Έβαλα το Risen 2 για να κάνω σιγά-σιγά update με τα πιρανοπαίχνιδα, που είχα μείνει σταματημένος στάσιμος στο πρώτο Risen. Το οποίο το είχα παίξει πολύ κοντά στην εποχή του και μου άρεσε πολύ. Όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της PB ήταν εκεί, δεν έχει νόημα να αναλύσω.
Για το 2 δεν γνώριζα κάτι, ok είχα διαβάσει τότε κάποια reviews αλλά απέδιδα τον αρνητισμό στην προκατάληψη που υπήρχε ανέκαθεν για τα παιχνίδια των Γερμανών.
Τα γραφικά στέκονται πολύ καλά. Σε σημεία πραγματικά θαύμαζα το περιβάλλον.
Η engine από την άλλη - χωρίς να μασήσω λόγια - πρέπει να είναι από τις πιο σάπιες που έχω δει σε παιχνίδι εδώ και καιρό. Όχι γιατί χώλαινε σε fps ή κάτι τέτοιο. Αλλά γιατί οι σκιές και αρκετά από τα textures (π.χ. φυλλωσιές) έκαναν απότομες, σπασμωδικές μετακινήσεις (σαν pop in) με αποτέλεσμα σε στιγμές να μου θυμίζει αυτό το περιβόητο τρεμούλιασμα που είχαν τα περισσότερα παιχνίδια του PS1.
Κάπου διάβασα ότι αυτό για τις σκιές οφείλεται στο ότι είχαν φτιάξει τον ήλιο ώστε να μετακινείται απότομα σε συγκεκριμένα intervals όσο περνάει η ώρα.
Όπως και να 'χει, πέρασα ένα unofficial mod που το μείωσε σε κάποιο βαθμό, αλλά και πάλι δε μπορούσε να αγνοηθεί εντελώς. Σε αυτά προσθέστε και το πραγματικό, legit, pop in εχθρών και χαρακτήρων που εμφανίζονταν από συγκεκριμένη απόσταση.
Πως διάλο κατάφεραν να χαλάσουν τον τεχνικό τομέα από το προηγούμενο, με ξεπερνά.
Πάμε στην πανωλεθρία μέρος δεύτερο. H melee μάχη για τα πανηγύρια. Αρκετοί εχθροί μπορούσαν να σε κολλήσουν (Gothic 3 χωρίς CP, κανείς?), το lock targeting ήταν αστείο (δεν ήταν λίγες οι φορές που μετά από dodge κατέληγα να βαράω αέρα επειδή ο χαρακτήρας κοίταζε σε άλλη κατεύθυνση από εκεί που ήταν ο εχθρός *γελάει υστερικά*) και μόνο αφού το ανέπτυσσες αρκετά το melee σκέλος γινόταν σχετικά ανεκτό.
Γενικά κάποια animations ήθελαν δουλειά πχ άλμα, αλλά ok το jank όταν είναι σε μικρές ποσότητες προσδίδει κάποια γοητεία.
Σκέφτηκα λοιπόν να κινηθώ προς ranged+voodoo, να δούμε και κάτι διαφορετικό. Λογάριαζα χωρίς τον ξενοδόχο (αφού είναι αντιμαχόμενες παρατάξεις). Με αφορμή αυτό, πάμε στο rp/gameplay βάθος. Γιατί λιγότερα factions αυτή τη φορά ρε παιδιά; Γιατί η πλειοψηφία των quests είναι fetch quests ή με απλοϊκή δομή; Με προδίδει η μνήμη μου και ανέκαθεν ήταν τέτοια; Ok υπήρχαν 2-3 πραγματικά περίπλοκα που έπρεπε να προσέχεις τι θα κάνεις/πεις π.χ. τα αλληλενδετα Mauregato/Αccess To The Archives/Following Garcia's Trail αλλά ήταν οι εξαιρέσεις.
Τουλάχιστον η μεριά βουντού/ιθαγενείς προσέδιδε μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση στην επίλυση κάποιων quests, αλλά και πάλι ήθελα περισσότερη έκταση στην υλοποίηση.
Το βουντού είχε φάση και στη μάχη, αλλά γιατί τόσα λίγα spells και γιατί να είναι πραγματικά αποτελεσματικό στο τελευταίο 1/3; Εντάξει οι κούκλες έκαναν χαρτόνι ακόμα και τα πιο νταμάρια αλλά ήταν περιορισμένες. Τα δε σκήπτρα, ποια διάνοια σκέφτηκε να βάλει min resistance σε όλους τους αντιπάλους που να απαιτεί black magic skill από 75 και πάνω; Δεν έχουν ακούσει για κυμαινόμενα res;;
Ο δείκτης δυσκολίας, σαφώς πεσμένος σε σχέση με το παρελθόν. Δεν ξέρω αν οι npcs που σε συνόδευαν μπήκαν για να καλύψουν τις ατέλειες της μάχης ή για να είναι πιο προσιτό το παιχνίδι σε ευρύ κοινό...Για να είμαι ειλικρινής δε με χάλασε αφού με το παρεάκι πάτησα γκάζι και ξεμπέρδεψα γρήγορα.
Το δε φινάλε, anti -climactic αν και όχι κακό, και ένα τελικό boss steamroll. Τουλάχιστον ήταν παραδοσιακή μάχη, σε αντίθεση με τις αμήχανες/δεν είμαι βέβαιος τι θέλω να κάνω αντίστοιχες αναμετρήσεις που προηγήθηκαν.
Το παιχνίδι είχε αρετές (δυνατό theme, ατμόσφαιρα, layout περιοχών, συμπαθής main) αλλά παρόλο που πάλεψα με το jank (και νίκησα) αυτή η αίσθηση ότι το game ήταν ξεπερασμένο (και ξεκάθαρα υποδεέστερο του πρώτου μέρους), δεν έλεγε να φύγει.
Ίσως εγώ προχώρησα/μεγάλωσα. Ή βγήκαν καλύτερα παιχνίδια από τότε.
Θα βάλω κάποια στιγμή και το 3 μιας και είδα ότι βελτιώνεται σε αρκετούς τομείς.
