Που πηγα φανταρος/που θα θελα να παω/γιατι μισω το στρατο

[Tom G]

Πάτρα.5η ΕΜΑ/ΕΛΔΥΚ 3/1 και 301 ΕΒ.

 

[Epitaph]

ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΣΚΑΤΟΦΛΩΡΑΚΙΑ

 

[lelos kounelos]

Great0ldOne wrote:


lelos kounelos wrote:
δεν λεω γιατι θα πρεπει να πεσετε ολοι για καμψεις, με το ενα χερι ε!</blockquote>

Μα πάντα πέφτω για κάμψεις όποτε διαβάζω post σου, έχω γίνει σφίκτης.</blockquote>

τι εννοεις; οτι ειμαι γκιοζακι;
<img src="http://img405.imageshack.us/img405/4214/35357632.jpg" alt="35357632.jpg" class="bbcode_img" />

<blockquote>γενικα πιστευεις τις ιστοριες που ακουσες στο στρατο? </blockquote>

φυσικα.... εγω με τα φιλαρακια μου, αναπαραγαμε την ιστορια με το κοριτσακι και το ποδηλατακι, που εσκαγε στις σκοπιες. τον νου σας, το ποδηλατακι ηταν κοκκινο.

 

[Tsok]

ααα και εγώ φλόρος ήμουν, δε είδα το πεύκο ούτε με τηλεσκόπιο

 

[oxide]

Σειρά: 305
Σώμα: Πεζικό
Ειδικότητα: Οδηγός(άσχετα που δεν οδήγησα ποτέ)
Θητεία 12 μήνες (η τελευταία δωδεκάμηνη σειρά)
Δε λέω άλλα γιατί θα καταντήσει τσόντα και δε θέλω,έχω και ένα όνομα εδώ μέσα :lol:

 

[Great0ldOne]

Σειρά: 2010Β ΕΣΣΟ (για όσους αδαής νομίζουν πως η ένδοξη ιστορία του Ελληνικού στρατού άρχισε μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, 309).
Σώμα: Πεζικό
Ικανότητα: Ι5 παρά 5
Κέντρο: Κόρινθος, μια κατασκήνωση που τύχαινε να φοράμε παραλλαγές.
1η Μονάδα: 502 ΜΚ ΤΠ, 3η Ταξιαρχία, Καβύλη, Έβρος. Μια κόλαση που μόνο όποιος την έζησε μπορεί να νιώσει. Πάντα χάλια ήταν, πέσαμε και στον πιο καβλωμένο διοικητή ανατολικά του Μισσισσιπή. Τον Αύγουστο του 2010 θέλω απλά να τον διαγράψω από τη μνήμη μου, όχι και τόσο δύσκολο μιας και καταλήξαμε να κοιμόμαστε 3 ώρες την ημέρα χωρίς ούτε υπηρεσιακό 20 μέρες, μέχρι που ο τότε μέραρχος (προχτές έγινε τελικά αρχηγός ΓΕΣ) έμαθε τι γίνεται, κρέμασε το διοικητή ανάποδα, και τουλάχιστον αρχίσαμε να παίρνουμε τα προβλεπόμενα υπηρεσιακά κάθε τέταρτη μέρα.
2η Μονάδα: Λόχος Στρατηγείου XVI Μεραρχείας, Διδυμότειχο. Μια δημόσια υπηρεσία στην οποία απλά τύχαινε να φοράμε παραλαγές. Σχεδόν παράδεισος, αν και είχαμε τα τυπικά προβλήματα της λειψής επάνδρωσης και των συνεπακόλουθων προβλημάτων στις υπηρεσίες.

 

[andrikos_of_steel]

Όπως σε όλα τα πράγματα στην ζωή μου (π.χ. και τώρα στην δουλειά μου), έτσι και στον στρατό ήμουν στην μειοψηφία που παίρνει το κοντό σπίρτο σε μια γαβάθα από μακριά.

Ήμουν στην ένδοξη Πολεμική Αεροπορία, Β΄ ΕΣΣΟ του '06 (295 σειρά για τους φίλους με τα χακί). Ξέρω τι γιουχάρισμα θα τρώω τώρα και εν μέρει έχετε δίκαιο, γιατί ναι μεν είχα βύσμα (όποιος στο *σημερινό* Ναυτικό ή στην Αεροπορία πει ότι δεν είχε να τον σπάσετε στο ξύλο τον παλιοψεύτη), αλλά ήμουν ηλίθιος στην επιλογή μου, καθώς ήμουν ένα μικρό βύσμα σε έναν όργιο μεγάλων. Ήταν εκείνες οι σειρές που έβγαλε και ο Τριανταφυλλόπουλος, την εποχή του απωγείου της δόξας του Μείμαράκη, του Ρουσσόπουλου και των άλλων παιδιών.

