Περί γυμναστικής.

Welcome!

By registering with us, you'll be able to discuss, share and private message with other members of our community.

SignUp Now!
Πήρε η Χρονομάνταινα ποδήλατο για το σπίτι και μπορώ να σου πω ότι παντρεύεται τέλεια με το ΦΙΦΑ.
 
Πήρε η Χρονομάνταινα ποδήλατο για το σπίτι και μπορώ να σου πω ότι παντρεύεται τέλεια με το ΦΙΦΑ.

Δηλαδή η σύζυγος θα κάνει ποδήλατο την ώρα που εσύ θα παίζεις ΦΙΦΑ; Καλό ακούγεται! :Ρ
Εάν όχι, πληζ ελαμποράτε. :Ρ
 
Παίρνεις το χειριστήριο αγκαλιά, γυρνάς την οθόνη προς το ποδηλατο, εκτός κι αν αυτό βλέπει απευθείας σε κάποια τηλεόραση όπως εδώ και ποδηλατείς ενώ παίζεις.
Δεν έχω κάτσει στο σπίτι μου αρκετές ημέρες για να το δοκιμάσω σε βάθος χρόνου, αλλά δυο φορές που το δοκίμασα ήταν ζάχαρη. Η σύζυγος το χρησιμοποιεί ενώ βλέπει ταινίες/σειρές.

Για την μυική μάζα, θα σας θυμίσω εκείνο το κόμικ του PC Master, Όχι άλλο κάρβουνο του Κομιώτη, οπου ο χαζός της υπόθεσης, είχε βάλει τσιμέντο στο ποντίκι για να κάνει μπράτσα.
 

Αρκετά ενδιαφέρουσα άποψη, διαφωνώ λιγάκι με το να μπει κανείς με τα μπουνια, αλλά σε γενικές γραμμές τα λέει εμπεριστατωμένα
 
Το πρήξιμο ν' αποζητάς, όμως ποτέ μη τ'αγαπάς (μη τ'αγαπάς μη τ'αγαπάς)
Δεν είναι νορμάλ να πιστεύεις ότι 24 ώρες το 24ωρο θα δείχνεις όπως δείχνεις τη μία ώρα κατά τη διάρκεια, και μετά από, τη γυμναστική που κάνεις, όπου χέρια μπούτια ωμοπλάτες πρήζονται και παν να εκραγούν και είσαι μες τη κ@υλα από την όλη διαδικασία.
Νομίζω αυτό είναι ένα απ τα σοβαρά θέματα που δυσκολεύεται να κατανοήσει ο κόσμος σε σχέση με τη γυμναστική και την εικόνα που έχει για τον εαυτό του μέσω αυτής. Τουλάχιστον μιλώντας για τον εαυτό μου, από πιτσιρικάς που τη παλεύω, τώρα φέτος το δέχτηκα, και αυτό λύνει τα μισά ψυχολογικά που έχουν να κάνουν με το να σηκώνεις βάρη.
Τα άλλα μισά είναι κόμπλεξ που θέλουν ψυχολόγο αλλά "τι είμαστε μωρέ, άντρες ή κουραμπιέδες" να πάμε για ψυχανάλυση, γι αυτό σηκώνουμε σίδερα.
 
Τα άλλα μισά είναι κόμπλεξ που θέλουν ψυχολόγο αλλά "τι είμαστε μωρέ, άντρες ή κουραμπιέδες" να πάμε για ψυχανάλυση, γι αυτό σηκώνουμε σίδερα.

Νους υγιης εν σωματι υγιει, οπως ελεγε και ο γιουβεναλης!
 
Δεν είναι νορμάλ να πιστεύεις ότι 24 ώρες το 24ωρο θα δείχνεις όπως δείχνεις τη μία ώρα κατά τη διάρκεια, και μετά από, τη γυμναστική που κάνεις, όπου χέρια μπούτια ωμοπλάτες πρήζονται και παν να εκραγούν και είσαι μες τη κ@υλα από την όλη διαδικασία.
Αυτό. Δυστηχώς κάποιος το καταλαβαίνει αφού μπει στα 30. Θα είναι τυχερός αν δεν έχει αναβολιαστεί για χάρη του μόνιμου shredded physic.


