Μεταφέρω από φίλο. Προσωπικά συμφωνώ.
<span class="bbcode_spoiler">"Η διαφαινόμενη είσοδος του Βασίλη Λεβέντη στη βουλή και με υψηλό ποσοστό μάλιστα, είναι σύμπτωμα της αδυναμίας του κοινοβουλίου ν' αποτυπώσει ακόμη πολιτικά τη νέα πραγματικότητα που διαμόρφωσε η κρίση. Το κοινοβούλιο εκφράζει και διασφαλίζει ταυτόχρονα την αστική ηγεμονία πάνω στις υποτελείς τάξεις επιτρέποντας τη διαμεσολάβηση και έκφραση ορισμένων συμφερόντων αυτών των τάξεων στο κράτος. Μέχρι του σημείου εκείνου που δεν απειλείται η αστική κυριαρχία πάνω στο κράτος. Αυτή η λειτουργία απαιτεί μία σχετική ταξική ειρήνη, ένα κοινωνικό συμβόλαιο που ορίζει τη συνύπαρξη των ανταγωνιστικών τάξεων και μερίδων τάξεων στα πλαίσια πάντα της αστικής ηγεμονίας. Ηγεμονία που δεν αμφισβητείται, αλλά που διασφαλίζει και την ικανοποίηση συμφερόντων των υποτελών τάξεων τα οποία επιτρέπουν την απρόσκοπτη αναπαραγωγή τους.
Η κρίση διέλυσε το προηγούμενο κοινωνικό συμβόλαιο, όπως αυτό σταθεροποιήθηκε μεταπολιτευτικά, με αποτέλεσμα να αποδιαρθρωθούν και οι πολιτικές - κοινοβουλευτικές εκπροσωπήσεις που δομήθηκαν πάνω σ' αυτό. Τα δύο κόμματα εξουσίας (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ) κατέρρευσαν ή συρρικνώθηκαν δραστικά, τα υπόλοιπα επιδεικνύουν μεγάλη ρευστότητα, ενώ νέα ήρθαν στο προσκήνιο. Το κοινοβουλευτικό τοπίο δεν έχει σταθεροποιηθεί γιατί δεν αναδείχθηκε ακόμα ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, μία κοινωνική ειρήνη που θ' αποτυπώνει τα διαφορετικά δεδομένα που διαμόρφωσε η κρίση (χαμηλότερους μισθούς, συντάξεις, συρρίκνωση κοινωνικών υπηρεσιών κλπ). Η ήττα των υποτελών τάξεων στο κοινωνικό πεδίο δεν έχει εγγραφεί ακόμα στο πολιτικό - κοινοβουλευτικό καθώς υπάρχει ακόμα η ελπίδα από μεγάλες λαϊκές μερίδες πως μπορούν ν' ανατρέψουν τα τετελεσμένα των μνημονίων ψηφίζοντας άλλα κόμματα και αναδεικνύοντας νέες κυβερνήσεις, χωρίς όμως να είναι στοιχειωδώς σε θέση ν' αλλάξουν τον συντριπτικά εις βάρος τους ταξικό συσχετισμό σε στοιχειακό επίπεδο - στην παραγωγή, στο κράτος, στους ιδεολογικούς μηχανισμούς.
Αυτή η αποσύνδεση κοινωνικού και πολιτικού τη στιγμή που η κρίση είναι ακόμα σε εξέλιξη και δεν έχει σταθεροποιηθεί το νέο πλαίσιο ταξικής συνύπαρξης, οδηγεί στη μετεωρική ανάδυση (και πτώση) κομματικών μορφωμάτων, πολλών εκ των οποίων γραφικών ή και γροτέσκων. Έτσι είδαμε την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση από το 4%, υποσχόμενος την κατάργηση των μνημονίων, της λιτότητας και την αλλαγή της Ευρώπης, τη στιγμή μάλιστα που το εργατικό και τα άλλα κινήματα σίγησαν από το 2012. Για να καταρρεύσει φυσικά μέσα σε ένα τρίτο μνημόνιο λίγους μήνες μετά. Είδαμε το Ποτάμι, ένα καθαρά μηντιακό μόρφωμα που φτιάχτηκε βιαστικά για ν' ανακόψει ψήφους απ' τον ΣΥΡΙΖΑ, να αναδεικνύεται τέταρτο κόμμα.
Βλέπουμε τώρα πρόσωπα που μέχρι πριν λίγες βδομάδες ήταν κεντρικά στελέχη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ να υπόσχονται εκ νέου και εξίσου εύκολα, ως Λαϊκή Ενότητα πλέον, το τέλος της λιτότητας, των μνημονίων και του χρέους. Και παρατηρούμε επίσης (βοηθούντων και των συστημικών μέσων) την μεταμόρφωση του Λεβέντη από καλτ γραφική φιγούρα μεταμεσονύκτιων εκπομπών σε σοβαρή και μετρημένη πολιτική προσωπικότητα που "επιβεβαιώθηκε". Φυσικά, οι πειραματισμοί, άλλοτε σουρεαλιστικοί, άλλοτε τραγικοί, δεν πρόκειται να σταματήσουν εδώ".</span>
Φασαίος Larianός
Τσοβόλα δώστα όλα
Sign me up!
Approval of the Admiral
" title="
και τον υποστηρίζουν/γλείφουν μερικοί επειδή τους δίνει μεροκάματο.
