Am i the only one around here....

[m@ster chief]

Που δεν παίζει δεύτερη φορά κάποιο αρ πι τζι (από τα λίγα που έχω παίξει) ; Μιλάω για παιχνίδια που παίζουν ρόλο οι αποφάσεις σου που διαλέγεις παράταξη και άλλα τέτοια ωραία. Τα άκτιον αρ πι τζι φυσικά θα τα λιώσεις (όσο μπορεί ο καθένας).

Υποτίθεται ότι μπαίνεις στο πετσί του χαρακτήρα σου και ζεις στον κόσμο του παιχνιδιού. Κάνεις ότι θα έκανες και στην πραγματικότητα (όχι, δεν μπορώ να ρίχνω φαιρμπωλ). Δεν θέλω να προδώσω τους παλιούς μου συμμάχους, να παίρνω το μέρος των ορκισμένων μου εχθρών ή να πάρω τον μαργαριτάρι που μιλάει και να το πουλήσω.

<span class="bbcode_spoiler">εκτός και αν μπορείτε να ταξιδεύετε στα παράλληλα σύμπαντα irl, τότε πάω πάσο... </span>

Δεν ξέρω τι γνώμη έχετε ή πως θα αντιδράσετε, μόνο μην μου φέρετε τον Μ(π)άνο...

 

[Borracho]

Προφανώς και υπάρχει *ένα* άγιο, καθολικό playthrough που είναι και το προσωπικό μας ταξίδι στον συγκεκριμένο κόσμο. Τα replays είναι για τους αδύναμους και αναποφάσιστους!

 

[Brother Bruce]

μαλλον μιλαμε για το προαιωνιο διλημμα στο γκεημινγκ και ειδικοτερα στα αρπιγκί.
αν παιζεις για να παρεις τα πιο πολλα xp points (ψαχνεις να δωσεις την "σωστη" καθε φορα απαντηση, αυτη με τους περισοτερους ποντους, σκοτωνεις καποιον γιατι εχει την καλυτερη σπάθα κλπ κλπ) ή αν παιζεις κανοντας κανονικο rp, δηλαδη αντιμετωπιζεις τα θεματα με την rl φιλοσοφια σου, οσο αυτο γινεται...

εγω μαζι σου. το πρωτο πλειθρου, το "γνησιο", ειναι με τις rl επιλογες μου... και σπανια παιζω δευτερη φορα με σκοπο να δω what if....
μυο λενε οτι ετσι χανω πραγματα... οκ, θα ζησω μ αυτο άι γκές.

 

[Pain]

Όχι, δεν είσαι ο μόνος.

Όσο για τις αντίστοιχες επιλογές στα RPGs, προσπαθώ μεν να μένω πιστός στις real life "αξίες" μου, λαμβάνοντας όμως υπόψιν και το setting του παιχνιδιού. Π.χ.
Real Life: σου ζητάει κάποιος βοήθεια στο δρόμο. Τον βοηθάς χωρίς αντάλλαγμα.
Random post apocalyptic RPG: Σου ζητάει κάποιος βοήθεια. Ε, θα του ζητήσεις και αντάλλαγμα, ζεις σε έναν σκληρό, σκοτεινό κόσμο όπου τα πάντα γύρω σου θέλουν να σε σκοτώσουν. Τι είσαι; Παλαπέρνος;

Γενικώς τείνω προς δημιουργία neutral χαρακτήρων, δεν μου αρέσουν ιδιαιτέρως οι ακραίες επιλογές στα RPGs καθώς συνήθως δεν έχουν λογική συνέχεια:
Αποφασίζεις να κάψεις ζωντανή την οικογένεια του τύπου που σε πρόδωσε, αλλά παρόλα αυτά σώζεις τον κόσμο. Ε, όχι.