Αρκετά ενδιαφέρουσα άποψη, διαφωνώ λιγάκι με το να μπει κανείς με τα μπουνια, αλλά σε γενικές γραμμές τα λέει εμπεριστατωμένα
Σου προτείνει 2 φορές τη βδομάδα γυμναστική κ να ξεκινήσεις με 5χ5 για full strength στις μεγάλες μυικές ομάδες. Πόσο λιγότερο θες
:giankos:
 
Μετα τα δεν μου κανει κου-κου και τα κου-κου σε τρεις μηνες, ξεκινησατε official γεροντο-συζητηση;

Το πρωτο γραφημα νομιζα οτι ηταν η επεκταση της κοιλιας με την παροδο του χρονου.
Πριν φυγω για Γκανα, ειχα κοψει το καπνισμα για δυο μηνες. Δεν κουμπωναν τα δυο πρωτα κουμπια στα παντελονια μου και η κοιλια μου εβγαινε εξω απο τις μπλουζες. Ξεκινησα να καπνιζω και γλυτωσα την ταλαιπωρια. Θαυμα σας λεω.

Εχω διαβασει μερικα αρθρα, τυχαια, με το ιδιο θεμα. Πρεπει να σηκωνεις σιδερα για να διατηρησεις την αξιοπρεπεια σου.
Οταν πεφτει κατω κανενα χαρτακι, το κλωτσαω, μπας και παρει ανυψωτικη [quote protection] και το πιασω χωρις να σκυψω [/quote protection]. Μεχρι εκει εχω φτασει.

Ισχυει. Γνωστοι μου και πρωην φιλοι που εκαναν καρντιο και ασκησεις σιλουετας. Ειναι σαν να μην εχουν κανενα αποτελεσμα. Ενας επαθε και ζημια. Στην Αφρικη, γνωριζω ατομα που σηκωνουν σιδερα και δεν ειναι μονο η μυικη μαζα αλλα το γενικο συνολο. Ο σκελετος τους δεν γνωριζει τι θα πει στραβωνω απο το βαρος του χρονου.
Εξαιρεση αποτελουν οσοι επαιρναν ντριγκι ντριγκι και χλαπα χλουπα. Κρεμονται τα κρεατα σαν κρεαταγορα.

Αυτο που λεει το αρθρο για την πτωση απο τα 30 και μετα. Μεγαλο ρολο παιζουν τα γονιδια και ο τροπος ζωης.
Εχω φιλο που τωρα πρεπει να ειναι στα 70κατι του. Εχει να γυμναστει περιπου 30 χρονια. Λιγο πριν τα 70 του, ειχε γινει μια παρεξηγηση και ξαπλωσε 10 ατομα (σοβαρα). πηγαινοερχοντουσαν τα ασθενοφορα. Ατομα που ακομα δεν ειχαν λογο να διαβασουν αυτο το αρθρο.

Εγω εχω ακομα δεν εχω σημαδια γηραντικης φθορας. Κοιμαμαι 10-12 ωρες την ημερα. Με εξαιρεση μια επισκεψη στο σουπερ μαρκετ, περιπτερο για λιγο θανατο και φουρνο. Την υπολοιπη μερα καθομαι σε μια καρεκλα.
Οταν δουλευω. 8 ωρες δουλεια, 8 ωρες υπνο και 8 ωρες αλκοολ και γυναικες.
Προσπαθω να ακολουθω τα διδαγματα του Μπουκοφσκι.

Δεν ειμαι οπως στα 30 μου αλλα δεν βλεπω να εχω σχεση με τους συνομηλικους μου.
Ο αδερφος μου που ειναι 8 ωρες δουλεια, 6 ωρες υπνο και 10 ωρες παιδια. Του ειπα να ξεκινησει να γυμναζεται και να φτιαξει λιγο την διατροφη του.
 
