Προτάσεις για ταινία

Welcome!

By registering with us, you'll be able to discuss, share and private message with other members of our community.

SignUp Now!
Tι 'ναι αυτά τα κομμουνιστικά που βλέπετε ρε;
 
Eδώ δύο γνήσια ανδροπρεπή δράματα που σίγουρα θα σας αγγίξουν, ειδικά αν είχατε ανάλογες εμπειρίες στις πολυτάραχες ζωές σας.

Ασιάτης τζακ μπάουα φάση. Ανατολική Ανατολή - Μέση Ανατολή = 1 - 0


Must see για τους λάτρεις του Νικόγιε Μπανκς.
 
H πιθανότητα ο Σόδας να μην τρολάρει με τις επιλογές του, είναι υπέροχα γαργαλιστική.

Βλέπω μαρτυρικά το 'Stalker' του Ταρκόφσκι, κυρίως από μακάβρια περιέργεια.



Στηρίζεται σε διήγημα και του φαίνεται. Αποτελεί υπεράνθρωπη προσπάθεια κοινωνικοπολιτικού σχολιασμού της ΕΣΣΔ κατά την περίοδο της κυκλοφορίας του, με επίφαση σεναρίου επιστημονικής φαντασίας, προκειμένου να περάσει τη λογοκρισία του καθεστώτος.

Σκάνε και κάτι λυρικά περάσματα και σου ξηγάνε το Χριστό φαντάρο, είμαι σίγουρος όσοι το είδαν πιωμένοι σε Μοσχοβίτικο σινεμά το '79 θα το θυμούνται όλη τους τη ζωή.

Μόνο ακαδημαϊκά μπορεί να το δει ψυχικά υγιής θεατής το 2023 προφανώς. Παίζει να έδινα πάντως αρκετά ρούβλια για να παρακολουθήσω δυομισάωρο λάιβστρημ αντιδράσεων Αλεξούκου στο μαρτύριο της Στοκεροπροβολής.
 
Κάτι τέτοια κάνεις και δίνεις βέλη στη φαρέτρα του Ναυάρχου. Συνταγογράφηση εντατικών αλλεπάλληλων θεάσεων του Αντρέι Ρουμπλιόφ χωρίς ναρκωτικά για να μάθεις να προδίδεις το αρθτηριοσκληρωτικό σινεφίλ κοινό στη μάχη κατά των κομικάδων.
 
Μα είναι προφανές, είναι αδύνατο με τέτοιους διαλόγους και χαρακτήρες να το δεις ως ο,τιδήποτε άλλο. Ο Στόλκερ είναι ο Εργάτης, ο Συγγραφέας είναι η Ιντελιγκένσια και ο Φυσικός είναι η Επιστήμη. Οι μεταξύ τους διάλογοι δείχνουν την πάλη μεταξύ των τριών πυλώνων της τότε Ρωσικής κοινωνίας.

Και για να ξεκαθαρίσουμε κάτι Αλεξούκο, ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΤΟ ΣΤΟΛΚΕΡ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΝΗΦΑΛΙΟΣ, ΠΑΡΑ ΜΙΣΗ ΩΡΑ ΣΠΑΪΝΤΕΜΑ ΚΑΙ ΟΒΑΛΤΙΝΗ.

(Καλύτερα τώρα Πάβελ; )
 
Επανήλθε η υπόληψή μας στη θέση της.
 
Νομίζω πως η ζημιά έχει ήδη γίνει... :Ρ
 
@Borracho και αρκετά άργησες να το δεις κατά τη γνώμη μου.
Την ίδια περιέργεια είχα με σένα, το 2011. Μόλις είχα τελειώσει τα παιχνίδια και είπα να τσεκάρω κατά πίσω τις πηγές (προτείνω και το βιβλίο, είναι καλό - από τα αγαπημένα μου θα έλεγα - και παραδόξως πιο "κινηματογραφικό" από την ταινία, με περισσότερους χαρακτήρες, άλλο σενάριο, περισσότερο sci-fi κ.α.).
Είναι βραδύκαυστη θέαση, άλλα έχει μεγάλο ενδιαφέρον ως προϊόν της εποχής του, και βεβαίως πρέπει να είσαι στο κατάλληλο mood για να το δεις. Προσωπικά τη θεωρώ από τα πιο ιδιαίτερα φιλμ από Ευρώπη, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο εύκολα θα την πρότεινα ακόμα και σε όσους τη βρίσκουν με Requiem for a dream και Clockwork Orange.