Έτσι, βρέθηκα να μπαίνω την 06.06.06 στην 124 ΠΒΕ στην Τρίπολη... Και όταν, ενάμιση μήνα μετά, 1.500 άτομα άφηναν την μονάδα για να πάνε σε άλλες πολιτείες, που δεν περιβάλλονται από τα βουνά της Μόρντορ, εγώ ήμουν στους 150 μαλάκες που μας έδωσαν την ειδικότητα του μπατζή (ΜΕΤΑ όπως είναι το επίσημο όνομα) και περάσαμε άλλον ενάμιση μήνα εκπαίδευσης για να πάρουμε και καλά βαθμό, ο οποίος και καλά θα μας έκανε να έχουμε πιο κυριλέ θητεία μετά. Όρχεις. Πιπεράτοι.

Όταν παρουσιάστηκα στην Θεσσαλονίκη, στην 350 ΠΚΒ στο Σέδες, Σμηνίας άνθρωπος τρομάρα μου (λοχίας ντε), οι τύποι στο διοικητήριο ήταν τουλάχιστον τίμιοι: "Δεν είμαστε Στρατός Ξηράς εδώ να παίζουν ρόλο ο βαθμός ή τα πτυχία που έχεις μαζέψει. Από την στιγμή που εδώ έχουν έρθει τόσα άτομα μιλημένα από πριν, κάποιος πρέπει να κάνει τις αγγαρείες". Και είχαμε έναν τραγικό Ταξίαρχο για διοικητή ο οποίος είχε βάλει σκοπό να γίνει Πτέραρχος και καλούσε συνεχώς επιθεωρήσεις. Οπότε πάρε τα 12ωρα με την τσουγκράνα, πάρε να βάψεις 3 φορές όλο το Σέδες, πάρε και ό,τι άλλο μας καυλώσει.

Η σωτηρία ήλθε ανέλπιστα, όταν με έστειλαν, υποτίθεται για χώσιμο, στην 1η ΜΣΕΠ στο Διδυμότειχο. Ένας σταθμός ραντάρ ήταν στην ουσία και εκεί έζησα την ΖΩΑΡΑ. Μια σκοπιά την ημέρα και την άλλη ξύσιμο, τουρνουά Pro και μαραθώνιοι ταινιών. Μας τα χάλασε λίγο μια επιφυλακή (στην οποία μου έτυχε και πραγματικό επεισόδιο με κάτι τουρκόγυφτους πρεζέμπορες που είχαν πάει να κρυφτούν στο στρατόπεδο) αλλά γενικά δεν ήθελα να φύγω.

Όταν με έφεραν πίσω στο Σέδες, γιατί όλα τα καλά δεν κρατούν πολύ, είχα πλέον παλιώσει. Ναι, μπορεί να έκανα δωδεκάμηνο, αλλά μιλάμε για εκείνες τις σειρές αεροπορίας των 2.500 ατόμων που δεν είχαν να τους χωρέσουν στην Τρίπολη, οπότε οι νέοι έρχονταν με το τσουβάλι. Όντας λίγο τυχερός γιατί κάτι Πανοραμίτες είχαν βάλει στο μάτι τις επιστασίες του Διοικητηρίου, κατάφερα και έκανα τα κονέ μου να χωθώ στο τηλεφωνικό κέντρο και, με εξαίρεση κάτι περιόδους που περνούσε κλιμακτήριο ο Διοικητής, μπορώ να πω ότι ήταν καλά και μπορούσα να προσφέρω και ένα καταφύγιο φιδιάσματος σε όσους ήταν ξηγημένοι.