Όπως λέει και ένας φίλος μου: ''Μείνετε μακρυά απο τα γυμναστήρια, βλάπτουν σοβαρά την υγεία''. :ROFLMAO:
 
2.13... τελος. Τα λαστιχα εδιναν μια χαρουμενη νοτα αλλα στο 2.13 αποφασισα οτι ειδα αρκετα.

Μείνετε μακρυά απο τα γυμναστήρια, βλάπτουν σοβαρά την υγεία
Το εχω πει κι εγω, πολλες φορες. Η αθληση προσφερει πολλους τραυματισμους και ραντεβου με γιατρους.
 
Ισχύει για τα γονίδια. Αλλά παρ' ολο που υπάρχουν τυχεροί και γκαντέμηδες στη λοταρία αυτή, το ωραίο με τη Δικαιοσύνη του Σίδερου είναι πως είτε γεννήθηκες Κόναν είτε Λαπάς, αν κάνεις αυτά που πρέπει να κάνεις εντός κι εκτός γυμναστηρίου και υποφέρεις, θα γίνεις μια Ανώτερη Βερσιόν του Μέχρι Πριν Εσένα (Μ.Π.Ε).
Απλά για κάποιους θα είναι ευκολότερο και για κάποιους δυσκολότερο. Ε τι να κάνουμε.

Ασχέτως το τι γυμναστική κάνεις, θα συναντήσεις το γιατρό εμπρός σου αργα ή γρηγορα, αν τη κάνεις χρόνια, το θέμα είναι ότι όταν σηκώνεις σίδερα κάποια χρόνια και το πας σοβαρά (ούτε καν για κάποιου είδους διαγωνισμό, powerlifting meet και τέτοια... απλά για την ομορφιά της τρέλας σου), αργά ή γρήγορα θα πέσει και νυστέρι και κατα συνέπεια χρόνια κουσούρια.
Εγώ παιδιά έχω την σουπερ δυναμη να νιώθω πότε θα πιάσει γερό κρύο ή/και υγρασία, μία ή δυο μέρες νωρίτερα. Με ειδοποιούν οι μαχαιριές στη μέση, επειδή μικρός έκανα μ@λακίες! Αν ήμουν σουπερήρωας θα λεγόμουν Σουπερμαλακ.

Το να κάθεσαι να παιδεύεσαι, να σηκώνεσαι ενδεχομένως και μες το χάραμα αν δεν έχεις χρόνο, για να πας να σηκώσεις σίδερα, το να μπουκώνεσαι και να φτιάχνεις 5-6 μήνες σκεμπέ ώστε να γίνεις σαν Ουρουκ-Χάι και να κτηνιάσεις για να πας μετά να σηκώσεις πιο βαριά σίδερα, και μετά άλλους πες 5-6 μήνες να τρως τα μισά ώστε να χάσεις ένα μέρος των μυών που έχτισες τους μήνες πριν, να χάσεις κάποια απ τη δύναμη που έχεις και τη κτηνάδα, αλλά να κρατήσεις και κάποιους μύες και να δείξεις πιο ανθρώπινος και κοινωνικά αποδεκτός (ε μη γελιόμαστε), όλη αυτή τη διαδικασία να τη κάνεις όχι επειδή έχεις σκοπό να βγάλεις λεφτά απ αυτό ή να ΓΙΝΕΙΣ Ο ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΗΗΗΣΣΣ ή κάτι τέτοιο, απλά για τη τρέλα σου, ναι περιλαμβάνει και μία δόση γελοιότητας, ή χαζομάρας. Εγώ το λέω ρομαντισμό γιατί είμαι ευαίσθητη ψυχή.
 
