Προτάσεις για ταινία

[Robin Hood]

The thing

Γιατί είναι καλύτερο το remake από το παλιό; Τα έχω δει και τα 2 αλλά το remake δεν το θυμάμαι. Αλλά δεν θυμάμαι να λεω ότι είναι καλύτερο. Ίσως πρέπει να το ξανά-δω.

 

[Adhan]

@Robin Hood αν αναφέρεσαι σε αυτό δεν είναι remake αλλά prequel της ταινίας του Carpenter.

 

[Chronomancy]

Original 1951
Remake 1982
Είδα το αρχικό από περιέργεια και δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα. Απλά καλή καλτ ταινία. Νομίζω ότι ο Carpenter έπιασε ακριβώς τον παλμό του πως πρέπει να γυριστεί κάτι τέτοιο. Γενικά είναι μάστερ στο είδος.

 

[lelos kounelos]

Η συζητηση για τα remake ειναι μαλλον ανουσια. Ισχυει οτι και με τις μουσικες διασκευες. Το κακο ειναι οτι πηρε λιγο την κατω βολτα, μολις αλλαξε ο αιωνας. Αυτο δεν σημαινει οτι τα remake ειναι φολες. Αυτο ειναι προπαγανδα του ναυαρχου που ειναι ερμαιο των κομπλεξ.
Το all quiet Μου αρεσε καλυτερα με την νεα εμφανιση, σε αντιθεση με το scarface που ενω ο Πατσινος εδωσε ρεσιταλ και ανοιξε πανεπιστημιο για τις επομενες γενιες, ναι, προτιμω το πρωτο (1932).

Το chicken nugget ειναι η κορεατικη εκδοχη της μυγας;

 

[Norshgaath]

Το chicken nugget ειναι η κορεατικη εκδοχη της μυγας;

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ καποιος το επιασε

 

[Robin Hood]

@Adhan & @Chronomancy

Συχωρέστε με. Ναι, γι' αυτό έλεγα αλλά δεν το θυμόμουν. Επίσης νόμιζα ότι του Carpenter ήταν η πρώτη. Δεν ήξερα ότι βγήκε πρώτη φορά το '51.

 

[Tony Corvus]

Κάτι "Fly", "Scarface", "The Thing" και "Shadow of the Vampire". Θα τα έλεγα περισσότερο "reimagining" ταινίες, παρά ρημεηκς.

Πάντως, στα τίμια ρημεηκ θα έβαζα και το Sorcerer, του William Friedkin.
Δεν αγγίζει το αριστούργημα του 53 (wages of fear), αλλά μια χαρά την βγάζεις για καμιά θέαση.

Εντιτ.
Ο Ναύαρχος παίζει να είδε το ρημεηκ του Γουηκερμαν με τον ΤΙΤΑΝΟΤΕΡΑΣΤΙΟ Νικολας Κεητζ και να του έμεινε τραύμα (ή να είδε το Force Awakens στο σινεμά).

 

[Admiral]

Τα 'χουμε ξαναγράψει μωρέ Χούκο.

Τα ρημεηκ δεν απευθύνονται στους μεσήλικες/σκατογερους της γενιάς μας που ξερουμε και θυμόμαστε τα πρωτότυπα. Ειναι για τη νεολαία.

Δεν με νοιάζει αυτό ρε μπάρμπα, δεν είμαι σαν και σας που θυμάστε όταν ήσασταν έφηβοι και πολεμούσαμε στον Β Παγκόσμιο. Με νοιάζει αν το οποιοδήποτε remake είναι καλό ή όχι.

All quiet on the western front
A star is born
Dune
Scarface
The thing
3:10 to Yuma
Footloose
Ben Hur (1959)
Έχω κι αλλά

Τώρα εδώ παίζουν δύο ενδεχόμενα. Είτε είσαι και εσύ μποράτσος και το 1980 είναι για σένα "πρόσφατα", είτε δεν διάβασες προσεκτικά το ποστ μου! Το remake μιας ταινίας του 1950 το 1980 έχει νόημα γιατί η τεχνολογία του σινεμά εξελίχθηκε ραγδαία και η νέα ταινία έχει να προσφέρει όντως κάτι καινούριο και διαφορετικό από το πρωτότυπο. Τα σύγχρονα remakes των ταινιών των 80s-90s δεν έχουν κανένα νόημα γιατί όχι μόνο δεν προσφέρουν κάτι διαφορετικό και ενδιαφέρον, αλλά συχνά (λόγω της κατάχρησης του cg) είναι και οπτικά χειρότερα. Το Dune είναι μεταφορά βιβλίου (ασχέτως των πολλαπλών αναφορών στην ταινία του Lynch) αλλά ακόμη και αν το μετρήσει κανείς, είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.

