Είδα επιτέλους το Top Gun Maverick.
Έχοντας δει το αρχικό Top Gun κυριολεκτικά εκατοντάδες φορές (όταν ήμουν 5 χρονώ ήθελα να γίνω πιλότος εξ αιτίας του για ένα brief window of opportunity, μιλάμε είχα λόξα με την ταινία, μου είχαν πάρει οι γονείς μου σε βινύλιο το soundtrack και το άκουγα συνέχεια... πριν δω Indiana Jones και αλλάξω δρόμο), νιώθω πως το Maverick είναι ίσως η καλύτερη ταινία που έχει γυριστεί ποτέ, έβερ, ή που θα γυριστεί ποτέ στην ιστορία του σύμπαντος. Ιδανική εξέλιξη της ιστορίας του Μάβερικ, και κατάληξη ελπίζω, πριν αρχίσουν να αρμέγουν το franchise με sequels.
Ίσα που συγκινήθηκα κιόλας σε σημεία, και στην αρχή της ταινίας που μπαίνει με Top Gun Theme και στο καπάκι με Danger Zone - δηλαδή, fan service στο ΜΑΞΙΜΟΥΜ ΟΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ, και μετά με την εμφάνιση του Iceman.
Ως ταινία, χωρίς το συναισθηματικό φορτίο από πίσω, έχει τα ψεγάδια της προφανώς (πχ οι σκηνές εναλλάσσονται υπερβολικά γρήγορα στο μοντάζ για να ρίξουν το running time κάτω από τις 2μιση ώρες, δεν αφήνονται λίγο να "αναπνεύσουν", είναι κατά διαστήματα καταιγιστικές οι αλλαγές, σκηνή 20 δευτερόλεπτα ΜΠΑΜ ΤΕΛΟΣ επόμενη σκηνή 30 δευτερόλεπτα ΜΠΑΠ ΕΠΟΜΕΝΗ). Αλλά εξακολουθεί να είναι Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ. Μπράβο και πάλι μπράβο.