Last edited:
20 κιλά κάτω, απ' τον Απρίλη (πες Μαη) που μας πέρασε μέχρι το Νοέμβρη που μας πέρασε, από 112 σε 92 κιλά. Στοχευμένα μεν, αλλά βοήθησε και το ότι λόγω καθημερινότητας περπάταγα πέρα δώθε 2,5 χιλιόμετρα τη μέρα. Από αρχές Δεκέμβρη βέβαια μέχρι και σήμερα του έδωσα και κατάλαβε στο φαγητό. Φάση τσιμπούσι ξανά και ξανά. Φοβερά αλλόκοτο να τρως ξερωγω 4 φορές τη μέρα, να λες "πωπω έχω σκάσει τι έκανα πόσες φορές πια να φάω" και μετά να θυμάσαι ότι πριν το Μάη έτρωγες ξέρω γω κοντά 6 φορές τη μέρα και να λες "μαλακα πώς το έκανα αυτό;".

Σίγουρα σου ρίχνει τη ψυχολογία το γεγονός ότι πέφτεις σε δύναμη και όγκο, κυρίως σε ό,τι αφορά την εικόνα που νομίζεις πως θες να έχεις στην επαφή σου με το εξωτερικό περιβάλλον και τις κοινωνικές συναναστροφές πιο συγκεκριμένα, απ' την άλλη (1) σου ξανανεβαίνει όταν συνειδητοποιείς ότι πλέον είσαι πιο ευχάριστος, προσβάσιμος και θελκτικός στους γύρω σου και ιδιαίτερα στα γκομενάκια, ο κόσμος σε παίρνει πιο πολύ στα σοβαρά σε γενικές γραμμές, (2)είσαι απίστευτα πιο υγιής και άνετος μέσα στο κορμί σου, μπορείς να κινείσαι πιο εύκολα και ανθρώπινα, ενώ στα 112 κιλά τα σκουπίδια κατέβαζα για πέταμα στο κάδο και ανέβαζα θερμοκρασία σα Μιτσουμπίσι του 98, ίδρωνα ανελέητα όλη μέρα και έβγαζα ήχους χοντρού όταν κατέβαινα τις σκάλες.

Λογικά θα πάρω 2-3 κιλά τώρα και μέχρι τέλη Γενάρη όπως το πάω με τη μάσα, το καταλαβαίνω ήδη απ' το γυμναστήριο με μια ανεπαίσθητη αύξηση στα κιλά που σηκώνω σε κάποιες ασκήσεις (και στο ότι το μονόζυγο γίνεται ένα τσακ λιγότερο άνετο από πριν). Βασικά άρχισα να τρώω γλυκά ξανά μετά από κανα 6μηνο δειλά-δειλά και συνειδητοποίησα ότι μπαρμπαδιάζω ("α να δούμε καμιά σειρά τώρα βραδάκι καναπέ ναι ναι θες να φάμε καμιά κρέπα γλυκιά βεβαίως έχει προσφορά 1+1 να πάρουμε από δύο ο καθένας ε αν δε τη φας θα τη φάω εγώ αχαχουχα")
 
Έκανες το καλύτερο δώρο στον εαυτό σου! Συγχαρητήρια για την επιμονή σου!
Οπως είπε και ο Μπότζακ, γίνεται ευκολότερο, αρκεί να προσπαθείς κάθε μέρα.

Με ανάγκασα και κάθε μέρα μετά την βάρδια έκανα γυμναστική, όση μπορούσα κάθε φορά. Δεν έδινα σημασία στην πρόοδο των ασκήσεων αλλά μόνο στο να μην χάνω το κίνητρό μου. Πήγα σήμερα σε ένα καλλισθενικό πάρκο και ένιωσα Altair. Νομίζω ότι η παγίδα είναι να μην σταματήσεις όταν χάσεις την ρουτίνα σου και να διατηρήσεις ένα πρόγραμμα. Τουλάχιστον για εμένα που είμαι ο ορισμός της αναβλητικότητας. Στααματησα να δουλεύω πριν από λίγες μέρες και έχασα την μπάλα με το φαγητό, την άσκηση και τον ύπνο.
 
έβγαζα ήχους χοντρού
Δεν ξέρω τι είναι οι ήχοι χοντρού (υποθέτω κάτι σαν squeal ή όταν προσπαθείς να βγάλεις κάτι χοντρό καθήμενος στο θρόνο) αλλά γέλασα περισσότερο από ό,τι θα έπρεπε με αυτό.
 
