Παρακολουθώ την συζήτηση και ομολογώ σε κάποια σημεία δυσκολεύομαι να την κατανοήσω. Πιο πολύ δεν μπορώ να ακολουθήσω την κριτική που γίνεται στον Χελιον, και στον κάθε Χέλιον, και εδώ αλλά και εκεί έξω. Από την μια πλευρά έχουμε μια ορισμένη ματιά προς το παιχνίδι, και από την άλλη μια διαφορετική. Με άλλα αξιολογικά κριτήρια, κριτικότερη, γενικότερη και ιστορικότερη. Άλλη ρε παιδί μου. Η απάντηση: "κρίνε το για αυτό που είναι". Τι πάει να πει "κρίνε το για αυτό που είναι"; Οδηγεί σε κυκλικό επιχείρημα και συλλογισμό. Οκ, το κάθε πράγμα είναι αυτό που είναι. Άρα το κρίνω με το μέτρο και το κριτήριο που αυτό θέτει στον εαυτό του. Οπότε, όλα είναι καλά, γιατί συγκρινόμενα με τον εκάστοτε εαυτό τους, είναι.. επαρκώς ο εαυτός τους.
Ξεχναμε βεβαια πως δεν μιλάμε για πράγματα που 'απλά είναι", αλλά για ανθρώπινες δημιουργίες. Ειδικά όταν πρόκειται για δημιουργίες έμφορτες με ιστορικότητα και πλαίσιο, όπως τα Fallout. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Το ανησυχητικότερο είναι πως μια τέτοια κριτική ουσιαστικά ζητάει από τον συντάκτη να αποκαθαρθεί από τα δικά του αξιολογικά κριτήρια και επιβάλλει ουσιαστικά, ομοιομορφία. Η ανοχή προς την άλλη άποψη, προς την ίδια την έννοια της κριτικής, βαίνει συνεχώς μειούμενη. Ccwr δεν το λέω τόσο για εσένα, αλλά για τα σχόλια που βλέπω όξω. Και αναρωτιέμαι κατ' επέκταση, αν όλοι πρέπει να είναι ομοιόμορφοι και να χορεύουνε τον ίδιο χορό, ποιός ο λόγος να έχουμε ένα σωρό sites που ασχολούνται με το αντικείμενο. Μπαίνουμε και στην Правда Игр και διάβάζουμε την Άποψη.
Και όσο πιο ομοιόμορφα τα πράγματα και η συζήτηση, τόσο η κριτική σκέψη θα μαραζώνει.
Ανησυχητικές εξελίξεις...