 

[Borracho]

Από την αρχή πάντως που έπαιζα RPG, το είχα αυτό το κουσούρι. Μόνο RL επιλογές, καθώς το RPG ΗΤΑΝ η Πραγματική Ζωή και τα υπόλοιπα οι ψευδαισθήσεις. Ακόμη και στο Έπος Επών Witcher 2, ποτέ δεν έπαιξα με τον συμπαθέστατο Βρετανό Κατάσκοπο (μου διαφεύγει τώρα το ονοματάκι του), "χάνοντας" ένα τεράστιο κομμάτι παιχνιδιού, πολύ απλά γιατί ο Γιόρβεθ ήταν φτωχός και καταφρονεμένος και απλά δεν γινόταν να μην του πετάξω το σπαθί του όταν άρχισαν οι ζεϊμπεκιές.

Για μένα τουλάχιστον, έτσι παραμένουν εμπειρίες τα παιχνίδια, σκόπιμα δεν ψαχουλεύω κάτω από το καπό τους, γιατί είμαι σίγουρος πως θα απογοητευόμουν αν απλά έπαιζα με κάποια βασικά, εναλασσομένα συστήματα.

 

[tyrion395]

Ο σωστός, ο πρόστυχος ο αρπιτζας παίζει μία και καλή με τις επιλογές που ταιριάζουν περισσότερο στις αρχές και την κοσμοθεωρία του. Άντε να παίξει ξανά μετά από χρόνια για να ξαναθυμηθεί αυτή τη γλυκιά καΐλα που ένιωσε την πρώτη φορά. :mosh:

εδιτ: τί είναι Παλαπέρνος;; Πονάει;

 

[Miden Agan]

M@ster Chief wrote:
....</blockquote>

Νομίζω ο βασικότερος λόγος είανι οτι πλέον υπάρχει και τέτοια πληθώρα τίτλων ρε παιδί μου που δύσκολα κάθεσαι να ξαναπαίξεις κάτι που γουστάρεις, απο τη στιγμή που έχεις και τέτοιο μπακλόγκ!
Υπάρχουν σίγουρα τίτλοι με καταπληκτικό περιεχόμενο που χρειάζονται σίγουρα 2ο πλέηθρου (εχω λιώσει το ΒG2 αλλά είναι και 15 χρονού αυτό) αλλά γενικότερα δύσκολα θα ακολουθήσεις διαφορετική τακτική απο αυτή που σου λέει η "ηθική" σου.

Ξέρεις σε πόσα κλάσσικά ΡπΤζί έχω προσπαθήσει να φτιάξω και να παίξω (αποτυχημένα) τον πιό Evil Fucking χαρακτήρα εβερ???

Εdit: I've been struck by 3 ninjas! WTF?

 

[grmadness]

Α, όλα κι όλα. Το rl είναι rl. Το gaming μου προσφέρει την δυνατότητα να κάνω όλα όσα δεν θα έκανα ποτέ στο rl. Οπότε, οι επιλογές που κάνω στο RPG είναι να κλέβω γλυφυτζούρια από βρέφη, να κλέβω τα βρέφη για να τα πουλήσω, να κάνω σκλαβοπάζαρα, να κλέβω μπαστούνια από κουτσούς... Oh, wait...

Νομίζω πως μόνο ένα playthrough είναι ιδανικό. Still, θεωρώ πως το να δείς όλα τα what if σενάρια έχει και αυτό την μαγεία του. Και αν έχει κάποιος τον χρόνο για να καεί, why not; Αν και το δεύτερο- τρίτο playthrough πιστεύω πως είναι θέμα immersion, αλλά αρχίζω να οφτοπικίζω...

 

[Pain]

Πως νιώθετε όταν ο χαρακτήρας σας πεθαίνει για πρώτη φορά; Έχετε κάνει ποτέ delete χαρακτήρα μόνο και μόνο γιατι ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ; Προσωπικά έχω σβήσει άπειρους chars ξεκινώντας από το Mordor: The Depths of Dejenol (1shot από petrification spell, όταν έχεις παίξει 2μήνες με τον χαρακτήρα και έχει φτάσει 200lvl warrior και 200lvl healer... απλά επειδή ξέχασες να καστάρεις ένα resist buff... ωραίες εποχές, πρέπει να έχασα 1 χρόνο από το προσδόκιμο όριο ηλικίας μου εκείνη την ημέρα) και συνεχίζοντας σε άλλα rpg/arpg

P.S. Δεν αναφέρομαι σε games που έχουν hardcore mode προφανώς. Εκεί υπάρχει μια μόνο επιλογή όταν αποφασίζεις να παίξεις μόνος και όχι με παρέα...