Highlight της καριέρας μου ως τηλεφωνητή, οι υποκλοπές στον Φάνη. Ο Φάνης ήταν πενηντάρης Σμηναγός, χοντρός και ηλίθιος, ο οποίος είχε φάει δύο στερήσεις βαθμού. Μία επειδή είχε πάει στο Χρυσό Κουφέτο ως Νίκος ο Μποξέρ και μία επειδή στην βιασύνη του να προλάβει μια ορκομωσία της ΣΥΔ, μπήκε στο τζιπάκι που θα έφερνε τον αρχηγό ΓΕΑ. Με το που φθάνει το τζιπάκι εκεί, όλοι οι γαλονάδες βαρέσανε προσοχή και βγαίνει αυτός τρέχοντας :mosh:

Αυτός λοιπόν, που λέτε, είχε βάλει αγγελίες στο ΟΚΜ ψάχνοντας για γαμήσια. Και ο παπάρας είχε δώσει το τηλέφωνο του γραφείου του στην μονάδα! Όποτε λοιπόν έπαιρνε γυναίκα και ζητούσε το γραφείο του, φώναζα και τον υπόλοιπο θάλαμο και ακούγαμε και εμείς την συνομιλία κανονικά από ηχείο (χωρίς να μπορούμε να ακουστούμε εννοείται). "Ναι, ο Γιώργος είμαι. Ε, έπιπλα πουλάω. Τι ύψος και τι βάρος έχεις; Εγώ την έχω 22". Αγνές εποχές...

Γενικά, στην θητεία μου έμαθα που μπορεί να φθάσει η φυγοπονία, η κουτοπονηριά και η χαζομάρα ανθρώπων που υποτίθεται πως θα έπαιρναν σύντομα και λεφτά και ευθύνες στα χέρια τους. Επίσης, έμαθα να είμαι και πιο οργανωτικός, να λέω την αλήθεια. Και φυσικά, εκείνη η αυτοπεποίθηση του "τώρα πλέον μπορώ να τα γαμ*σω όλα" που έχεις με το που απολύεσαι δεν συγκρίνεται με τίποτα...

 

[vtheofilis]

Και μόλις βγήκε η ανακοίνωση! :drummer: Παρουσιάζομαι με τηνΓ' ΕΣΣΟ, 20/5, Θήβα, ΚΕΠΒ. Πέρασε κάποιο μέλος από εκεί να μας πει εμπειρίες;

 

[lelos kounelos]

αντρικο του ατσαλιου, πως μου ξεφυγε αυτο το post; πεθανα στο γελιο με το χρυσο κουφετο.

vtheofilis, περαστικα σου χαχαχα.
δεν εχω ιδεα, αλλα τι να παιζει; κεντρο ειναι, ευκολα ειναι, απλα θα φας μια ψυχρολουσια

 

[andrikos_of_steel]

vtheofilis, Πυροβολικό ε;; Μη μασάς φιλαράκι, PC gamer είσαι. Άμα μετά το κέντρο σε στείλουν Ορεστιάδα πες, έχω κολλητό μόνιμο στο Πυροβολικό εκεί.

 

[kuivamaa]

vtheofilis wrote:
Και μόλις βγήκε η ανακοίνωση! :drummer: Παρουσιάζομαι με τηνΓ' ΕΣΣΟ, 20/5, Θήβα, ΚΕΠΒ. Πέρασε κάποιο μέλος από εκεί να μας πει εμπειρίες;</blockquote>

Ήμουν Α' Μοίρα/'Α πυροβολαρχία. Η 'Α μοίρα στεγαζοταν (2008) στους θαλάμους κοντά στο διοικητήριο πράγμα που είχε δύο σοβαρές επιπτώσεις:
Πρώτον, ήταν προβλεπέ μέχρι αποπληξίας, κάθε 10 λεπτά πέρναγαν τα στελέχη και τα μαντρόσκυλα οι οργανικοί να σιγουρευτούν ότι δεν καθόμαστε/ξαπλώνουμε στα κρεβάτια, οτι γυαλίζουν οι αρβύλες, επιθεώρηση κάθε μέρα σχεδον κοκ-ακόμα θυμάμαι πως να κάνω τέλεια μανίκια.
Δεύτερον, κάθε μέρα ερχόντουσαν στελέχη από δίπλα για να τσιμπήσουν φαντάρους για αγγαρείες, αλλά συνέχεια λέμε. Σκουπίσματα,γοπαρίσματα, κουβάλημα πυρομαχικών, ό,τι μαλακία τους κατέβαινε, εμας άρπαζαν.

