Bruce "The Boss" Springsteen

[Borracho]

Καραγούσταρα. Φαίνεται έμπλεο ψυχής. Ο Σαλαμές ως Ντίλαν ήταν ευχάριστος αλλά λάιτ, εδώ έχουμε ψωμί.

 

[Brother Bruce]

το θεμα που εχω ειναι βασικα με την ηθοποιια του αρκουδου.

ναι, ετσι ειμαι γω. οταν ΞΕΡΩ καλα το θεμα, μπορω να βγαλω σωστα συμπερασματα απο διλεπτο τρειλερ . κι ο μπρουσακος κυλαει μεσα μου. θελω να πω ΞΕΡΩ πως θα ξεστομιζε ο μπρους στην πρωτη σκηνη την ωραια ατακα: "δατ μεικς ουαν οβ ας....".
θα κοιταγε κατω ντροπαλα, και μετα θα την ελεγε μ ενα πικρο, μισο χαμογελο στον πωλητη. οχι κριντζοεπικά, οπως ο αρκουδος.
οχι, δεν το οραματιστηκα, απλα εχω δει εκατονταδες συνεντευξεις, στιγμες, κομματια της ζωης του. και ναι, ταινυ, μικροσκοπικη λεπτομερεια, αλλά εκει κρυβεται ο διαολος.

και, αν και γενικα η ηθοποιια ειναι ενα επαγγελμα που αποκτας το προσωπικο στυλ σου και την μανιερα σου και την κρατας, η βιογραφια και ειδικα ενος ζωντανου διασημοτατου κι αγαπητου γκλομπαλυ ανθρωπου που σε ειχε κι απο κοντα κιολας στα γυρισματα, ΑΠΑΙΤΕΙ βαθυτερη μελετη. πρεπει να μπεις στο πετσι του, αλλιως απλα δεν δινεις τιποτα, μονο διεκπεραιωνεις...
και, ναι, η ταινια, μπορει να ειναι ως ταινια δυνατη, (π.χ. μ αρεζουν τα ασπρομαυρα αποσπασματα της παιδικης ηλικιας κι απ οτι βλεπω, εκει εχουν πιασει απολυτα το μουντ και το φηλινγκ, οπως το χει περιγραψει ο ιδιος ο μπρους σε βιβλια και συνεντευξεις) και περιμενω ερμηνειαρες ειδικα απ τον τεραστιο στηβεν γκραχαμ, και φαινεται χαμηλοφωνη κι αρκετα εσωτερικη, αλλά ΔΓΙΑΟΛΕ, αν σου κλωτσαει το υποτιθεται κεντρικο προσωπο, δεν κανουμε τιποτα.

βεβαια οκ, υπαρχει παντα η συζητηση τι θελει να δει/περιμενει ο χαρντορ πετσακιας φαν σε αντιθεση μ εναν που δεν εχει τοση οικειοτητα με το θεμα της ταινιας και απλα ενδιαφερεται πιο "επιφανειακα", και το ακουω, απλα εξηγω την θεση μου.

χαβιν σεντ δατ, η φωνη του ειναι ανατριχιαστικα παρομοια, αλλά τωρα με τις ΑΙ κλπ ισως αυτο να ειναι τελικα το πιο ευκολο κομματι τετοιων ταινιων....


ισως γινει ειδικη προβολη στην αθηνα πριν βγει στις αιθουσες ειδικα για μας τους νολαιφερς φανς, οπως ειχε γινει στο "springsteen and i".
θα σας κρατησω ταχυδρομημενους. βεβαια ειμαι ντροπαλος και δεν θα σας μιλησω αν ερθετε, αλλά νομιζω ειναι κατι θετικό αυτό.

 

[maladroid]

Χωρίς να έχω ούτε το ένα εκατομμυριοστό της γνώσης/τριβής/καύλας του BB για τον Springsteen, οφείλω να πω ότι συμφωνώ όσον αφορά τον πρωταγωνιστή. Ο White έχει αυτή την χαρακτηριστική κλαψομουνιάρικη φάτσα/στυλ που ίσως του δίνει και αβαντάζ σε κάποιους ρόλους (π.χ. Αρκούδος) αλλά εδώ μού φαίνεται ότι χαλάει κάπως την ψευδαίσθηση. Για τα υπόλοιπα περιμένουμε.

 

[Borracho]

Εμένα μ'αρέσει στο ρόλο και θεωρώ ότι ταιριάζει στο πνεύμα της αφήγησης. Δε μ'ενδιαφέρει η τέλεια μίμηση των χαρακτηριστικών, όσο η απόδοση της κατ'εμε πεμπτουσίας του Σπρινγκστίν: της λαχτάρας.