 

[Tony Corvus]

Κατεμέ, προτιμώ τις "παλιές" ταινίες, διότι είχες τότες μια ιδέα δίχως φίλτρα και εκατοντάδες συντελεστές από πίσω και έριχνες λευκή σκόνη στο καμβά.
Αν τώρα γίνει κάνα καλό ρημεηκ, θα το δω, ανεξαρτήτου εποχής και gapαρισματος μεταξύ ρημεηκ και πρωτότυπου.


Σε άλλα νέα.
Πολύ ωραία ταινία το "Iron Claw". Πραγματεύεται τη ζωή της οικογένειας (συγκεκριμένα των αδερφών) Von Eric και το όλο "κατς" φαινόμενο που μεσουρανούσε στα μέσα των 80ς.
Μπορεί ο Ζακ Εφρον να έγινε σαν τον Gary Johnston από το "Team America", αλλά τα ερμηνευτικά του σκιλς βρίσκονται σε πολύ καλά επίπεδα, όπως και των άλλων αυτού του καστ.
Με λίγα λόγια. Κύλησε νεράκι και δεν έφυγε σαλακι.
8/10

 

[Chronomancy]

Είτε είσαι και εσύ μποράτσος και το 1980 είναι για σένα "πρόσφατα", είτε δεν διάβασες προσεκτικά το ποστ μου!

Ωραία εποχή το 80…

 

[Bathory]

Δεν είναι μόνο ο χορός. Έχει μπόλικο συμβολισμό και αρκετά πράγματα που αντιστρέφει όλα τα tropes. Ο περισσότερος κόσμος μένει στο σεξ διότι, οκ, δεν μπορεί να δει πέρα από αυτό. Για μένα ήταν το περιτύλιγμα που γίνεται τόσο συχνά, ώστε καταλήγει να είναι white noise σε πιο ουσιώδη πράγματα/θεματικές. Ακριβώς όπως πρέπει σε μια σεξοκωμωδια.

Spoiler: Ασυναρτησίες

Η ταινία παντρεύει το γονεϊκό τραύμα (για όσους έχουν παιδιά θα θυμούνται τα στάδια μέχρι τα 3), ενηλικίωση των ατόμων, τη σεξουαλική απελευθέρωση (όχι στα πλαίσια της Λυσιστράτης και πώς μπορεί να εργαλειοποιηθει το σεξ ως εκβιαστικό μέσο), την ωρίμανση από τον αγνό ιδεαλισμό στο οριακό κυνισμό λόγω των συνθηκών που αλλάζουν τον άνθρωπο, χλευάζει φιλοσοφικά ρεύματα, κλείνει το μάτι στους Monty Python (σε μια σκηνή που λογοκρίθηκε εδώ στο UK) κ.ο.κ. Εν τέλει για μένα είναι πολύ ανώτερη φεμινιστική ταινία από την Barbie, διότι προκαλεί χύμα όλα στερεότυπα που χτίζουν οι άνδρες για μια γυναίκα κατά την πορεία της ζωής της και τα απορρίπτει είτε με σαρκασμό είτε μέσω αλλαγής στάσης των ίδιων των χαρακτήρων. Και ο λόγος ειναι διότι η πρωταγωνίστρια υποδύεται ένα παιδί που πολλές φορές μιλάει με απόλυτα και έχει "ασπρο-μαυρο" λογική, δεν συμβιβάζεται. Άσχετα αν αυτό έρχεται σε αντίθεση με τη φυσική/σεξουαλική της ωριμότητα.

Η κωμωδία είναι πολύ δύσκολο είδος. Το Poor Things πέτυχε διάνα τόσο από πλευράς συμβουλισμού, εικαστικού αλλά και σε comedy timing και delivery.

