αυτο. τωρα στα δυσκολα που σφιγγουν οι πωποί, εβλεπα την φενερ και θυμομουνα την ΟΜΑΔΑΡΑ του ζοτς με τον διαμαντιδη μεσα. εβλεπες οτι ακομα κι αν παιρναμε μια διαφορα (εγινε στο πρωτο ματς) η φενερ μεχρι το τελευταιο λεπτο θα ηταν μεσα στη νικη. και ειτε με κωλοφαρδια, ειτε εστω μ ενα υπερ της σφυριγμα, ειτε με μαγικα απ τον παγκο (οσο κι αν συμπαθω τον πασχαλη, ενταξει, δεν υπαρχει συγκριση ουτε για πλακα) τελικα θα τσιμπουσε ενα ματς. τωρα που τσιμπησε 2, εκλασ η νυφη, σχολασε ο γαμος.<br>οπως λεει κι ο χεληος, μονο μελαγχολια και θυμος, οταν βλεπουμε οτι ειχαμε το καλυτερο διδυμο εβερ σε παγκους ευρωπαικης ομαδας κι ετσι απλα για τα καπριτσια του δημητρακη, το αφησαμε να φυγει, μη σου πω το διωξαμε κιολας..<br>ενταξει, δεν πρεπει να χαλαω την ψυχολογια της ομαδας, ερχονται και τα ελληνικα πλει οφς, αλλά επαγγελματια αθλητη, ακομα και μικρης ομαδας της ελληνικης α1, ανεξαρτητα απο φημη, αμοιβη κλπ κλπ να του δινουν κραυγαλεα το τριποντο απ την κορυφη κιολας, να το ξερει, και τοσα χρονια να μην εχει παρουσιασει ουτε μικρη βελτιωση στα ποσοστα του στα ελευθερα, αμαρκαριστα επαναλαμβανω τριποντα, εγω δεν εχω ματαξαναδει.<br>για τον αθλητη μπουρουση, οκ, τα λογια ειναι περιττα. τα χουμε ξαναπει.<br><br>φιλε ελρικ, κανε τωρα χαρα, γιατι το ξερεις και συ μεσα σου, ο ζοτς θα ξαναρθει εστω για να κλεισει την καριερα του. κι ακομα κι αν δεν, εχει σημαδεψει πολυ κοσμο... εμας παντως μας εχει κανει ευτυχισμενους. κι οσους αποκλεισμους κι αν μας κανει, δε θα παψουμε να τον αγαπαμε ποτέ. ασε που βρηκαμε ομαδα να στηριζουμε στο φαιναλ φορ. ομαδες μαλλον, μην ξεχναω και τους αλλους ελληνες που θα βρεθουν εκει...