Προσθέστε στη λίστα έναν ακόμη πεζό τύπο που το Gone Home δε του είπε απολύτως τίποτα.
Ρε παιδιά, βαρέθηκα τόσο πολύ, που ούτε καν μέχρι το φινάλε δε την πάλεψα να φτάσω.
ΧΙΛΙΕΣ, ή μάλλον, πιο σωστά, ΕΝΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ φορές να παίζω τα κλασσικά, συνηθισμένα παιχνίδια που έχουν χαρακτήρες, διαλόγους, γρίφους κτλ, παρά κάτι τέτοιο. Ξέρετε μωρέ, εκείνα τα μέτρια παιχνίδια που είναι μία από τα ίδια κι έχουν ως ταβάνι το 80%, άντε 85% σαν αποτέλεσμα των κριτικών που λαμβάνουν.
Εξακολουθώ να ξύνω απορημένος το κεφάλι μου, βλέποντας τα εφτά, ξαναλέω ΕΦΤΑ, το γράφω και με αριθμό, 7, κατοστάρια που έχει πάρει μέχρι στιγμής στο Metacritic. ΟΚ, δέχομαι ότι πολλοί βλέπουν κάτι που εγώ δε μπορώ να δω. Μπορεί και να φταίει το ότι με τα βιβλία δεν είχα ποτέ στενή σχέση, τι να πω....
Το πλέον σίγουρο είναι ότι ήταν ευχής έργο που δεν ανέλαβα το review του, καθώς
α) θα έπρεπε να το τελειώσω (OMG...!)
β) δε θα ήμουν τόσο ευγενικός μαζί του, όσο ο Στέφανος
γ) θα του έβαζα βαθμό και ίσως, ξαναλέω, ίσως, να κατάφερνε να πάρει τη θέση του Hoodwink, ως το χειρότερο παιχνίδι των τελευταίων ετών με το οποίο έχω ασχοληθεί.
Τελικά κάποια πράγματα ΔΕΝ είναι για κάποιους ανθρώπους, πάει και τελείωσε....