Του πόθου για έρωτα, ζωή, απόδραση. Για μια ζωή ελεύθερη από τις αλυσίδες του μικροαστισμού και συνάμα ουσιώδη, όχι την -πολύ αγαπητή- χέβι μέταλ καρικατούρα του Λέμι.

Αν το έργο αποτυπώνει αυτή την ψυχασθενή λαχτάρα, δε γιέαρνινγκ που λέμε στο χωριό, εγώ θα είμαι πανευτυχής.

 

[Brother Bruce]

μπορ, ανοιγεις θαλασσα θεματων.
πρωτα, δεν μιλησα (μονο) για μιμηση χαρακτηριστικων, ουτε για εξωτερικη ομοιοτητα, αν και παιζει κι αυτο ρολο. η λεπτομερεια που περιεγραψα δεν ειναι καθολου "εξωτερικη". ο μπρους ητανε ενα ντροπαλο "βλαχακι", το αγορι της διπλανης πορτας μεχρι το 85 περιπου, που εγινε μεγαλυτερος απ τον θεο και εκ των πραγματων "αλλαξε" καποια πραγματα. ελπιζω να τον περιγραφει ετσι κι οχι ξερωγω ως τον καταραμενο ποιητη των μοναχικων καρδγιων, εναν τζιμ μορισον του νιου τζερσευ, γιατι οσο και αν θα μ αρεσε μια τετοια ρομαντικη εικονα, ποτέ δεν ηταν αληθινη.

κι επειδη η ταινια διαδραματιζεται το 1982-83, σχωρα με, αλλά το γιέρνινγκ για αποδραση, ζωη και "tramps like us..." που λες, εχει ηδη χαθεί. αυτη ηταν η φαση της τριαδας: wiess, btr, και darkness. τωρα ειναι η φαση 30+: και τωρα που εγινα διασημος (στις ηπα τουλαχιστον) και κατεκτησα οσα ηθελα, που παω? γιατι ειμαι αδειος? ειναι ηδη η αρχη του αδιεξόδου που οδηγησε σε μελαγχολια και μερικη καταθλιψη του καλλιτέχνου.

μ αυτα θελω ναπω, οκ, ας δειχνει το γιερνινγκ κι ας ειναι λαθος χρονικα, θα ειναι και πιο ρομαντικο και "ροκενρολ" το αποτελεσμα. αλλά θα ειναι πολυ πιο δυσκολο και αληθινο ν αποδωσει την πραγματικη εσωτερικη παλη του εκεινη την εποχη κι απ τα ελαχιστα που ειδα στο τρειλερ, δεν ειμαι αισιοδοξος. παντως εχω ακομα ελπιδες στον σκηνοθετη και περιμενω κι εγω το ολοκληρωμενο φιλμ. δεν εχω δει τον αρκουδο ως αρκουδο ή σε αλλους ρολους, εσκεμμενα ισως, και δεν μπορω ν αξιολογησω το ταλεντο του. αλλά η εμφυτη, καφενειακη μου αντιδραση ειναι: δεν μπορεί το παλικαρι.

ίδωμεν.

 

[Hellion]

Εγώ περιμένω πως και πως να δείξει στην ταινία τη στιγμή που ο πρόεδρος Ρήγκαν ακούει το Born in the USA για πρώτη φορά, αντικειμενικά η σημαντικότερη στιγμή στην καριέρα ενός λαϊκού και πατριωτικού Αμερικάνου καλλιτέχνη που υμνεί το μεγαλείο της χώρας του μέσα από το έργο του.

 

[Brother Bruce]

εντελως αποτυχημενο τρολινγκ ή παντελης άγνοια των ιστορικα καταγεγραμμενων γεγονοτων ??(βαριεμαι, αρκει ενα απλο κουκλάρισμα). και στας 2 περιπτωσεις, καμνω τριπλ φεισπαλμ, πατερ.
την ευχη σας, ωστοσο.

 

[Borracho]

O Τσέρεμι δε γεμίζει το μάτι κανενός με το καλημέρα. Είναι από τα σπουδαιότερα ατού του.

Χρειάζεσαι δύο επεισόδια Αρκούδου προκειμένου ν'αντιληφθείς το εύρος και την ικανότητα μεταμόρφωσής του. Ήταν φοβερός και στο Iron Claw, αλλά καταλαβαίνω καλύτερα τους δισταγμούς σου αν ΔΕΝ τον έχεις δει να σολάρει εκεί.

Κατ'εμέ, η απόδοση εσωτερικής διαμάχης και μετά βίας συγκρατημένης έντασης, είναι ένα από τα καλλιτεχνικά φόρτε του.

