- Joined
- Oct 8, 2013
- Messages
- 10,748
Εχθές λοιπόν είχαμε την συναυλία στην μνήμη των θυμάτων του δυστυχήματος των Τεμπών. Δεν θα σταθώ στα περί οικονομικών, γονέων κτλ. Άσχετα από όλα αυτά, η συγκεκριμένη συναυλία έπρεπε να ηχήσει ως διαδήλωση, ως φωνή λαού, φόβος θεού για να αλλάξει κάτι σε αυτό που δούμε.
Αντί ραδιοφώνου λοιπόν και για να στηρίξω κι εγώ με τον τρόπο μου, έβαλα στο γραφείο να παίζει σε livestream από ένα ταμπλετ η εν λόγω συναυλία.
Τι διαπίστωσα; Η μόνη που τίμησε όντως το γεγονός πίσω από την συναυλία ήταν η Τανια Τσανακλίδου. Με φουλάρι σημαία της Παλαιστίνης, πολιτικό λόγο και τραγούδι έδωσε ένα πραγματικά κοινωνικοπολιτικό στίγμα στο γεγονός.
Οι υπόλοιποι που ακολούθησαν, μάλλον πήγαν για να διασκεδάσουν, τελεία.
Το ίδιο ισχύει κατά την γνώμη μου και για το κοινό. Ήταν το κλασικό φασαΐκο κοινό, που δύσκολα κατανοεί τον πολιτικό στίχο και που τόσα χρόνια έχουμε φάει στην μάπα. Εκθειάζει τον Παπακωνσταντίνου σε σημείο που το θα έβγαζαν κυβερνήτη της χώρας, αλλά είμαι βέβαιος πως μένουν μόνο στο να λικνίζονται και να στρίβουν κανένα τσιγάρο και από τους στίχους του πιάνουν μόνο καμία μπύρα.
Κατά τα αλλά, σε κάθε συναυλία, πειρατικές σημαίες και δεν συμμαζεύεται.
Επίσης, απογοήτευση από τον σκεπτόμενο και πάντα πολιτικά τοποθετημένο Παπακωνσταντίνου, ο οποίος έπρεπε να πάρει θέση επί του μικροφώνου.
Τους άλλους δεν τους πιάνω καν.
Γενικά, περίμενα να ήταν ένα γεγονός που θα συσπείρωνε τον νέο κόσμο για να απαιτήσει μια αλλαγή, αλλά τελικά ήταν άλλη μια νύχτα καλοπέρασης. Δεν θα πω τι θα γινόταν σε άλλες εποχές, αλλά σίγουρα είναι γεγονός πως χρόνο με τον χρόνο, το ηθικό και το ενδιαφέρον του κόσμου για την οποιαδήποτε αλλαγή κάμπτονται αμφότερα.
ΥΓ: Ωραίο το τραγούδι του Δεληβοριά, αλλά και πάλι όχι αρκετό.
ΥΓ2: Συχγαρητηρια κ. Τσανακλίδου για το διαχρονικό ήθος σας.
Αντί ραδιοφώνου λοιπόν και για να στηρίξω κι εγώ με τον τρόπο μου, έβαλα στο γραφείο να παίζει σε livestream από ένα ταμπλετ η εν λόγω συναυλία.
Τι διαπίστωσα; Η μόνη που τίμησε όντως το γεγονός πίσω από την συναυλία ήταν η Τανια Τσανακλίδου. Με φουλάρι σημαία της Παλαιστίνης, πολιτικό λόγο και τραγούδι έδωσε ένα πραγματικά κοινωνικοπολιτικό στίγμα στο γεγονός.
Οι υπόλοιποι που ακολούθησαν, μάλλον πήγαν για να διασκεδάσουν, τελεία.
Το ίδιο ισχύει κατά την γνώμη μου και για το κοινό. Ήταν το κλασικό φασαΐκο κοινό, που δύσκολα κατανοεί τον πολιτικό στίχο και που τόσα χρόνια έχουμε φάει στην μάπα. Εκθειάζει τον Παπακωνσταντίνου σε σημείο που το θα έβγαζαν κυβερνήτη της χώρας, αλλά είμαι βέβαιος πως μένουν μόνο στο να λικνίζονται και να στρίβουν κανένα τσιγάρο και από τους στίχους του πιάνουν μόνο καμία μπύρα.
Κατά τα αλλά, σε κάθε συναυλία, πειρατικές σημαίες και δεν συμμαζεύεται.
Επίσης, απογοήτευση από τον σκεπτόμενο και πάντα πολιτικά τοποθετημένο Παπακωνσταντίνου, ο οποίος έπρεπε να πάρει θέση επί του μικροφώνου.
Τους άλλους δεν τους πιάνω καν.
Γενικά, περίμενα να ήταν ένα γεγονός που θα συσπείρωνε τον νέο κόσμο για να απαιτήσει μια αλλαγή, αλλά τελικά ήταν άλλη μια νύχτα καλοπέρασης. Δεν θα πω τι θα γινόταν σε άλλες εποχές, αλλά σίγουρα είναι γεγονός πως χρόνο με τον χρόνο, το ηθικό και το ενδιαφέρον του κόσμου για την οποιαδήποτε αλλαγή κάμπτονται αμφότερα.
ΥΓ: Ωραίο το τραγούδι του Δεληβοριά, αλλά και πάλι όχι αρκετό.
ΥΓ2: Συχγαρητηρια κ. Τσανακλίδου για το διαχρονικό ήθος σας.