 

[Adhan]

Δυστυχισμένη μειοψηφία... :nope:

Καθε playthrough = ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ χαρακτήρας (π.χ. στο Mass Effect άλλο είναι να παίζεις τον τίμιο στρατόκαυλο διαστημάνθρωπο και άλλο τη μπίατς που κοπανάει ηλίθιους δημοσιογράφους και ξεπαστρεύει καθίκια πριν μιλήσουν). Αφού το ξεκαθαρίσαμε κι αυτό, θα συνεχίσω να απολαμβάνω τα παιχνίδια ρόλων και να βλέπω τη συντριπτική πλειοψηφία αυτων που έχουν να μου προσφέρουν. Για τους υπόλοιπους που βλέπουν 50-75% του περιεχομένου και αναρωτιούνται 15 χρόνια μετά "ΠΩΣ ΣΤΟ ΜΠΕΤΣΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΜΠΩ ΣΤΟ HARPER HOLD ROOOAAAAAAGGEEEBLIAOARG" στο BG2 ή "τι λέει ο One of Many ως companion" στο MotB, ευτυχώς υπάρχει και https://www.youtube.com/" class="bbcode_url">αυτό (πλέον) για να ξεγελάνε την ψευδαίσθηση...

 

[Savatar]

RPG με σημαντικές επιλογές και εγώ τα παίζω συνήθως 1 φορά, και πάντα ότι μου βγει αυθόρμητα εκείνη την στιγμή. Εντoμεταξύ έχω παρατηρήσει ότι είμαι ξεροκέφαλος. Και 2ο playthrough να κάνω μετά από καιρό (για να θυμηθώ το game) πάλι τις ίδιες επιλογές θα κάνω! Τώρα παιχνίδια που δεν έχουν και τόσο σημαντικές επιλογές, βασίζονται ποιο πολύ στους μηχανισμούς και το gameplay τους μπορεί να τα παίξω πολλαπλές φορές και με διαφορετικούς συνδιασμούς για ποικιλία. Π.χ. το Might and Magic 7 μόνο μια επιλογή σημαντική έχει στο μέσο του παιχνιδιού (και είναι λίγο άσπρο-μαύρο, οπότε είναι εύκολα τα πράματα), ε το έχω τερματίσει πάνω από 20 φορές με ποικίλους συνδυασμούς party. Το New Vegas από την άλλη που είναι RPG που έχει πολλές διακλαδώσεις και επιλογές και τις 2 φορές που το τερμάτισα (με απόσταση 1+ χρόνου μεταξύ τους) είχα διαλέξει τα ίδια ακριβώς!

 

[alucard]

Και γω μία από τα ίδια. Αλλά κυρίως γιατί δεν μπορώ να ασχοληθώ με ένα παιχνίδι ξανά, τη στιγμή που με περιμένουν δεκάδες άλλα στο backlog. Όχι μόνο rpg, και άλλα παιχνίδια θα ξανάπαιζα ευχαρίστως, αλλά πού χρόνος για τα ίδια; Εδώ καλά καλά 100% δεν πάω ένα παιχνίδι, εκτός αν είναι rpg. Αισθάνομαι κάπως άσχημα.
Αλλά τις περισσότερες φορές που θα ξαναπάιξω, οι περισσότερες επιλογές μου ίδιες είναι, εκτός αν παίξω εντελώς διαφορετικά, καλός - κακός π.χ.

 

[grmadness]

Τελικά ζείτε όλοι σε RPG, ως δράκοι. Backlog Hoarding FTW, ε;

 

[lelos kounelos]

δεν ξερω τι κανετε εσεις, εγω παντως, αν και φερνω στα παιχνιδια την φιλειρηνικη μου διαθεση και ενω το ξερω οτι οτι δεν ειναι σωστο, δεν μου παει σαν image, δεν ταιριαζει με τον τροπο παιξιματος μου, η αποφαση μου θα γκρεμισει τα παντα. προσπαθω να σκοτωσω οποιον βρω και μπορω.
σε ολα τα παιχνιδια.