Τέλος θυμίσου πως το φιλμ δε γυρίστηκε για τους ψυχασθενείς οπαδούς που ξέρουν και τί μπύρα έπινε κάθε μέρα των ηχογραφήσεων, αλλά αποσκοπεί να πλασάρει το 'αφήγημα Σπρινγκστίν' στις μάζες.
Ως τέτοιο θα κριθεί.

Στον αντίποδα σου έχω το Last Days ή το 9 Songs που πιάνουν 100% το σκληρό πυρήνα των οπαδών, αλλά τα χουμε δει εγώ κι ο Χάμπος ο Γκρούβαλος. Μόνο.

 

[Brother Bruce]

διαφωνω, αλλά δεν σκοπευω να τσακωθω με μπορατσο (ειναι απ τους λιγους εδω μεσα που μου μιλαει ακομα ).
μια παρατηρηση μονο: δεν θελει να πλασαρει απλα το αφηγημα που λες. αν ηταν ετσι θα διαλεγε μια πιο φρη θεματολογια και πιο "εμπορικη" χρονικα στιγμη στην πορεια του καλλιτεχνου.

αναφερεται σε μια μικρη, πολυ συγκεκριμενη χρονικη περιοδο που ο μπρους δημιουργει το νεμπρασκα και απ οτι ξερω, μενει εκει. πραγματικα "περιεργη" και πολυ ενδιαφερουσα επιλογη και γι αυτο περιμενω πως και πως την ταινια. μπορω ανετα να την θεωρησω ξερωγω μάστερπις ανεξαρτητα αν ο ληντινγκ άκτορ ζεχνει, ας πουμε.
οπότε, ιτ'ς ωλ γκουντ. περιμενουμε.

 

[Borracho]

Σίγουρα, γεροντοκαφενές να γίνεται, πόιντς στην παραγωγή δεν έχει κανένας μας.

Οι μουσικές βιογραφίες ιερών τεράτων είναι σχεδόν αδύνατο να γυριστούν 'ακαδημαϊκά', αρχή-μέση-τέλος και να αποδώσουν την ψυχή του αντικειμένου τους έστω αξιοπρεπώς. Ray και Walk The Line φωτεινά παραδείγματα πετυχημένων 'συμβιβασμών'.

Γι'αυτό ψάχνουν αντιπροσωπευτικά 'μίνι έπη'/βιβλία, που εστιάζοντας σε μια στιγμή του καλλιτέχνη, είναι εφικτό να εμβαθύνουν και να περάσουν και ένα μεγαλύτερο μήνυμα ή σχόλιο.

Case in point, το πολύ καλό A Complete Unknown. Τίγκα στις ανακρίβειες αλλά απέδιδε την ψυχή του τότε Ντίλαν.

 

[Northlander]

Χάμπος ο Γκρούβαλος

Πολύ τίμια τα Hambo, τα έφαγε ο ανταγωνισμός των Goody's ρε γμτ.

 

[Borracho]

Πολύ τίμια τα Hambo, τα έφαγε ο ανταγωνισμός των Goody's ρε γμτ.

Nομίζω το τελευταίο κατάστημα πάλεψε ηρωϊκά στα Πατήσια ως τα μέσα των 00'ς, προς το τέλος είχε γυρίσει σε μαγέρικο.

Πρώτος έρωτας για τζάνκ και παντοτινός, καθώς ήταν το πρώτο και για χρόνια μόνο, χαμπουργκεράδικο στην Μαγευτική Μιναρούπολη.

ΥΓ Παίζει να είμαστε ΟΛΟΙ οι Έλληνες μιναροπατέρες μιας κάποιας χρονολογίας και πίσω μαζεμένοι στο ψηφιακό υπερΚΑΠΗ μας. #ΑγάπηΜόνο

 

[Brother Bruce]

ο ιδιος ο μπρους εφα: “the movie involves, in some ways, some of the most painful days of my life.”
στα γραφα μπορ, για την αρχη της καταθλιψης.....

Bruce Springsteen Says New Biopic Captures 'Some of the Most Painful Days of My Life'

Bruce Springsteen spoke about visiting the set of 'Deliver Me From Nowhere,' and watching the film depict 'some of the most painful days' of his life.

www.rollingstone.com

μπραβο που διαλεξαν την δυσκολη στιγμη, μακαρι να την αποδωσουν οπως πρεπει και να περασουν και το μηνυμα που πρεπει...


ωστοσο επαθα και γω μια μινι καταθλιψη τωρα, ρεμπεσκέδες. δεν εχω δοκιμασει ποτές χαμπο.