Πάντως, ναι, αν και είναι ανόμοια μέσα για αντικειμενική σύγκριση, η ευκολία με την οποία μπορεί κάποιος να βυθιστεί στο Στολκεροκόσμο είναι games> βιβλίο > ταινία.

το οτι ηταν υπογεια κριτικη για την ΕΣΣΔ στηριζεται καπου?
Αυτό που ανέφερε ο Στέφανος, και το γεγονός ότι οι πρωταγωνιστές έψαχνε ο καθένας τη δική του ουτοπία, πέρα από τη πραγματικότητα που βίωναν στο καθεστώς ή μικρές λεπτομέρειες όπως η απόδραση όπου το φιλμ γίνεται έγχρωμο μόλις βρέθηκαν στη Ζώνη. Δεν είναι τυχαίο επίσης, ότι αναφορές/παραλληλισμοί με ΕΣΣΔ είχαν εξαφανιστεί από τα παιχνίδια, καθώς δε θα είχε ιδιαίτερο νόημα κάποια κριτική τόσα χρόνια αργότερα.
 
Ωραία ανάλυση Πάνο, εξέφρασες πράγματα που το παιδοκόμημα μου έχει αφαιρέσει προ πολλού την δυνατότητα να διατυπώσω με κάποια υποτυπώδη συνοχή :D

Δε συζητάμε, τα Requiem For A Dream και Clockwork Orange είναι ποπκορνικά μπλοκμπάστερ για Αλεξούκους εν συγκρίσει. Ο Ταρκόφσκι είναι Καλλιτέχνης με κάππα κεφαλαίο. Χρησιμοποιεί το σεναριακό εύρημα σαν αφορμή για να σχολιάσει την κοινωνία, φαίνεται πως το έχει βασανίσει πάρα πολύ το σενάριο και τους διαλόγους για να περάσει το μήνυμά του.

Και σκέφτεσαι μετά ότι πλέον 'σενάριο' θεωρείται το 'Και τώρα ο Άριομα (sic) θα κάνει ΜΠΙΟΥ ΜΠΙΟΥ με το ΡΕΠΟΥΛΖΟΡ ΡΕΗ το αμάξι του κακού Ότο Ρομπότο και μετά ο Κακάπεν Αμέρικα πετάει την ασπίδα του και σβοοοοοούς....' και γυαλίζεις τη μαγκούρα και το καρυοφίλι σου με περισσή δύσσα. #ΤόποΣτοΓήρας @Admiral #ΑλεξούκοΣεΓλεντάμε
 
Ελεύθερος κατηγοριών ο Kevin Spacey
Φυσικά όταν βγήκαν οι κατηγορίες, αβάσιμες η μη δεν θα το κρινω εγώ, έπεσαν όλοι να τον φάνε και φυσικά να τον ακυρώσουν. Τώρα που λύθηκε κι επίσημα το θέμα, δεν είδα να γίνεται ο ίδιος ντόρος. Να δούμε τουλάχιστον αν θα επανέλθει και στο προσκήνιο ως ηθοποιός.
 
Ελεύθερος κατηγοριών ο Kevin Spacey
Φυσικά όταν βγήκαν οι κατηγορίες, αβάσιμες η μη δεν θα το κρινω εγώ, έπεσαν όλοι να τον φάνε και φυσικά να τον ακυρώσουν. Τώρα που λύθηκε κι επίσημα το θέμα, δεν είδα να γίνεται ο ίδιος ντόρος. Να δούμε τουλάχιστον αν θα επανέλθει και στο προσκήνιο ως ηθοποιός.

Είναι αυτό που λένε "καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα"...
 
Δικαίωση για τον ορθολογισμό. Παρακολουθώ από πολύ κοντά όλες τις συγκεκριμένες υποθέσεις και νομίζω πέρα από το Weinstein, όλοι σχεδόν αθωώνονται πανηγυρικά. Τα έχουμε ξαναγράψει, οι ψευδείς κατηγορίες και οι αρπαχτές από όρνεα που δεν τους έκατσαν οι ξεπέτες τους, οφείλουν να τιμωρούνται παραδειγματικά. Αν η κατηγορία ταυτίζεται με την ενοχή, ζούμε σε χειρότερη παράνοια από την Ιερά Εξέταση. Η σόου μπιζ ενέχει καυλάντα και φούμαρα και ξεπέτες, είναι μέρος της δουλειάς. Να πηγαίνεις με το σταυρό στο χέρι και να πέφτεις από τα σύννεφα που με κρεβάτια βγαίνουν οι ρόλοι, είναι γελοίο στην καλύτερη, καταφανώς υποκριτικό στη χειρότερη.