Για το ελληνικό κοινό λίγα έχουμε να πούμε. Ραντεβού τρίτη εκκλησία δεξιά για να κάψουμε τα ανήλικα που θα πάνε να δούνε Joker 2.

Το ειδα κι εγω το Poor Things, εξαιρετικη δημιουργια, ισως η καλυτερη του Λανθιμου. (Στηθος με στηθος με το Favourite, αλλά νομιζω προτιμώ αυτο)

@Northlander συμφωνω φουλ με την αναλυση σου, κανε μου διευκρινηση ομως γιατι δεν το επιασα. Εκει που γραφεις για Monty Python, σε ποια σκηνη αναφερεσαι;

 

[Northlander]

Εκει που γραφεις για Monty Python, σε ποια σκηνη αναφερεσαι;

Στο Παρίσι όπου πηγαίνει ο πατέρας να δείξει στους γιους του πώς γίνεται η δουλειά και αυτή απαντάει πλήρως deadpan θυμίζει πάρα πολύ αντίστοιχη σκηνή στο Meaning of Life.

 

[Borracho]

Μέτραγε άγρια το Poor Things. Ήταν πολύ έξυπνα στημένη μαύρη κωμωδία και αιχμηρό κοινωνικό σχόλιο, χωρίς διδακτισμούς και αηδίες. Ρησπέκτ στο Λάνθιμο, εξελίσσεται φοβερά από ταινία σε ταινία και έχει καταφέρει να έχει πλέον άμεσα αναγνωρίσιμο ύφος και τεχνοτροπία.

Από τον κλαυσίγελο του Κυνόδοντα, έγινε auteur ο πούστς, μεγάλη μαγκιά.

Το Iron Claw θέλω να το δω κι εγώ Τόνεχ, είναι μάλλον το επόμενο στη σειρά.

Έκανα ηρωϊκή απόπειρα για Saltburn, αλλά δεν μου βγήκε με καμία Παναγία. Οι φάτσες, το ύφος, όλο το βάιμπ του, δεν μ'έπιασε συναισθηματικά πουθενά. Εικοσάλεπτο κι αντίο.

ΥΓ Αναπάντεχα ρομαντικό τρας ήταν το Pet Sematary Bloodlines. Νομίζεις πως άνοιξε σκουληκότρυπα και βλέπεις θρίλερ τρίτης διαλογής στο Σταρ, δύο τα χαράματα. Γιατί είσαι φοιτητής και ΠΡΟΦΑΝΩΣ η νύχτα είναι μέρα. Το έργο οριακό, αλλά η περιρρέουσα ρομαντζάδα, ανεκτίμητης αξίας.

 

[lelos kounelos]

Ρησπέκτ στο Λάνθιμο, εξελίσσεται φοβερά από ταινία σε ταινία

Ο Γιωργακης δεν εχει backlog. Kinds of Kindness, ερχεται, με την γνωστη πρωταγωνιστρια φυσικα και Νταφοε.
Αν δεν σηκωσει κουπα, δεν θα ησυχασει αυτο το παιδι.

Yorgos Lanthimos and Emma Stone’s Next Movie ‘Kinds of Kindness’ Sets Summer Release Date

"Kinds of Kindness," the next collaboration between director Yorgos Lanthimos and star Emma Stone, will be released in theaters over the summer.

variety.com

 

[maladroid]

Punch-drunk love: Ασυνήθιστη ρομαντική κομεντί(?) με έναν κακομοίρη Άνταμ Σάντλερ που γνωρίζει μια ιδιαίτερη κοπέλα και νιώθει ότι για πρώτη φορά έχει την ευκαιρία να πάρει τη ζωή του στα χέρια του. Ωστόσο, πρέπει να ξεφύγει κι από το κύκλωμα εκβιαστών που τον κυνηγάει. Παράξενο ύφος και αντισυμβατικοί χαρακτήρες, περισσότερο μου άρεσε ότι ρίχνει μια οξυδερκή μάτια στον ψυχισμό των κοινωνικά καταπιεσμένων ατόμων που έχουν μάθει να ντρέπονται και τον ίσκιο τους.
7/10

