Στην ΕΛΛΑΔΑΡΑ μας
Σε ένα οποιοδήποτε σχετικό σάιτ θα βρεις το παρακάτω:
Το άρθρο 4 του ΠΔ 88/99 προβλέπει ότι σε περίπτωση απασχόλησης άνω των έξι ωρών ημερησίως, ο εργαζόμενος δικαιούται διαλείμματος δεκαπέντε λεπτών τουλάχιστον.
Όταν αναφερόμαστε σε διάλειμμα εννοούμε τα χρονικά διαστήματα παύσης της ημερήσιας εργασίας κατά τα οποία ο εργαζόμενος λαμβάνει το μεσημβρινό γεύμα του, το κολατσιό του ή απλώς ξεκουράζεται.
Το διάλειμμα αποτελεί κατ’ αρχήν χρόνο, ο οποίος παρατείνει το ημερήσιο ωράριό του, δεν συμπεριλαμβάνεται σε αυτό, δεν αποτελεί χρόνο πραγματικής εργασίας και κατά το διάστημα του διαλείμματος ο εργαζόμενος δύναται να απομακρύνεται από το χώρο της εργασίας του για όσο φυσικά χρόνο διαρκεί αυτό.
Ωστόσο, καταλήγοντας επισημαίνουμε ότι είναι δυνατόν να χορηγεί ο εργοδότης οικειοθελώς ή με διμερή συμφωνία το διάλειμμα χωρίς να το εργάζεται ο μισθωτός
Συγκεκριμένα το συζητούσαμε προσφάτως, μιας και ούτε εμείς έχουμε επίσημο χρόνο για ξεκούραση, κολατσιό κτλ. Βέβαια λόγω της φύσης της εργασίας, προκύπτει νεκρός χρόνος μέσα στο οχτάωρο όπου πίνουμε καφέ, καπνίζουμε και γενικά δεν μας ενοχλεί κανείς. Κατά τις ημέρες βέβαια που δεν προκύπτει, ελάχιστες μέσα στο έτος, δεν βάζουμε κωλο κάτω.
Το ίδιο ξέρω ότι ισχύει και σε εργοστάσια με γραμμή παραγωγής, εκτός από ορισμένα όπου υπάρχει διμερής συμφωνία εργοδότη και σωματείου εργαζομένων, όταν αυτό υπάρχει, ελέω συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Σε νεοσύστατες μονάδες, δεν υπάρχουν συλλογικές συμβάσεις και άρα δεν υπάρχει και αυτό το διάλειμμα, παρά μόνο το κάτσε ρε λίγο στο πόστο μου να πάω για κατούρημα.
Για γνωστό όμιλο της βαριάς βιομηχανίας γνωρίζω εκ των έσω ότι υπάρχει θέμα με τους μη καπνιστές, διότι δικαιολογούν το 5λεπτο τσιγάρο, αν υπάρξει αντικαταστάτης, αλλά όχι το 5λεπτο κοιτάζω τον ουρανό και αντί για καπνό εκπνέω διοξείδιο του άνθρακα.
Αυτά τα ολίγα από το 1347