Die With Your Boots On

Welcome!

By registering with us, you'll be able to discuss, share and private message with other members of our community.

SignUp Now!
Έφυγε από την παλιοαρρώστια και ο Σβεν Γκόραν Έρικσον.

Για τον οποίο αναμένεται να κυκλοφορήσει ένα ντοκιμαντέρ, όπου αφήνει ο ίδιος ένα συγκλονιστικό πραγματικά μήνυμα λίγο πριν πεθάνει.

 
Ήταν λίγο πολύ αναμενόμενο όπως το είχαν αναφέρει εφημερίδες στην αρχή της χρονιάς. Ακόμη κι έτσι, λυπηρό.
 
Πραγματικά ότι και να πω είναι λίγο γι'αυτό τον άνθρωπο και πόσο χαρούμενο με έκανε το 1999 είναι λίγο. Είχα δει το μουντιάλ του 98 και είχα ξετρελαθεί με τον Μαρσέλο Σάλας που είχε καρφώσει 2 γκολ στην Ιταλία. Λίγο μετά πήρε μεταγραφή στη Λάτσιο ο παίχτης και αυτόματα έγινα φαν της. Ηταν και η εποχή που το ΣΚΑΙ έδειχνε ιταλικό ποδόσφαιρο που ήταν πραγματικά ότι καλύτερο έχω δει στη ζωή μου ποδοσφαιρικά. Ετυχε να παώ και Βενετία με το σχολείο τότε, αγόρασα μια φανέλα του στο δρόμο και ξαναπνύπνησε η αγάπη μου για το ποδόσφαιρο το όποιο είχα παρατήσει για μια τριετία και το είχα γυρίσει στο μπάσκετ, επειδή είχα στεναχωρηθεί πως είχε φερθεί τοπική ομάδα στο πατέρα μου που ήταν προπονητής, την ανέβασε Α τοπικό και την έκανε ομάδα και δεν του φέρθηκαν καλά. Anyway πήρε το νταμπλ τότε η Λάτσιο για πρώτη φορά μετά από 26 χρόνια, όταν έχασε η Γιουβέντους τελευταία αγωνιστική. Απίστευτη χαρά να υποστηρίζω για πρώτη φορά στη ζωή μου ξένη ομάδα και να παίρνει πρωτάθλημα. Σε ευχαριστώ πολύ κύριε Σβεν για όλα όσα μου προσέφερες!
1724790408089.png
 
αυτα που εγραψες, με πιο πολλες λεπτομερειες.


ΑΔΙΑΝΟΗΤΑ ροστερ εκεινη την χρονια, τοσο η λατσιο ,οσο και η ιντερ, η γιουβε και η μιλαν (καλα, και η ρομα και η φιορεντινα μια χαρα ηταν...). η πρωτη μας επαφη με παλομπαρινι θυμαμαι, τοτε που ειχε παει ο κολλητος του στην ιντερ..
ισως το καλυτερο πρωταθλημα εβερ στην ιταλια, τοσο απο εξελιξη και σασπενς, οσο και απο επιπεδο μπαλας και ροστερς.

αχχχ, ωραιες εποχες!! (ειπε ο μπαρμπα μπρίλιος και γυρισε κατσουφης στο χαμόμηλο του, που παγωνε στο γραφειο διπλα στην φωτο του σαραβακου και του αντρεα του παπαντρεου (με ζιβαγκο)....)
 
Μάρτιος 1999 έχει κληρωθεί να παίξει Πανιώνιος-Λάτσιο στο τότε Κύπελλο Κυπελλούχων. Για να βρεις εισιτήριο έπρεπε να έχεις τον Αχιλλέα (ένας είναι ο Αχιλλέας) μπάρμπα. Είχαν εξαντληθεί σε χρόνο dt από τους σε παράκρουση Πανιώνιους αλλά και από οπαδούς άλλων ομάδων που θέλανε να δούνε τη διαστημική Λάτσιο της εποχής. Μετά από πολλές περιπέτειες, συμφοιτητής φανατικός Πανιώνιος έχει καταφέρει να βρει, ως αθλητής στο τμήμα χάντμπολ του Συλλόγου, 2 εισιτήρια.

