Ναι παίδες η AWE32 ήταν τεράστια διότι είχε της παναγιάς τα μάτια πάνω, μηδαμινό integration. Ουσιαστικά έχει ένα τσιπ ίδιο από την SoundBlaster 16, που αναλαμβάνει τον ψηφιακό ήχο, ένα Yamaha OPL3 για αυθεντική Adlib/SoundBlaster μουσική και ένα τσιπάκι της E-MU που αναλάμβανε να παίξει MIDI ήχο. Αν αναλογιστούμε κιόλας ότι χρειαζόταν χώρο για θέσεις μνήμης (ω ναι!), το τσιπάκι ASP που αναλάμβανε QSound acceleration (επική πατάτα που δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ και για τίποτα) και pinouts για να βάλει ο καθένας την δικιά του daughterboard ώστε να παίζει διαφορετικά όργανα MIDI (στην δικιά μου φοράω μία Yamaha DB60XG)... πάει μακριά η βαλίτσα. Αργότερα, άρχισαν να την συμμαζεύουν , η AWE64 Gold ας πούμε είναι μάλλον λιγότερο από το μισό σε μήκος. Οι PCI 64 και 128 έπαιξαν όντως πολύ την εποχή 2000-2001, ήταν ψιλό αισχρές, χαλαρά η χειρότερη εποχή της Creative Labs για μένα. Μάλλον κάποιο λάθος κάνει ο Βόρειος, PIII θα εννοεί. Εγώ το Morrowind το πρωτοείδα στον Pentium 733 και την GeForce2 MX του αδερφού μου, όπου μετά βίας έτρεχε με 25-30 καρέ σε ανάλυση 800x600. Η κατάσταση ήταν σαφώς καλύτερη στο δικό μου σύστημα, έναν Celeron 2.4 και μία 5600 XT (άλλη επική παπαριά από κει...), όπου μπορούσα να ενεργοποιήσω και Pixel Shaders και έτσι την έλεγα στον αδερφό μου. Ακόμα θυμάμαι την έκπληξη όταν είδα για πρώτη φορά το νερό με Pixel Shaders (τους πρώτους τότε, DirectX 8 ήταν άλλωστε), πρέπει να είχα χαζέψει για κανά 10 λεπτο, δοκιμάζοντας διαφορετικές γωνίες κλπ.