Wonka: Ο Τιμόθεος ξαναχτυπά, σε έναν ρόλο που imo του πηγαίνει γάντι. Safe και "ντισνεϊκό" prequel του αυθεντικού φίλμ με τον Gene Wilder, βλέπεται ευχάριστα, παρά το "στρογγύλεμα" του πρωτότυπου υλικού και την αλλοίωση του κεντρικού χαρακτήρα.
Χαριτωμένα μουσικά νούμερα και καλοί ηθοποιοί σε β' ρόλους, κάποιες CGI και σεναριακές υπερβολές, αλλά γενικά τίμιο παραμυθάκι.
6.5/10

Death and the maiden: Κλασικό θρίλερ δωματίου του μάστορα Πολάνσκι, βασισμένο σε θεατρικό. Τρεις άνθρωποι "παγιδευμένοι" σ' ένα σπίτι, φορτισμένη ατμόσφαιρα, τεταμένες σχέσεις, και δυνατές ερμηνείες (κυρίως από τη Sigourney Weaver). Δυστυχώς είχα διαβάσει την περίληψη, που αποκαλύπτει βασικά κομμάτια της πλοκής, οπότε χάθηκε σημαντικό κομμάτι του μυστηρίου και της σταδιακής αποκάλυψης του δράματος. Προτείνω να το δείτε χωρίς γκουγκλάρισμα.
7.5/10

 

[chek2fire]

Σύγχρονο ασιατικό κινηματογράφο και κυρίως Ιαπωνικό βλέπει κάνεις η μόνο εγώ έχω την λόξα?

 

[Tony Corvus]

Yeap. Πρόσφατα είδα το Tokyo Sonata του αγαπημένου Kiyoshi Kurosawa.
Άνετο 8,5/10.
Κριτική μη περιμένεις. Είχα σκοπό να γράψω για αυτή πχιο μετά, παρέα με 3-4 ταινίες ακόμη, αλλά μας χάλασες τα πλάνα με το παραπάνω κομεντ.

 

[munkinnousu]

Εγώ είδα την Madame Web (2024) 3.8 | Action, Adventure, Sci-Fi και πλέον έχω χάσει την όρεξη για οτιδήποτε, νιώθω μονάχα ένα απέραντο σκοτάδι να με έχει κυκλωσει και η θλίψη είναι το μοναδικό μου συναίσθημα.

Αναρωτιέμαι αν θα βγει σίκουελ.

 

[maladroid]

Σπανίως βλέπω ασιατικές ταινίες είναι η αλήθεια. Μόνο καμιά που κάνει θόρυβο διεθνώς, όπως π.χ. το Parasite.

Μια και μιλάμε όμως για μη αγγλόφωνο κινηματογράφο, είδα πρόσφατα το The teacher's lounge (Das Lehrerzimmer).Υποψήφια για Όσκαρ ξενόγλωσσης φέτος, νομίζω δίκαια έχασε, αν και δεν έχω δει ακόμα τις υπόλοιπες. Το ύφος και το σχολικό περιβάλλον θυμίζουν κάπως το εξαιρετικό The Hunt με τον Mads Michelsen, αλλά του λείπουν οι δραματικές κορυφώσεις και το σασπένς εκείνης της ταινίας. Πάντως η κοπέλα μου, που είναι δασκάλα σε Γερμανικό σχολείο, τη βρήκε πολύ πιστή στην κατάσταση που επικρατεί εκεί μέσα, οπότε πόντος για την αυθεντικότητα. Σπάνια έχω αντιπαθήσει έτσι μαθητές και έχω λυπηθεί δασκάλους.
6.5/10

 

[Tony Corvus]

Εγώ είδα την Madame Web (2024) 3.8 | Action, Adventure, Sci-Fi και πλέον έχω χάσει την όρεξη για οτιδήποτε, νιώθω μονάχα ένα απέραντο σκοτάδι να με έχει κυκλωσει και η θλίψη είναι το μοναδικό μου συναίσθημα.

Αναρωτιέμαι αν θα βγει σίκουελ.

Που να δεις και το Ζιου Ζιτσου...

Jiu Jitsu (2020) ⭐ 2.9 | Action, Sci-Fi, Thriller

1h 42m | 16

www.imdb.com