Τα παιδιά της Γ' μοίρας η οποία ήταν παράμερα μας έλεγαν ότι εκεί ήταν οκ οπότε χωρίς να μπορώ να στο υπογράψω ρώτα ποια κωλομοίρα στεγάζεται μακρύτερα από την διοίκηση και ζήτα να πας εκεί. Κατά τα άλλα είναι και που θα πέσεις. Εμάς ο ανθυπολοχαγός που είχε αναλάβει τον ουλαμό ήταν προβλεπέ και πρήξας και ο διοικητής της πυροβολαρχίας (υπολοχαγός) αν και εντάξει άτομο είχε υπηρετήσει Αφγανιστάν,βοσνία, είχε περάσει όλα τα καταδρομοσχολεία και μας είχε γενικά στο τρέξιμο. Ο υποδιοικητής του κέντρου (Συνταγματάρχης Σούλης, έχει αποστρατευτεί, όπως και ο τότε διοικητής- Ταξίαρχος) ήταν περίπτωση επίσης...Γενικά ψιλοδράμα ήταν. Θυμάμαι μια φορά που είχα υπηρεσία εστιατόρια, η οποία ξεκίναγε μεσημέρι, μέχρι βράδυ αργά 11 (και το άλλο πρωί μέχρι το μεσημέρι) να γυρνάω ψόφιος και να μας έχουν όρθιους μέχρι τις 12 σε θάλαμο περιορισμένους ,δεν θυμάμαι γιατί ακριβώς, κάποιου είδους άσκηση. Επίσης το στρατόπεδο είναι τεράστιο - θα ξεκινάς για να πας στη σκοπιά 45 λεπτά πριν το νούμερό σου.

 

[vtheofilis]

Το ωραίο είναι ότι έχω φίλο δόκιμο στο πυροβολικό, μπορεί να με έχει υφιστάμενο. Αλλά αν κρίνω από τον Σταματημένο, που ήτανε σε μονάδα πυροβολικού, normal θα είναι. Από εκεί και πέρα, όπως είπε και ο Kuivamaa, παίζει ρόλο και σε τι κόσμο θα πέσεις.

 

[Adhan]

Vhtheofilism μη μασάς, ο στρατός ένα θεατράκι είναι, όσο πιο καλά παίζεις το ρόλο σου τόσο καλύτερα περνάς. Αυτό ισχύει απέναντι στους τυπολάτρεις, αν έχεις να κάνεις με πιο χύμα προσωπικό, μπορείς να είσαι πιο χαλαρός. Θα βλέπεις πάντως και ο ίδιος ότι όσο περνάει ο καιρός θα μαλακώνουν και αυτοί, μέχρι που θα μπει η επόμενη εσσο και θα σε "ξεχάσουν". :cheer:

Λοιπόν...
Κέντρο είχα παρουσιαστεί Σπάρτη ΚΕΜ το '10. Πολύ καλά ήταν (ήμουν μαζί με φίλο) εκτός από το λιώσιμο πριν την ορκομωσία. Μετά με έστειλαν Αλεξανδρούπολη στο 526 (αν θυμάμαι σωστά). Ο δίκας ήταν λίγο περιέργος αλλά γενικά δεν είχα πολλά πάρε δωσε μαζί του. Οι περισσότεροι ΕΠΟΠ ήταν ok (κλασικά υπήρχαν και μερικοί υπάνθρωποι). Οι λοχίες/ επιλοχίες κτλ. από ΣΜΥ ήταν ξηγημένα άτομα, υπολοχαγός/λοχαγός στον κόσμο τους... Κλασικά έκανα περίπου κανα 2μηνο σε φυλάκιο (εκτός από τις υπηρεσίες ήταν χαλαρά γενικά) και άλλο ένα δίμηνο (προς το τέλος της θητείας) στο στρατιωτικό πρατήριο εκεί, όπου από χειριστής όλμου έγινα χειριστής φέτας :lol: . Η απόλυτη κρεπάλη (2 μέσα 3 έξω περίπου μας πήγαινε από υπηρεσίες), ούζα, μπύρες, παραγγελίες από εστιατόρια, μπουγάτσες και καφέ τα πρωϊνά (μια ωραιότατα καμουφλαρισμένη τρύπα στο φράχτη επέτρεπε "πρωτοβουλίες" κινήσεων ). Το πιο ακραίο ήταν όταν ένα παλικάρι είχε την ονομαστική γιορτή του (έπεφτε Κυριακή), είχε καβαντζώσει ψησταριά και κρέατα από το χασάπη του πρατηρίου (πολίτης, σε αντίθεση με την πλειοψηφία του πρατηρίου που ήταν στρατιωτικοί) και είχαμε πάει πίσω από το κτίριο που κοιμόμασταν και ψήναμε...

