Διακοπούλες Ελλάδα = μαύρισμα (κάψιμο more like), εκατομμύρια κουνούπια και σειρούλες, οπότε ιδού ο απολογισμός μου:
Seinfeld τέλος κι επίσημα. Πολύ πιο εγκεφαλικό χιούμορ από Φιλαράκια, Big Bang Theory κτλ., μάλιστα βλέπεις ξεκάθαρα την τεράστια επίδραση που είχε στα sitcoms που ακολούθησαν. Οι πρώτες σεζόν έχουν μια δομή φανερά επηρεασμένη από stand up acts, όπου η παρέα απλά καταπιάνεται με ένα θέμα ή -συχνότερα- κόλλημα και το τραβάει όσο πάει. Αργότερα υιοθετούν μια πιο περίπλοκη δομή όπου τα πάντα διασυνδέονται με χαοτικό και ξεκαρδιστικό τρόπο ως το τελικό punchline. Προς το τέλος λίγο αρχίζει να κουράζεται και να κουράζει – απ'ότι διάβασα ο Seinfeld έμεινε μόνος του στις δύο τελευταίες σεζόν αφού ο συνδημιουργός Larry David αποφάσισε να αποχωρήσει. Το φινάλε ήταν λίγο πιο flat απ'όσο περίμενα, αλλά συνολικά κρίνοντας η σειρά παραμένει απολαυστική στο μεγαλύτερο μέρος της και εντυπωσιακά ανθεκτική στο χρόνο. Απλά δεν βγάζει τόσο γέλιο, διότι αρκετές από τις ατάκες/καταστάσεις μάς είναι πλέον γνώριμες μέσω των επιγόνων της. Επίσης, απαραίτητη προϋπόθεση να συνηθίσει κανείς το SNL acting του Jerry Seinfeld που ξεκάθαρα δεν θα έπαιρνε ποτέ τον ρόλο αν δεν ήταν ο δημιουργός.
8/10
Tear Along The Dotted Line: Ιταλικό ενήλικο καρτούν γεμάτο εύστοχους προβληματισμούς, ασυγκράτητο σουρεαλισμό, σκληρές αλήθειες, και μερικά ωραία καλαμπούρια. Τα αχαλίνωτα παραστρατήματα του μυαλού του πρωταγωνιστή μού θύμισαν αρκετά εκείνα της Αμελί. Εξοντωτικός ρυθμός (ειδικά αν το δεις στα ιταλικά) και εξαιρετική αισθητική. Μόλις έξι επεισοδιάκια από 20 λεπτά το καθένα, το προτείνω ανεπιφύλακτα.
8.5/10
Westworld S4: Η σειρά είναι μάλλον ό,τι πιο μαζοχιστικό κυκλοφορεί εκεί έξω: όσο σε πληγώνει, τόσο σε πωρώνει. Τα λέγαμε πρόσφατα για την πρώτη σεζόν, ήταν ατόφιο 10/10. Η δεύτερη άρχισε να μπάζει νερά, έπεσε στο 7.5-8/10 με κάποια εξαιρετικά επεισόδια να κρατάνε τα μπόσικα. Η τρίτη ήταν μια εφηβική cyberpunk φαντασίωση γραμμένη, θαρρείς, από τα ανίψια τους. Το 5.5/10 νομίζω της πέφτει πολύ.
Φτάσαμε λοιπόν στην τέταρτη, που σκεφτόμουν πολύ σοβαρά να μην τη δω καν. Κάτι τα reviews, κάτι τα ενθουσιώδη σχόλια εδώ κι εκεί, την ξεκίνησα αφότου είχε προβληθεί το 4ο ή 5ο επεισόδιο. Θα πω πολύ επιγραμματικά ότι αν εξαιρέσεις λίγο τη χλιαρή αρχή, η σεζόν θα μπορούσε να είναι εύκολα η καλύτερη μετά την πρώτη. ΩΣΤΟΣΟ, έρχεται το φινάλε και σε προσγειώνει απότομα στην απογοητευτική πραγματικότητα... Βασικοί χαρακτήρες που πεθαίνουν κι επιστρέφουν δύο σκηνές μετά γιατί όλα είναι simulation ή/και αναλώσιμα, ένα εμβόλιμο μακελειό αλά PUBG ώστε να δείξουμε ότι ξέρουμε τις τάσεις του gaming και της σύγχρονης ποπ κουλτούρας, μονομαχίες Terminator από τα Lidl, μηδενικά stakes επειδή οι πάντες και τα πάντα μπορούν να γίνουν reset με "μαγικό" τρόπο. Και τέλος ένα φινάλε που (δείχνει να) υπόσχεται επιστροφή στις ρίζες αλλά σε ένα 100% virtual περιβάλλον. Meh.
Νομίζω πως οι δημιουργοί πρέπει να πάψουν να αναρωτιούνται για το αν η ψυχή της ανθρωπότητας αξίζει να σωθεί και να ασχοληθούν με τη χαμένη ψυχή της σειράς.
8/10 χωρίς το τελευταίο επεισόδιο, 6.5/10 με αυτό.