για καντε το και ιδιο στο S.T.A.L.K.E.R. μεχρι και τον γερο με τα quest, στην αρχικη περιοχη προσπαθουσα να σκοτωσω, σε ολη την διαρκεια του παιχνιδιου. γυριζα και δοκιμαζα "πραγματα".

Ειναι αυτη η γλυκεια αισθηση που φερνει ο πειρασμος και σε ωθει να κανεις "πραγματα". Σε κανει να ξεπερνας τα ορια σου και τους φραγμους.
σκαμπιλι στο παιδι που κραταει στην αγκαλια της καποια αγνωστη. δεν σε νοιαζουν οι συνεπειες αλλα η αισθηση να ξεπερασεις τα ορια σου

<span class="bbcode_spoiler"><img src="http://3.bp.blogspot.com/-ma2NSMn6uLE/UD2KQi5rFCI/AAAAAAAABKE/9n2TGTiQt6E/s1600/ozzy-osbourne-diary-of-madman.jpeg" alt="ozzy-osbourne-diary-of-madman.jpeg" class="bbcode_img" /></span>

στο wow αφηνα στα escort quest να ψοφησουν οι παντες.

 

[nitro912gr]

Δεν είναι ότι δεν προσπάθησα, αλλά ποτέ δεν κατάφερα να κάνω δεύτερο playthrough σε RPG για να αλλάξω τις επιλογές μου ή ακόμα και class.

Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι το DAO που το τελείωσα την πρώτη φορά με Mage με συμπεριφορά από natural good ως neutral (μακάρι να είχαμε ακόμα πλήρες καταγραφή στο alignment system), σχεδόν πάντα σε όλα τα παιχνίδια παίζω έτσι, γιατί πολύ απλά πιστεύω ότι έτσι είμαι (εκτός από mage δηλαδή <img src="/tongue.gif" width="" height="" alt="" title="" class="bbcode_smiley" />)

Έκανα λοιπόν μια προσπάθεια για elf archer με πιο chaotic neutral προσέγγιση και απλά δεν μου έβγαινε... οι επιλογές που έκανα στους διαλόγους απλά με έκαναν να νιώθω ότι είναι οι λάθος επιλογές.

 

[MaverickStrange]

Adhan wrote:
Δυστυχισμένη μειοψηφία... :nope:

Καθε playthrough = ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ χαρακτήρας (π.χ. στο Mass Effect άλλο είναι να παίζεις τον τίμιο στρατόκαυλο διαστημάνθρωπο και άλλο τη μπίατς που κοπανάει ηλίθιους δημοσιογράφους και ξεπαστρεύει καθίκια πριν μιλήσουν). Αφού το ξεκαθαρίσαμε κι αυτό, θα συνεχίσω να απολαμβάνω τα παιχνίδια ρόλων και να βλέπω τη συντριπτική πλειοψηφία αυτων που έχουν να μου προσφέρουν. Για τους υπόλοιπους που βλέπουν 50-75% του περιεχομένου και αναρωτιούνται 15 χρόνια μετά "ΠΩΣ ΣΤΟ ΜΠΕΤΣΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΜΠΩ ΣΤΟ HARPER HOLD ROOOAAAAAAGGEEEBLIAOARG" στο BG2 ή "τι λέει ο One of Many ως companion" στο MotB, ευτυχώς υπάρχει και https://www.youtube.com/" class="bbcode_url">αυτό (πλέον) για να ξεγελάνε την ψευδαίσθηση...</blockquote>
Ω, να πάρει, δεν έχω παίξει evil char στο MotB!
<span class="bbcode_spoiler">Δεν μ' αρέσει όμως που πρέπει να πεθάνει ο Okku.</span>

 

[Raz]

Κι εγώ κάνω μόνο ένα playthrough.Ακόμη κι αν ξαναπαίξω μου είναι δύσκολο να κάνω άλλες επιλογές.Βέβαια εγώ λειτουργώ λίγο αντίθετα.Όταν παίζω ένα game κάνω πολύ πιο "γενναιόδωρες" επιλογές από ότι θα έκανα στην πραγματικότητα (λέμε τώρα...),διότι απλά όσο και να βυθίζομαι στον κόσμο του game,έχω πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι πρόκειται για video game.Αν πεθάνω π.χ. θα κάνω load.Δεν τρέχει.Αλλά στην πραγματικότητα φυσικά θα έκανα τελείως διαφορετική επιλογή.

