1. και 2. Για αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει η φιλανθρωπία. Δομές αναπτύσσονται οργανικά, δε θα πρέπει να υποτιμάμε το ανθρώπινο αίσθημα αλληλεγγύης, απλώς δεν μπορώ να δεχτώ την αλληλεγγύη με το ζόρι. Είναι τέλειο; Όχι. Μπορεί να καλύψει όλες τις ανάγκες; Και πάλι όχι. Αλλά είναι ότι πιο κοντά σε συμβιβαστική λύση υπάρχει. Η έννοια της κοινωνικής πολιτικής είναι πολύ γενική, έχει πολλές αναγνώσεις, και είναι εξαιρετικά μεγάλη συζήτηση το αν έχει πετύχει ή όχι και τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματά της. Bear in mind (είμαι σίγουρος ότι το γνωρίζεις ήδη, γιατί φαίνεται ότι έχεις ψάξει και δεν πετάς απλώς τσιτάτα), ότι πατέρες της σύγχρονης φιλελεύθερης σκέψης όπως ο Friedman και ο Hayek είναι ξεκάθαρα υπέρ ενός κοινωνικού κράτους με συγκεκριμένες αρμοδιότητες. Σε κάθε περίπτωση, προσωπικά διαφωνώ επί της αρχής με την αυθαίρετη αναδιανομή, όσο ανάλγητο κι αν ακούγεται αυτό. Τα πρακτικά ζητήματα θα μπορούσαν να αποτελούν βιβλίο ολόκληρο.
3. Η συσσώρευση πλούτου, εφόσον διατηρείται η αρχή της ισότητας κατά τον Bastiat (ισότητα απέναντι στο νόμο, χωρίς να σημαίνει απαραίτητα ότι όλοι ξεκινούν από την ίδια αφετηρία, αλλά δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ο καθένας έχει τα ιδιαίτερα πλεονεκτήματά του-μπορεί να μην έχεις τα λεφτά της Πάρις Χίλτον ή να την εμφάνιση του Τσάνινγκ Τέιτουμ, αλλά μπορεί να είσαι πανέξυπνος ή να έχεις τη σωματοδομή του Γιάννη Αντετοκούνμπο ή μπορεί να είσαι πανέξυπνος ή... κτλ.), θα πρέπει να αποτελεί υγιές φαινόμενο, και σε μία πραγματικά ελεύθερη αγορά θεωρητικά ο ανταγωνισμός θα πρέπει να λειτουργεί για να εξαλείψει τέτοια φαινόμενα. Όσον αφορά τα αγαθά, η συσσώρευση αγαθών ζωτικής σημασίας (νερό, αέρας κτλ.), αποτελεί παραβίαση του δικαιώματος στη ζωή. Κοινωφελή αγαθά θα έπρεπε να είναι κοινόχρηστα. Για τους πόρους, θα επαναλάβω ξεδιάντροπα το τσιτάτο του ανταγωνισμού. Με την απουσία μίας ρυθμιστικής αρχής που στρεβλώνει την οικονομία, πολλές φορές σύμφωνα με τα συμφέροντά τους, σε ένα περιβάλλον τέλειου ανταγωνισμού, δε συμφέρει απολύτως κανέναν η δημιουργία καρτέλ.
4. Αν υπάρχει κράτος-νυχτοφύλακας ναι. Αν όχι, το δικαίωμα στην αυτοάμυνα είναι αυτονόητο. Αλλά εν τη απουσία κράτους, θα αναπτυχθούν όργανα διατήρησης της τάξης. Παραδέχομαι πρόβλημα εδώ, το ανέφερα και στο προηγούμενο σχόλιό μου. Ο ανταγωνισμός θα μπορούσε να δουλέψει κι εδώ αλλά με πολλά caveats (πόλεμος φατριών). Δυστυχώς εδώ προβλέπω κατάχρηση της εξουσίας (κατά τα πρότυπα της σημερινής κατ'επίφαση νόμιμης κρατικής εξουσίας, απλώς θα αναπτυχθεί σε μορφή οργάνωσης, χωρίς την ψευτονομιμοποίηση της πλειοψηφικής απόφασης-see previous comments για τις εναλλακτικές του πως ζεις σε μία κοινωνία κάτω από μία κρατική εξουσία με την οποία διαφωνείς). Το δίκαιο θα αποφασίζεται μέσω διαιτησίας με βάση των κώδικα που θα αναπτυχθεί στα πλαίσια συνεργασίας και με βάση το NAP (εδώ μιλάμε για διαφορετικούς κώδικες πάνω στις ίδιες αρχές όπου εφαρμοστεί το σύστημα, καθώς το σύστημα αυτό θα οδηγήσει σε καθεστώτα πόλεων-κρατών).
5. Αρχικά, δεν υπονοείται πουθενά ότι το κύριο κίνητρο είναι το κέρδος. Είναι λίγο απλουστευμένη η αντίληψη ότι καπιταλισμός = κέρδος. Αλλά είναι κι αυτό μέρος του παιχνιδιού αν αποκτηθεί χωρίς παραβίαση της ιδιωτικής σφαίρας των υπολοίπων. Νομίζω έχουμε ήδη ξεκαθαρίσει όμως πως το κίνητρο είναι κάτι πολύ προσωπικό, κι εδώ έρχονται οι ερωτήσεις για το νόημα της ζωής, πως αντιλαμβάνεται ο καθένας το σκοπό του σε αυτόν τον πλανήτη (αν πιστεύει σε κάτι τέτοιο), και τι στόχους έχει για τον εαυτό του.
