε την αναγνώριση που του αξίζει!

Καλά, κάτσε να φύγεις από Barcelona και συζητάμε ξανά τι αναγνώριση άξιζε...

 

[Stamatimenos]

Καλά, κάτσε να φύγεις από Barcelona και συζητάμε ξανά τι αναγνώριση άξιζε...

Α φεύγεις κιόλας? Με τόσα quest εκεί νόμιζα πως όλο το game είναι στη πόλη και τα sewers της.