Άπειρα σκηνικά από σινεμά, αλλά θα ξεχωρίσω ένα που το αγαπώ πολύ.
Μεταμεσονύκτια προβολή, Blueberry. Η μεταφορά του Γαλλικού ψυχεδελικού γουέστερν. Σε χαμένο σινεμά στα Άνω Πατήσια.Είμαστε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας με τον αδερφό μου. Το Mεγάλο Φοιτητικό Πάρτι έχει τελειώσει και δεν μας το 'χει πει κανείς. Ζούμε στην τσέπη του μπαμπά, με το αστείο χαρέμι, την ακόμη αστειότερη κοσμοθεωρία και εγερτήριο κατά τις 7-8 το απογευματάκι. Τα πρωϊνά, είναι για τα κοροϊδα.
Σπάνια βραδιά που μας έχουμε δώσει ρεπό από την ατελείωτη λιτανεία των εφήμερων ραντεβού. Πάμε σινεμά; Πάμε. Παίζει Blueberry! Ο αδερφός μου είχε δυο σάπια τριπάκια LSA. Παίρνουμε τεράστια ποτήρια κοακόλα και τα τριπάκια μπλούμ. Είμαστε οι μοναδικοί θεατές στην αίθουσα. Τρεις ώρες αργότερα, αναρωτιόμαστε τί διάολο είδαμε και γιατί το κάναμε αυτό στον εαυτό μας. Σταματάμε ταξί στην έρημη Πατησίων να μας γυρίσει στην Κυψελοσπηλιά.
Τα πρώτα δύο λεπτά, κυλάνε στην προβλεπόμενη σιωπή.
Ο οδηγός κοιτάζει τον καθρέφτη. Παρατηρούμε τη χαίτη λασπωτήρα και την τραχιά, Αρβανίτικη φάτσα.
'Παιδιά, σινεμαδάκι;'
'Ναι μωρέ, έτσι γι'αλλαγή.'
'Και τί είδατε;'
'Ένα γουέστερν Γαλλικό μωρέ. Περίεργο. Δεν την παλεύουν οι Γάλλοι.'
'Όχι ωραία είναι αυτά τα σινεμά έτσι με την παρέα παιδιά. Και 'γω θυμάμαι πιτσιρικάς πηγαίναμε με τους φίλους μου σινεμά.'
'Ε ναι, είναι ωραίο πράμα.'
'Και βλέπαμε τα γκομενάκια τότε, ωραίες γυναίκες στο σινεμά, γυναικάρες, όχι όπως τώρα.'
'Όσο να πεις...'
'Και ξέρεις τώρα, καυλώναμε λίγο, να το χαιρόμαστε να το έργο, έτσι λίγο να χαϊδεύουμε την πουτσούλα μας, όχι τώρα να τον παίζεις στο σινεμά να σου πει ο άλλος 'ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΚΕΙ ΡΕ ΑΝΩΜΑΛΕ', έτσι, φιλικά ρε παιδί μου.'
'Σαφώς, σαφώς, θέλει μέτρο και σύνεση.'
'Παιδιά είστε ωραίοι τύποι, παίζετε τίποτα μουσική;'
'Κάτι γρατζουνάμε.'
'Α πολύ ωραία. Κι εγώ τραγουδάω παιδιά, έχω κάνει δίσκο.'
'Έλα ρε! Τί παίζεις, τί δίσκο;'
'ΝΑ, ΕΔΩ ΤΟΝ ΕΧΩ, ΠΑΡΤΕ ΠΑΡΤΕ'
Μας πασάρει καταπληκτικό DIY CD σκυλάδικου τέταρτης διαλογής. Επιλογή τράκλιστ 'ΑΝΝΑΡΕΝΑ-ΠΑΝΕ ΚΙ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΤΡΕΝΑ'
Μας είπε ο κυρ REDACTED για τα όνειρα, την καριέρα του, το φευγιό από το χωριό του. Ποίηση. Περάσαμε την υπόλοιπη εβδομάδα ακούγοντας τη δισκάρα του, ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΜΕΓΑΛΗ.
Περιττό να πω ότι το 'Εδώ μωρέ, την πουτσούλα μας να χαϊδεύουμε, όχι τώρα τίποτε ανωμαλίες, ξέρεις, σεμνά πράγματα' το λέμε ακόμα με τον αδερφό μου, είκοσι χρόνια μετά, έχει γίνει μυστικός κώδικας ολάκερος.
Το σινεμά ήταν η αφορμή, το άλλοθι, το έναυσμα για την περιπέτεια. Πήγαινες να δεις τους ήρωες της ταινίας για ξεκάρφωμα, στην ουσία ξεπόρταγες για την δική σου περιπέτεια.
Και αυτή τη δίψα, ΑΛΕΚΥΘΟΥΚΟ ΚΑΙ ΣΥΝ ΑΥΤΩ, ΔΕ ΘΑ ΤΗ ΝΙΩΣΕΤΕ ΠΟΤΕ.