Grotenfrod
Prophet of Nihilism
Staff member
Approval of the Admiral
Rocket League RQ Crew 1st Tournament
- Joined
- Feb 12, 2014
- Messages
- 3,507
Στο point που εγείρει (ή που τουλάχιστον νομίζω πως καταλαβαίνω) ο Λέλος, η γενική και αόριστη δυσπιστία προς την αλλαγή/επανάσταση/ιδεολογία δε σημαίνει κάτι. Είναι απλά το να στέκεσαι σε ένα χωράφι δίπλα στην Πομπηία και να κοιτάς τον ουρανό λέγοντας "Χμ..ενδιαφέρον."
Αυτός ο αφορισμός προς τη συνεχή προσπάθεια του ανθρώπου να αλλάξει την κατάστασή του σε ένα γενικό δε βαριέσαι ποτέ δεν αλλάζουν τα πράγματα είναι μη παραγωγικός νομίζω.
Οι συνεχείς επαναστάσεις και οι ανατροπές ειδικά τα τελευταία 200 χρόνια δείχνουν την έντονη αντίθεση της πλειοψηφίας για τον τρόπο που ζει και για το μέλλον που διαγράφεται. Μπορεί να βγήκε πλεόνασμα βίας στην Γαλλική η την Οκτωβριανή αλλά ποιες ήταν οι εναλλακτικές; Να ζούμε σε αιώνια φεουδαρχία (το λες και οικειοθελή παράδοση της ελευθερίας ενός ατόμου πιο όμορφα), ή στο να δουλεύουμε σε συνθήκες απάνθρωπες για μια αριστοκρατία και μια ομάδα βιομηχάνων μετρημένη στα δάχτυλα; Αυτά άλλαξαν και άλλαξαν μαζί και τις ζωές όλων μας και ήταν δυνατά μονάχα με την απάντηση στο φιλοσοφικό γκρι του σκοπού που λέει ο Ραζ που δε μπορεί να απαντήσει μόνο του το άτομο αλλά πρέπει να απαντηθεί κοινωνικά. Τι ακριβώς θέλουμε να κάνουμε ως κοινωνία και αν το ψήνουμε να συνεχίσουμε να υπάρχουμε και να παραδώσουμε έναν καλύτερο κόσμο στα παιδιά μας.
Ο άνθρωπος πάντα σε ομάδες και εντός κοινωνίας ζούσε, δεν είμαστε μοναχικές τίγρεις στο φυσικό περιβάλλον ή την αστική ζούγκλα. Μια κοινωνία δε νοείται χωρίς μέριμνα για τα μέλη της. Και αν θέλουμε να προχωρήσουμε πέρα από το αδιέξοδο του αιώνα πρέπει να καταλάβουμε θεωρώ πως η κοινωνία μας πλέον είναι όλος ο πλανήτης.
Αυτός ο αφορισμός προς τη συνεχή προσπάθεια του ανθρώπου να αλλάξει την κατάστασή του σε ένα γενικό δε βαριέσαι ποτέ δεν αλλάζουν τα πράγματα είναι μη παραγωγικός νομίζω.
Οι συνεχείς επαναστάσεις και οι ανατροπές ειδικά τα τελευταία 200 χρόνια δείχνουν την έντονη αντίθεση της πλειοψηφίας για τον τρόπο που ζει και για το μέλλον που διαγράφεται. Μπορεί να βγήκε πλεόνασμα βίας στην Γαλλική η την Οκτωβριανή αλλά ποιες ήταν οι εναλλακτικές; Να ζούμε σε αιώνια φεουδαρχία (το λες και οικειοθελή παράδοση της ελευθερίας ενός ατόμου πιο όμορφα), ή στο να δουλεύουμε σε συνθήκες απάνθρωπες για μια αριστοκρατία και μια ομάδα βιομηχάνων μετρημένη στα δάχτυλα; Αυτά άλλαξαν και άλλαξαν μαζί και τις ζωές όλων μας και ήταν δυνατά μονάχα με την απάντηση στο φιλοσοφικό γκρι του σκοπού που λέει ο Ραζ που δε μπορεί να απαντήσει μόνο του το άτομο αλλά πρέπει να απαντηθεί κοινωνικά. Τι ακριβώς θέλουμε να κάνουμε ως κοινωνία και αν το ψήνουμε να συνεχίσουμε να υπάρχουμε και να παραδώσουμε έναν καλύτερο κόσμο στα παιδιά μας.
Ο άνθρωπος πάντα σε ομάδες και εντός κοινωνίας ζούσε, δεν είμαστε μοναχικές τίγρεις στο φυσικό περιβάλλον ή την αστική ζούγκλα. Μια κοινωνία δε νοείται χωρίς μέριμνα για τα μέλη της. Και αν θέλουμε να προχωρήσουμε πέρα από το αδιέξοδο του αιώνα πρέπει να καταλάβουμε θεωρώ πως η κοινωνία μας πλέον είναι όλος ο πλανήτης.