Κι εγώ το λιώνω αυτή την εποχή (προδόθηκα νομίζω ήδη από το άλλο thread) και σε γενικές γραμμές είναι αξιοπρεπέστατο αλλά τίποτα το mindblowing. Εμφανισιακά το βρίσκω πανέμορφο, υπάρχουν τοποθεσίες και vistas που βάζουν κάτω ακόμα και τιτάνες όπως το Wild Hunt (blesphemy!), κυρίως επειδή το DA:I δεν πολυσκοτίζεται για "ρεαλισμό" στο art direction αλλά ακολουθεί κατά κάτοιο τρόπο την αισθητική του WoW στο πιο προσγειωμένο και high-res. Το Storm Coast με την αγριεμένη θάλασσα που σκάει στους βράχους εντυπωσιακό, καλύτερο κι από αληθινό. Κρίμα που οι πόλεις δεν έχουν πολλή ζωή αλλά μόνο μερικά στατικά puppets που στέκονται εδώ κι εκεί σε "πηγαδάκια" και κουτσομπολεύουν <img src="/irritated.gif" width="" height="" alt=":/" title=":/" class="bbcode_smiley" /><br><br>Όσον αφορά το gameplay, τείνω τελικά να συμφωνήσω με Hellion και JonIrenicus ότι οι μάχες περισσότερο θυμίζουν DA2 παρά Origins αλλά γι' αυτό πιστεύω ευθύνεται η χαμηλή δυσκολία των περισσότερων που σου επιτρέπει να τις βγάλεις στον αυτόματο πιλότο (ειδικά αν χειρίζεσαι κάποιον ranged χαρακτήρα που δεν χρειάζεται να κυνηγάει τα mobs). Προσωπικά δεν τις βαριέμαι και οι abilities είναι αρκετά cool αλλά από τακτική λίγα πράγματα. Δυστυχώς ο πρώτος μεγάλος χάρτης είναι εντελώς ΜΜΟ-ish, με άχαρα objectives, ένα σκασμό collectibles και ψιλοαδιάφορα περιβάλλοντα. Συμφωνώ και πάλι με Hellion ότι μόλις ξεπεράσεις τα Hinterlands τα πράγματα βελτιώνονται σημαντικά (οι αρκούδες πάντως δεν με τραυμάτισαν ούτε σωματικά ούτε ψυχολογικά...ως τώρα). Επίσης ο πρασινοκίτρινος δράκος των Hinterlands οργασμικός - με καθάρισε ήδη δύο φορές, αλλά θα επανέλθω σε 1-2 levels και με καλύτερο gear.<br><br>Εκείνο που περιέργως βρίσκω να απουσιάζει από το παιχνίδι είναι η κινηματογραφρικότητα της εμπειρίας στην οποία μας είχε κάποτε καλομάθει η Bioware. Θυμάμαι τα όσα (σωστά) έλεγε ο BrotherBruce για την εντυπωσιακή σκηνοθεσία του Witcher 3 και συγκριτικά το DA:I είναι η μέρα με τη νύχτα: στατικοί διάλογοι, αποστασιωποιημένη κάμερα, ψόφιες δραματικές κορυφώσεις. Βάλε και την εντελώς άχρωμη ερμηνεία του πρωταγωνιστή (υποψιάζομαι εν μέρει εσκεμμένη επιλογή για να του προσδίδει νοητά ο παίκτης ό,τι προσωπικότητα θέλει) και το αποτέλεσμα είναι πολύ "λίγο" δραματουργικά, τουλάχιστον ως το σημείο που είμαι (lvl 12, μόλις συνάντησα τον μουστοφόρο μάγο companion μετά την επίσκεψη στο Redcliffe).<br><br>Συνολικά, πάντως, το παιχνίδι είναι πολύ πλούσιο σε περιεχόμενο και καλοφτιαγμένο, απλά ο ανταγωνισμός (βλ. Witcher 3) σε νευραλγικούς τομείς που αφορούν το immersion και το γενικότερο impact της εμπειρίας, το έχει ξεπεράσει κατά πολύ. Εκτός κι αν αργότερα το στόρι απογειώνεται...