Από εκείνο το παιχνίδι δε μου έχει μείνει τόσο το ότι προσπαθούσα να πιστέψω ότι βλέπω στα λίγα μέτρα από μένα Βιέρι, Στάνκοβιτς, Σάλας, Νέστα, Μιχάιλοβιτς, Νέτβεντ κλπ. Ούτε ότι από πολύ νωρίς το παιχνίδι ήταν πολλά με λίγα και φωνάζαμε στον διαιτητή λήξτο. Αυτό που δε θα ξεχάσω είναι το εξής: στο πρόγραμμα του αγώνα που μάς είχε μοιραστεί πριν το παιχνίδι, γραφόταν δίπλα σε κάθε παίκτη των δύο ομάδων, η χρηματική του αξία. Χορεύαν τα εκατοντάδες εκατομμύρια και δισεκατομμύρια αξίας των παικτών της Λάτσιο, πχ το δεξί πόδι του Βιέρι είχε παραπάνω από όσο όλος ο Πανιώνιος. Σε κάποια φάση στο δεύτερο ημίχρονο, ο Έρικσον βάζει τον πιο φτηνό παίκτη στην αποστολή της Λάτσιο. Με μεγάλη διαφορά από τον αμέσως ακριβότερο, αλλά και πάλι 10 φορές όλος ο Πανιώνιος. Τότε σηκώνεται ένας οπαδός του Πανιωνίου, πλησιάζει το κάγκελο πάνω από τον πάγκο της Λάτσιο και αρχίζει να φωνάζει: "Γιατί ρε Έρικσον βάζεις μέσα τον φτηνιάρη, τι μας προσβάλλεις έτσι ρε ολόκληρο Πανιώνιο. Αχιλλέα πάρε την ομάδα να φύγουμε ρε".
 
Έφυγε προ ολίγων ημερών ο Χρήστος Γιανναράς. Δεινός χρήστης της ελληνικης και με καταπληκτική ροή στον λόγο του. Θεολόγος και φιλόσοφος είχε αρκετά ενδιαφεορυσες ιδέες όσον αφορά τις θρησκείες και τον άνθρωπο. Είχε και τα γκρίζα του σημεία στα περί ενάντια της Δύσης, αλλά σε κάθε περίπτωση συγκαταλέγεται στις μορφές που πνευματικά θα λείψουν από τον τόπο.
 
Έφυγε ο Mitchell Wiggins, πατέρας του Andrew Wiggins των Golden State. Φυσικά έτσι τον θυμούνται οι περισσότεροι. Για την Ελλάδα όσοι τον προλάβαμε (και τον βλέπαμε και από κοντά) θα μείνει πάντα στη μνήμη ως ο καθόλα αθλητικός guard στο Σπόρτινγκ.



Farewell Mitch.
 
τεραστια παιχτουρα.
ηρθε στην ελλαδα την χρυση εποχη του ελληνικου μπασκετ και φορτωνε τριανταρες τα καλαθια κι ας ηταν 35 χρονων.
θυμαμαι ειχε ενα "περιεργο" τζαμπ σουτ. εφερνε την μπαλα πισω απ το κεφαλι και ηταν πολυ δυσκολο να κοπει.
καλο ταξιδι.
 
Ο Γουίγκινς ήταν ένας από τους θρύλους της Α1 των 90s. Ας αναπαυθεί εν ειρήνη.
 
Απεβίωσε στα 76 του χρόνια ο Τάγκαρτ από τον Μπάτσο του Μπέβερλι Χιλλς :(

 
Σοκ, νέος άνθρωπος. Ήταν σήμερα λέει τα γενέθλια του ανήλικου γιου του και η γυναίκα του τον έψαχνε. Τι να πεις τώρα και τι να γράψεις.
 
Η πρώτη σκέψη μου ήταν ότι πήγε ανακοπή. Αν πήγε από ανακοπή θα ήταν είτε μυοκαρδίτιδα είτε white clot syndrome...

Είχε και αλκόολ λένε βέβαια, οπότε μπορεί να μέθυσε τόσο που να ήπιε και νερό στην πισίνα και να βρέθηκε στον πάτο;

R.I.P.
 
Back
Top