<blockquote><br>Μιλάμε για σενάριο που τη δεκαετία του '60 έβλεπες σε τουλάχιστον τέσσερα B-movies το δίμηνο, μόνο που τότε, όλοι ήξεραν πως αυτές οι σαβούρες ήταν πρόφαση για να πας ραντεβού στο drive-in, εκεί στο 'Μιούρικα. <br><br>Τώρα έχουμε "geek κουλτούρα" και "φόρους τιμής στο παρελθόν". Έτσι βαφτίζουμε τους δημιουργικά χρεωκοπημένους σκηνοθέτες που αρέσκονται στο να βγάζουν μαρμάγκες να πλακώνονται με ρομπότ και μετά παρασταίνουν και τους auteurs. Μεδέν, ρεζιλίκια.<br></blockquote><br><br>Μεσιέ μποράτσο, όσο με χαροποιεί η αποψή σου για κάθε ταινία που μπορεί να δεις και γράφεις για αυτή με τον δικό σου ιδιαίτερο τρόπο, άλλο τόσο με στεναχωρεί αυτο που είπες για τον Del Toro. Όντας άνθρωπος που η αγαπημένη του ταινία είναι το Pan's Labyrinth, για κάθε λόγο που μπορείς να σκεφτείς γιατι άραγε να είναι, μπορεί να ακουστώ εντελός biased στην γνώμη που έχω για τον συγκεκριμένο σκηνοθέτη, καθώς ακολούθησα οτιδήποτε εχει κάνει απο εκείνη την μέρα που είδα το συγκεκριμένο φίλμ. Πες οτι έγινα triggered αλλα πραγματικά πιστεύω οτι ο συγκεκριμένος χαρακτηρισμός για ενα τέτοιο σκηνοθέτη δεν ευσταθεί. Ο τύπος είναι απο τα λίγα άτομα στην βιομηχανία με πραγματικό όραμα στις ταινίες και αποτυπώνετε πιστεύω πολύ έντονα στην κάθε μια που δημιουργεί. Εχει ενα απο τα ποιό ιδιαίτερα κινηματογραφικά στύλ, και ειναι πραγματικά λίγες οι ταινίες που έχει κάνει και δεν μου αρέσαν. <br><br>Το Pasific Rim ήταν πολύ καλό για το είδος του. Το Devil's Backbone πολύ καλή ταινία, και το Blade-Hellboy 1,2 για superhero movies ήταν εξαιρετικές. Το Cronos δεν το έχω δει ακόμα είναι η αλήθεια. Το Mimic και το Crimson Peak για μένα ήταν απο τις αδύνατες ταινίες του. Τώρα το βραβευμένο Shape of Water είχε πολύ έντονα στοιχεία με το Pan's. Σίγουρα και το Crimson και το Shape είχαν τα καλά τους όπως πάρα πολύ δυνατές ερμηνείες (κυρίως το δεύτερο) αλλα σε κρατούσε και το setting και η ατμόσφαιρα (που πραγματικά αν είναι κάπου το δυνατό στοιχείο του Del Toro είναι σίγουρα το κατά πόσο σε μπάζει στον κάθε κόσμο που χτίζει) στο κάθενα απο αυτά, αν και για μένα το αδύνατο σημείο και στα δυο ήταν το σενάριο. Το συναισθηματικό κομμάτι όμως στο δεύτερο ήταν πολύ καλά δοσμένο και <br>τουλάχιστον κατα την δικιά μου άποψη δεν γίνεται να μην δεν σου δημιούργησε εστω κάτι έτσι οπως το πλάσαρε. <br><br>Anyway, σύγκρινα δυο ταινίες που σίγουρα για μένα θα μπορούσαν να ήταν πολύ καλύτερες. Παρ'ολα αυτα δεν θα σχολιάσω για το Shape of Water το κατα πόσο άξιζε ή δεν άξιζε όσκαρ ή οτιδήποτε, εξάλου ο κάθενας εχει την δικία του άποψη είτε συμφωνούμε είτε όχι. Για μένα ότι μάζεψε απο την απονομή έπρεπε να το χε πάρει για το Pan's. Απο την στιγμή που είδα αυτο τον άνθρωπο τόσο χαρούμενο όταν παρέλαβε τα 2 βραβεία πραγματικά μου αρκεί και με γεμίζει.