Εκεί ξέρεις, είναι που παίρνεις το σοβαρό το ύφος το ψαρωτικό, αρχίζεις να στρίβεις τσιγάρο με ύφος γκραν-μετρ της ζωής και της λες το διαχρονικό μαργαριτάρι "Κοίταξε, πιστεύω πως όλα τα πράγματα, από την στιγμή που υπάρχει σωστή παιδεία, μπορούν να τιθασευτούν και να χρησιμοποιηθούν προς όφελος του μικρού. Να για παράδειγμα, εγώ πήρα Προφίσιενσυ χωρίς να ξέρω μισό κανόνα γραμματικής γιατί έμαθα Αγγλικά για να παίζω XCOM..." ή κάτι σχετικό.
Διπλά τα οφέλη. Και εκδικείσαι για όλο το γονεϊκό κράξιμο που τρώγαμε μικροί ΚΑΙ χαώνεις την ανήσυχη μανούλα.
Όλσο, κάποια παρεάκια δείχνουν να μην καταλαβαίνουν με τίποτε πως αυτό δεν είναι ένα φόρουμ για πολιτικό/κοινωνικό φλέημινγκ. Σύντομα όμως, θα καταλάβουν και τα παρεάκια, γιατί προφανώς είναι υπερβολικά δύσκολο απλώς να μοιραζόμαστε την αγάπη μας για ένα χόμπυ χωρίς να πασχίζουμε να αποδείξουμε πως τον έχουμε μεγαλύτερο (τον εγκέφαλο, όμπβιουσλι) απ' όλα τ' άλλα παιδάκια στο δωμάτιο.