 

[Hellion]

Ισχύει πάντα ο Κανόνας των 3 Playthrough όσον αφορά εμένα.

Playthrough #1: Ο Κανόνας (aka Το Αγνό Παρθένο Playthrough του Εγώ). Το πρώτο playthrough, στο οποίο δεν έχουμε ιδέα τι και πως γίνεται στο παιχνίδι και άρα όλα είναι καινούργια και αγνά. Ο χαρακτήρας μου κινείται και παίρνει αποφάσεις όμοιες με αυτές που θα έπαιρνα εγώ στη θέση του. Τεινουμε προς έναν ως επί το πλείστον "καλό" χαρακτήρα, ο οποίος βέβαια δεν χάνει την ευκαιρία για πιο "πλάγιες" μεθόδους όταν αυτές σημαίνουν αντιπαράθεση με κάποιο άτομο ή παράταξη που θα μισούσα άνετα και στην πραγματική ζωή. Αυτό είναι και το playthrough που θα θεωρείται ως Βίβλος για τη συνέχεια, δηλαδή όσον αφορά εμένα οτιδήποτε έκανα σε αυτό είναι η "ορθή" έκβαση του γκεημ.

Playthrough #2: Let's take it up a notch. Έχοντας γνώση του τι γίνεται πλεον στο γκεημ, αλλάζουμε μερικές από τις κυριότερες αποφάσεις. Διαφορετικό character class, άλλες επιλογές στους διαλόγους και τα quests... Αποτέλεσμα ένας πιο "γκρίζος" χαρακτήρας, όχι ιδιαίτερα καλός αλλά όχι και κανένα κτήνος επίσης.

Playthrough #3: Ντεκαντάνς και Σαπίλα. Πολύ απλά, σπάμε όλα τα ταμπού. Αλκοόλ? ΣΥΝΕΧΕΙΑ. Ναρκωτικά? ΦΕΡΕ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ. Επιλογή σε quest ή διάλογο για γενοκτονία/παιδοκτονία/εξαπάτηση/κλεψιά/φόνο/ριφιφί/λαθρεμπόριο/νεκροφιλία? ΣΧΕΔΙΑΣΤΗΚΕ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ.

 

[Grotenfrod]

nitro912gr wrote:
Δεν είναι ότι δεν προσπάθησα, αλλά ποτέ δεν κατάφερα να κάνω δεύτερο playthrough σε RPG για να αλλάξω τις επιλογές μου ή ακόμα και class.

Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι το DAO που το τελείωσα την πρώτη φορά με Mage με συμπεριφορά από natural good ως neutral (μακάρι να είχαμε ακόμα πλήρες καταγραφή στο alignment system), σχεδόν πάντα σε όλα τα παιχνίδια παίζω έτσι, γιατί πολύ απλά πιστεύω ότι έτσι είμαι (εκτός από mage δηλαδή <img src="/tongue.gif" width="" height="" alt="" title="" class="bbcode_smiley" />)

Έκανα λοιπόν μια προσπάθεια για elf archer με πιο chaotic neutral προσέγγιση και απλά δεν μου έβγαινε... οι επιλογές που έκανα στους διαλόγους απλά με έκαναν να νιώθω ότι είναι οι λάθος επιλογές.</blockquote>

Ακριβώς το ίδιο. Παίζω και εγώ παιχνίδια μετά από καιρό σε φάση "για πάμε να του δούμε αλλιώς τώρα" και καταλήγω στα ίδια ακριβώς μονοπάτια.

 

[steel_havoc]

Κινούμαι στην ίδια γραμμή με τον Hellion, βέβαια κάποια είναι σχεδόν απαραίτητο να τα ξαναπαίξεις οπότε δεν χρειάζεται και πολύ σκέψη.