Αν έχεις αγαπήσει την ΑΕΛ ως κοινωνικό φαινόμενο, δεν θα τη δεις ποτέ ως ποδοσφαιρική ομάδα. Στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, δεν υπάρχει χώρος για κοινωνικά φαινόμενα, υπάρχει μόνο το προϊόν, οι πελάτες και η νόμιμη και παράνομη παραοικονομία του προίόντος (τηλεοπτικά, στοιχήματα κλπ). Ο κόσμος ασχολείται παθολογικά με την ομάδα. Η αδιαφορία για το επαγγελματικό της τμήμα, είναι ακριβώς προϊόν αυτής της ενασχόλησης. Οι μετριοπαθείς και οι φασαίοι προφανώς δεν αγγίζονται από τα παραπάνω, αλλά στην περίπτωση της ΑΕΛ αποτελούσαν πάντα μειοψηφία.
Δεν υπάρχει ΑΕΛ με τον εκάστοτε Κούγια.
Δεν υπάρχει ποδόσφαιρο με το εκάστοτε τοπ παρεάκι.
Έχω κάνει ειρήνη με αυτό το πράγμα εδώ και πάνω από 10 χρόνια και πήρα τις Κυριακές μου πίσω. Τα ξαναλέμε όταν καταρρεύσει το οικοδόμημα. Μέχρι τότε, ΑΣ Μαρίνος Αντύπας.