Το Oppenheimer ήταν φτιαγμένο για τα Όσκαρ, νομίζω έφυγε κι από τον Νόλαν το απωθημένο. Ελπίζω να κάνει τίποτα πιο δημιουργικό στη συνέχεια (αλλά όχι παπαριές σαν το Tenet).
Την υποψηφιότητα καλύτερης ταινίας η Barbie λογικά την πήρε κατόπιν "λαϊκής απαίτησης", λόγω τεράστιας εμπορικής επιτυχίας και ιδιαίτερης αισθητικής. Πάντως το τραγούδι κι η ερμηνεία του Κεν, καθώς και τα σκηνικά/κοστούμια δικαίως ήταν υποψήφια, imo, άσχετα που δεν κέρδισαν (αυτό που κέρδισε ήταν λίγο lame αλλά το έγραψε η Billie Eilish, οπότε fucking masterpiece, I guess). Κατά τα άλλα ψιλοαναμενόμενοι οι νικητές, αλλά τις περισσότερες δεν τις είδα ακόμα οπότε δεν έχω ιδέα κατά πόσο το άξιζαν.
Αυτή που όντως είδα (συμπτωματικά χθες βράδυ) είναι το American Fiction. Ωραία ιδέα, ουσιαστικά τη λέει στους λευκούς ευαισθητούληδες ότι πάνω στην αγωνία τους να δώσουν βήμα στη μαύρη φωνή/κουλτούρα, καταλήγουν να τους βάζουν όλους σε στερεοτυπικά κουτάκια που καταργούν την ατομική ιδιαιτερότητα. Είσαι μαύρος, άρα αυτή είναι η μουσική σου, οι προβληματικές σου, η έκφρασή σου κι εγώ ως προνομιούχος αλλά προοδευτικός λευκός τα βλέπω και τα εκτιμώ στον υπερθετικό βαθμό. Θα μπορούσε να είναι πιο αιχμηρό και παιχνιδιάρικο - αισθάνθηκα σα να έβλεπα ένα "ήπιο" επεισόδιο του Atlanta, αλλά βλέπεται ευχάριστα κι έχει κάτι να πει. Ωραίες ερμηνείες, κάπως "μπερδεμένο" τέλος που αποφεύγει να πάρει θέση.
7/10
6.3 | Action, Adventure, Fantasy στο Netflix, κάποιος είδε το κενό στις ταινίες Χιονάτη / Lara Croft σε woke βασίλειο και σκέφτηκε ότι αυτό ήταν μία καλή ιδέα. Τίποτα το ιδιαίτερο, κάποια ενσημάκια για Ray Winstone και Robin Wright και την πρόεδρο της καρδιάς μας Αβασαράλα. Ξεχάστηκε ήδη.
deadline.com
