Σύντροφοι ρεηκουίτες το έχουν αναλύσει πολύ σωστά και εις βάθος το παιχνίδι και στα καλά του και στα κακά του, και πάνω κάτω συμφωνώ με τα περισσότερα γραφόμενα, οπότε δεν θα το κάνω, άσε που δεν έχω και την ψυχική ενέργεια την δεδομένη στιγμή.
Ας σταθώ λιγάκι όμως σε 3 πραγματάκια.
1) Για το προσωπικό μου γούστο, το παιχνίδι στα χαρτιά είχε πολλά πράγματα που τα έχω σε red flags στο γκέιμινγκ. Όμως, είναι τόσο δυνατή η εμπειρία, που με έκανε γρήγορα emotionally invested και το έκανε τόσο οργανικά, τόσο φυσικά, που οποιοσδήποτε ενδοιασμός εξαφανίστηκε δια μαγείας χωρίς να το πάρω πρέφα σχεδόν. Το παιχνίδι δεν είναι τέλειο προφανώς, εννοείται υπάρχουν πράγματα που δεν μου άρεσαν, αλλά όταν τα σκέφτομαι γελάω μπροστά σε αυτό που έζησα.
2) Έχει χιλιοειπωθεί, αλλά δεν μπορώ να μην γράψω τα αυτονόητα. Η αφήγηση, η παρουσίαση του κόσμου, οι χαρακτήρες που συναντάς, γνωρίζεις, και δένεσαι μαζί τους, το βάθος και ο πλούτος του storytelling και τέλος, ο Arthur Morgan, η γνωριμία του μαζί του, το ταξίδι που περνάτε μαζί, το character arc που βιώνετε μαζί
είναι όλα τους το λιγότερο αριστουργηματικά και -ας κλισεδιάσω και άλλο λίγο- ίσως θα έπρεπε να διδάσκονται σε πανεπιστήμια, σχολές, σεμινάρια, σχολεία, ταξί, καράβια, εκκλησίες, κατασκηνώσεις και δεν ξέρω κι εγώ πού αλλού.
3) Επίλογος.
Χμ. Εδώ εμφανίστηκαν τα πρώτα σύννεφα για μένα. Ναι, ξέρω, προφανώς και αν είχα παίξει το πρώτο θα μου είχε κάνει μεγαλύτερο αντίκτυπο, αλλά στο τωρινό state of play του μυαλού μου δεν μπορώ παρά να τον χαρακτηρίσω anticlimactic.
Δεν λέω, χάρηκα με κάποια πράγματα που είδα, αλλά στην τελική, δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι ότι στο τέλος του 6ου τσάπτερ ήμουν λες και με πάτησε οδοστρωτήρας, ενώ μόλις πέσαν τα κρέντιτς με το τέλος του επιλόγου είχα μεν την γλυκόπικρη γεύση του ότι μόλις τελείωσα τέτοια παιχνιδάρα και ότι χάρηκα που το έζησα, αλλά δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι επίσης ότι ακόμα πονάω απ' τον οδοστρωτήρα του 6ου τσάπτερ.
Αυτά τα λίγα λοιπόν.
Τι να πεις, ανεπανάληπτη εμπειρία. Σίγουρα απ' τα καλύτερα παιχνίδια που έχω παίξει ποτέ, χτυπάει top 5 νομίζω χαλαρά, και είναι σίγουρα το 2ο καλύτερο παιχνίδι που έχω παίξει μετά τις 19/05/2015.
Όπως είπε και η Kara, το RDR3, αν βγει ποτέ, έχει δύσκολο έργο. ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ. Ίσως και πιο δύσκολο από ένα άλλο 3 που αναμένεται εδώ και 18 χρόνια.