Δεν εννοούμε ότι τρώγαμε με χρυσά κουτάλια. Με το δικό μου μυαλό ξεκινάει από το Τσοβόλα δώστα όλα και πάει μέχρι το μπαμ τη τραπεζικής φόυσκας το '10.
Τι την χαρακτηρίζει; Σχεδόν όλοι είχαν λεφτά να σπαταλήσουν. Πλασματικά ή μη υπήρχαν λεφτά για 2-3 αμάξια. Για 1 σπίτι κι ένα εξοχικό. Παίρνανε δάνειο ακόμα και για κωλόχαρτο. Νομίζαν ότι είχαν πιάσει την καλή και τα σκορπούσαν. Όχι ότι δεν το κάνουν και σήμερα(pc, tablet, smartphone), απλά σε λιγότερο βαθμό.Επίσης, τότε ήταν που οι Έλληνες άφησαν τις χειρωνακτικές δουλειές και τις έδωσαν στους μετανάστες(καλά έκαναν και τις πήραν) και έπιασαν το καφενείο και τον φραπέ. Βασικά είναι τόσα πολλά που θα γράφω μια ζωή.
Απλά τώρα που χτύπησε την πόρτα το οικονομικό και σε άλλα σπίτια το είδαν το πρόβλημα περισσότεροι.
Ο πατέρας μου έχει καφενείο και ο θείος μου είχε σουβλατζίδικο. Τις σπατάλες που έβλεπα από τον κόσμο δεν τις έχω ξαναδεί. και δεν σου μιλάω μόνο για τους ντόπιους. Ερχόντουσαν οι Αθηναίοι κυρίως με 2 αμάξια για να το παίξουν μούρη στην Αράχωβα. Νοίκιαζαν τζιπ, νοίκιαζαν σαλέ, έδιναν φιλοδωρήματα 20ευρο γιατί ήσαν και πολύ large.
Χοντρικά λοιπόν, ένα 80% είδε πλασματικά λεφτά στα χέρια του και έκανε τη μεγάλη ζωή.
Επίσης, έχω την εντύπωση ότι είχανε αύξηση οι μισθοί στο δημόσιο γιατί θυμάμαι ότι όσοι είχαν γονείς σοτ δημόσιο ήταν κάτι σαν Κροίσοι
https://www.youtube.com/watch?v=jsq6mh4ctMw
Ξέρω θα φανεί άσχετο αλλά αν δείτε 2-3 εκπομπές της Μηχανής του Χρόνου για την ισοτρία της Αθήνας, 1 για τις διαφημίσεις1 για το αυτοκίνητο και 1 για τα πολυκαταστήματα θα καταλάβετε ότι αυτό που τους έφαγε τους wanna be αστούς ήταν η ξενομανία και τα ευρωπαικά πρώτυπα, λίγο πολύ ότι έγινε και το 1828, αν θυμάμαι ορθά.