Το ελληνικό δημόσιο δεν πληρώνει για ηθικές βλαβες. Αστικές αγωγές συνήθως πέφτουν στα δικαστήρια, εκτός αν ο άλλος αποδείξει ότι υπέστη (υλική) ζημιά. Ακόμα και καταδίκη τους δημοσίου σε διοικητικά δικαστήρια, έχει φτιάξει νομοθεσία τέτοια που ο δικαστής μπορεί να το απαλλάξει ακόμα και από τα δικαστικά έξοδα, για αποφάσεις που πήρε παράνομες ή λανθασμένες. Η λογική είναι ότι ο δικαστής κρίνει ότι έκαναν τη δουλειά τους όπως έκριναν αυτοί, χωρίς πρόθεση να παρανομήσουν ή να βλάψουν κάποιον (δεν μπορεί να κρίνει την πρόθεση δηλαδή).
Αν υπάρχει κάποια προοπτική για υλική αποζημίωση τότε αυτή είναι κατά των φυσικών προσώπων που διέρρευσαν τα στοιχεία. Αλλά είμαι σίγουρος ότι έχει ήδη στηθεί η έρευνα και τα πορίσματά της για το πώς το διέρρευσαν τα στοιχεία ώστε να τους προστατεύσουν από "πέρα κάθε αμφιβολίας δράση κατά τη διάρκεια καθήκοντος". Μεταξύ μας ξέρουμε όλοι ότι είναι αποδιοπομπαίοι τράγοι, ακόμη και ο "υπεύθυνος αποδήμων" είναι εντελώς ρολίστας, διότι η ΝΔ λειτουργεί με διαφορετικά κλιμάκια στο εξωτερικό, άρα ήταν εύκολη θυσία.
Εν ολίγοις γλαρόσουπα.