Δεν ξέρω τι είναι οι ήχοι χοντρού (υποθέτω κάτι σαν squeal ή όταν προσπαθείς να βγάλεις κάτι χοντρό καθήμενος στο θρόνο) αλλά γέλασα περισσότερο από ό,τι θα έπρεπε με αυτό.

Kάτι τέτοιο:

 
Αυτό με τους ήχους χοντρού είναι πανέμορφο, το κρατάω.

Το σημαντικότερο όλων είναι η συνέπεια, οπως είπε ο Ηλίας. Να κάνεις την καθημερινή γυμναστική τόσο μέρος της ρουτίνας σου που αν τυχον και δεν κάνεις το φυλακόβιο workout σου, να ψάχνεσαι τί ξέχασες το βράδυ.

Στα παιδοτσακισμένα 43, παραμένω 76 κιλά, όσα και στο Λύκειο. Συνέπεια και προσοχή στη διατροφή και θα είσαι και συ πανέτοιμος για την ηγεμονική zaddy dating περίοδό σου μετά το δεύτερο διαζύγιο :)
 
Στα παιδοτσακισμένα 43, παραμένω 76 κιλά,
Εισαι απο αυτους τους τυχερους...

Εγω, τα πρωτα 18 χρονια τα εζησα στα 78κ. Τα επομενα 25 χρονια ημουν μεταξυ 95-110κ με εφεση στο 100+. Ολα τα χρονια με γυμναστηρια, ποδηλατα κλπ αλλα με τονους φαγητο, γλυκα, και λοιπες λαθος επιλογες.

Τα τελευταια 2,5 χρονια επεσα -16κ και φανηκε το ποθητο 8χ στη ζυγαρια. Το επιπλεον κινητρο ηταν οι χαλια (για τα δεδομενα μου) ετησιες αιματολογικες του τελευταιου χρονου καραντινας covid (105κ). Εκει παρθηκαν οι αποφασεις για δραστικα μετρα τοσο στο ειδος γυμναστικης (cross train, τρεξιμο, entry level καλισθενικες) οσο και στη διατροφη (στροφη σε πρωτεϊνες, ελαχιστοποιηση υδατανθρακων, μαχαιρι σε γλυκα, αναψυκτικα, ετοιματζιδικα).

Η πορεια του βαρους ειναι γενικα καθοδικη οποτε με βλεπω γυρω στα 85 προς καλοκαιρι μερια. Καπου εκει ειναι πλεον και το εμφανισιακο οριο για την ηλικια μου καθως πιο κατω θα ειμαι πιο υγειης μεν αλλα "κομενος" δε.

Το ευχάριστο ειναι οτι δεν εχει χρειαστει συνδρομη διατροφολογου. Απλα εκοψα αυτα που επρεπε και εγιναν οι διορθωτικες αλλαγες που γνωριζα εξ αρχης.

Σε φαση ανασκοπησης, προτεινω οποιος ειναι μικρος (κατω απο 30), να δωσει βαρος σε προπονηση στιβου με συμπληρωμα απο cross/Hiit/calisthenics συν πολλα τεντωματα/ανοιγματα.
 
Last edited:
Μεγάλη αλήθεια πως από τη στιγμή που υπάρχει ατσάλινη θέληση, ούτε διατροφολόγοι, ούτε απς, ούτε τίποτα. Όλη η γνώση υπάρχει για να είμαστε σε υγιές βάρος, δε μιλάμε τωρα για Χολιγουντιανές εξτρεμιές.

Και προφανώς, όσα περιγράφεις είναι απαράβατοι κανόνες. Όσο μεγαλώνουμε, τόσο πιο πολύ θέλει να χοντρύνει το σώμα. Οπότε τόσο πιο σκυλίσια ριχνόμαστε στη μάχη, όχι για τίποτε Ίνστα εύσημα, παρά μόνο για να γερνάμε αξιοπρεπώς.
 
Διάβασα "έζησα στα 78κ" και νόμιζα πως βρισκόμουν στο επενδυτικό θρεντ του Ινσομνια.
 
Back
Top