6. Αυτό θα επαφίεται στην προσωπική βούληση του καθενός. Η πνευματική ιδιοκτησία αποτελεί ιδιοκτησία. Προσωπικά είμαι υπέρμαχος της λογικής των Creative Commons. Αλλά κατανοώ ότι όταν αυτό αποτελεί το μοναδικό μέσο βιοπορισμού, σε ένα τέτοιο καθεστώς η εκμετάλλευση της πνευματικής ιδιοκτησίας μπορεί να είναι σημαντική. Αυτό δε σημαίνει ότι κάποιος δεν μπορεί να ανταγωνιστεί (κατά τα σημερινά πρότυπα) μέσω κάποιου προϊόντος που θα επιτελεί τον ίδιο ή παρόμοιο σκοπό.
7. Well, είναι θεμιτό, αλλά σε μία ελεύθερη αγορά δεν μπορείς να σταματήσεις την πρόοδο αιωνίως. Όταν αναπτυχθεί ένα μονοπώλιο, θα καταρρεύσει οργανικά όταν πλέον ο καταναλωτής θα θεωρήσει ότι η απόκτηση του προϊόντος δεν αξίζει την ποσότητα αξίας που ζητείται. Η ανάγκη θα δημιουργήσει λύσεις, χωρίς υποστήριξη από μηχανισμούς εξουσίας (το lobbying υπάρχει συγκεκριμένος λόγος που δουλεύει) δεν μπορείς να κρατήσεις δέσμιο τον καταναλωτή.
8. Αυτό είναι λίγο εκτενές. Η εργασία αποτελεί περίπτωση οικειοθελούς συναλλαγής. Ο κάτοχος των μέσων παραγωγής έχει το δικαίωμα να τα χειριστεί όπως αυτός επιθυμεί, τηρώντας βέβαια το NAP και τα natural rights. Ο λόγος απόλυσης θα πρέπει να είναι justifiable υπό την έννοια ότι δε βλέπω λόγο να απολύσει κάποιος έναν αποδοτικό εργαζόμενο (ο οποίος θα αποτελούσε ελκυστική περίπτωση για ανταγωνιστές anyway) χωρίς λόγο, αλλά δεκτό το point σου, δε θα λογοδοτεί πουθενά. Για την υποστήριξη see 1. and 2. Οι κανόνες θα είναι οι ίδιοι όπως και στην υπόλοιπη κοινωνία. Ο απολυμένος εργάτης θα επανεκπαιδευτεί σε κάτι που έχει μεγαλύτερη ζήτηση και άρα περισσότερες προοπτικές. Στο διάστημα αυτό θα υποστηριχθεί όπως προαναφέρθηκε. Σε αυτό το σύστημα, η ανεργία τριβής και η δομική ανεργία είναι αναγκαία κακά. Αυτές οι μορφές όμως αποτελούν τις πιο "ανώδυνες" μορφές ανεργίας. Το ζήτημα της ανεργίας είναι άλλο ένα θέμα που απαιτεί πάρα πολύ μεγάλη συζήτηση. Η εύρεση εργασίας για όλους είναι πολύ εύκολη, το θέμα είναι με τι κόστος.
9. Ο μοναδικός υπεύθυνος για αυτήν την απόφαση είναι ο κληροδότης. Στο σύστημα αυτό, η ιδιοκτησία θα είναι αυστηρά προσωπική, δεν υπάρχει η έννοια της συναπόκτησης ή όπως λέγεται. Ακόμη και στα πλαίσια μίας οικογένειας, το κάθε ενήλικο μέλος θα πρέπει να διατηρεί ένα βαθμό ανεξαρτησίας με βάση τα natural rights. Αν θέλει να παραχωρήσει οικειοθελώς κάποιο από αυτά, είναι δικαίωμά του. Αν ο κύριος της ιδιοκτησίας δεν αφήσει κληρονόμους μέσω διαθήκης, θα πρέπει οι νόμιμοι κληρονόμοι (εδώ παραδέχομαι κενάκι, αλλά αναπόφευκτα νομίζω ότι οι υπάρχοντες κληρονομικοί νόμοι θα μπορούσαν να διατηρηθούν) να συναποφασίσουν. Σε περίπτωση που ο κάτοχος είναι εγκληματίας, το πρόβλημα είναι βαθύτερο από το κληρονομικό. Αν οι ποινές του κώδικα που θα συνδημιουργηθεί στα πλαίσια του συμφώνου προβλέπουν κατάσχεση περιουσίας και απόδοσή της στο θύμα, τότε ΟΚ.
10. Αν υπάρχει κράτος, τότε δε βρίσκω λόγο να αλλάξει κάτι στο υπάρχον καθεστώς ιδιοκτησίας.
en.wikipedia.org
www.gutenberg.org