 

[nerdy_alhths]

Μετά απ' το στρατό είναι τα δύσκολα παιδιά! Ο στρατός είναι οι τελευταίες διακοπές της ζωής σου! Αν κάνεις το κορόιδο θα περάσεις καλύτερα! Τα θέματα ήταν βατά αν είχες διαβάσει! Το gameplay είναι που μετράει!

 

[kuivamaa]

Εγώ αυτό με τις διακοπές που λένε πολλοί δεν το κατάλαβα ποτέ, ή τουλάχιστον δεν το συνάντησα. Στην Κω που πήγα μετά, διαλύθηκα στο γραφείο και τις υπηρεσιες, 4-5ώρες βαριά-βαριά ύπνος την ημέρα. Ενα μήνα μετά τον Παρμενίωνα που πήρα άδεια ,γύρισα σπίτι, με υπερκόπωση, διστρέμματα και στα δύο πόδια και πυρετό 6 μέρες.

 

[vtheofilis]

Χαίρε ω τρισμέγιστο ragequit.gr. Είμαι 2 εβδομάδες μέσα, και είμαι καλά <img src="/bigsmile.gif" width="" height="" alt="" title="" class="bbcode_smiley" /> Είμαι στην 2η Μοίρα, στην B' πυροβολαρχία, η οποία ναι μεν έχει πολύ κακές εγκαταστάσεις, αλλά είναι μακριά από το διοικητήριο. Το φαΐ είναι καλό και μπόλικο, και μεθαύριο έχω και έξοδο. c ya :cheers:

 

[Brother Bruce]

βαστα γερα, βιθεοφίλη. θα περασει κι αυτο. άλλο πες μας. πως την παλευεις χωρις γκειμινγκ?
(ευτυχως ειχα παει στρατο, πριν αρχισω το αθλημα. αλλιως θα ημουνα μ ενεσεις... εδω παω διακοπες το καλοκαιρι 10 μερες και λαλάω.)

 

[steel_havoc]

Εντάξει τον Θεοφίλη δεν τον φοβάμαι είναι μαχήμι :salute: καλη θητεία Σύμμαχε!
Ο Στρατός εχει και τις σκληρές και άπονες στιγμές του αλλα και τα καλα του (ανάλογα και που θα πας και τι θα σου κάτσει) θελω να σταθώ ομως σε αυτο που λέει ο nerdy thug: ο στρατός ειναι η τελευταία λούφα της ζωης και έχει δίκιο.

 

[Myrmidonas]

Πέτυχα ένα αρθράκι στο FB και ενώ το διάβαζα με φάνηκε πολύ γνώριμο το ύφος και κοιτώντας ποιος το έγραψε ήταν ο Στέφανος http://www.galsnguys.gr/2013/08/o-%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%83%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%AE%CF%81%CE%B5-%CF%8C%CF%80%CE%BB%CE%BF-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%B7-%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CF%8C/ Είσαι φοβερός ρε
Μποράτσε !!!! :cheers:

 

[hannibal_lecter_1984]

313 Δ' ΕΣΣΟ του 2010.Μπηκα στις 16 Νοεμβριου στην Αυλωνα (ειδα και το τανκ που μπουκαρε στο πολυτεχνειο) κατα τις 12.00 μπηκα και τελειωσα στις 04.00 το πρωι την επομενη μερα.Απλα τραγικα ηταν,μετα στο ΚΕΤΧ στην Πατρα για εκπαιδευση.Ειχα ειδικοτητα ΗΤΟ και γενικα ηταν καλα στην Πατρα.Εγκαταστασεις μαπα αλλα μπροστα στην καλη παρεα αυτα ειναι πτεσματα.Α ειχε και σινεμα στο στρατοπεδο.Μετα ξανα στην Αυλωνα και στην υλη συντηρησεως που εσβησα μηχανες και μετακομισα στο φυλακιο καυσιμων ως μονιμος θαλαμοdog.Σε γενικες γραμμες καλα ηταν με μερικες εξαιρεσεις γιατι βρηκα και κατι κολλημενα μυαλα στο διαβα μου.