Ο Κέβιν μας θα επιστρέψει πανηγυρικά στα πράγματα, εδώ ο Μέλαρος δουλεύει σταθερά χρόνια τώρα, παρά το επίσημο 'μαύρισμά' του από το Χόλιγουντ.
 
Ο Κέβιν μας θα επιστρέψει πανηγυρικά στα πράγματα, εδώ ο Μέλαρος δουλεύει σταθερά χρόνια τώρα, παρά το επίσημο 'μαύρισμά' του από το Χόλιγουντ.
Σχετικό είν'αυτό. Με μια πρόχειρη ματιά στο imdb δεν βλέπω κάποιο τρομερά αξιόλογο ή προβεβλημένο project με συμμετοχή Mel Gibson την τελευταία 5ετία+. Επίσης ο Depp, άλλη μια ηχηρή υπόθεση cancel με ακόλουθη δικαίωση, ακόμη να επιστρέψει "κανονικά" στα πράγματα (αν ποτέ συμβεί). Είναι και να το θέλει κανείς, βέβαια.
Η θλιβερή πραγματικότης είναι ότι αυτό που είπε το μποτάκι πιο πάνω ενίοτε υπερισχύει, ειδικά αν είσαι παλαίμαχος/απερχόμενος star του οποίου η πτώση είχε ήδη αρχίσει και χρειαζόταν η καπατσοσύνη των μάνατζερ για να ξαναβρεθείς στην πρώτη γραμμή. Τώρα που όλα τα στούντιο τρέμουν το λεγόμενο controversy από τον αλαλάζοντα όχλο του twitter και τα sites που ψοφάνε για σκάνδαλα και υπερβολές, φρονώ πως είναι αρκετά δύσκολο να ξαναπάρουν όλοι αυτοί πρωταγωνιστικό ρόλο σε σοβαρά projects. Από την άλλη, κάποιοι από τους πάλιουρες σίγουρα έχουν ακόμα κονέ και χάρες που μπορούν να επικαλεστούν, οπότε τίποτα δεν αποκλείεται. Ειδικά για τον Spacey, πάντως, θα είναι κρίμα να μείνει στην αφάνεια, είχε ακόμα να δώσει ως ηθοποιός.
 
Ρομαντική ψυχή Σόδα, δικός μου είσαι :D

Ο Ντέπ δε νομίζω ν'αγχώνεται πλέον για να παίξει σε 'σοβαρό' φίλμ. Συντηρεί την αιώνια περιοδεία με τους Hollywood Vampires, φόρτωσε το Μαϊγουενάκι και στα διαλείμματα γυρίσαν το Ζαν Ντυ Μπαρύ, θα ξεχρεώσει τα γαμησιάτικα με το επόμενο Pirates of the Caribbean, όλα κομπλέ, την τύχη του να 'χαμε.

Ο Μέλαρος παίζει σε στιβαρά B-Movies ως επί το πλείστον. Πολύ πιο ευχάριστα από τις πατάτες των Άχνουλντ-Σταλόνε των τελευταίων ετών και φυσικά με μηδαμινή προβολή. Είναι κρίμα, γιατί έχω την εντύπωση πως έπαιξε στα νιάτα του ρόλους ηλικιωμένων, που θα του πήγαιναν περισσότερο τώρα.
 
Μα είναι προφανές, είναι αδύνατο με τέτοιους διαλόγους και χαρακτήρες να το δεις ως ο,τιδήποτε άλλο. Ο Στόλκερ είναι ο Εργάτης, ο Συγγραφέας είναι η Ιντελιγκένσια και ο Φυσικός είναι η Επιστήμη. Οι μεταξύ τους διάλογοι δείχνουν την πάλη μεταξύ των τριών πυλώνων της τότε Ρωσικής κοινωνίας.

Και για να ξεκαθαρίσουμε κάτι Αλεξούκο, ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΤΟ ΣΤΟΛΚΕΡ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΝΗΦΑΛΙΟΣ, ΠΑΡΑ ΜΙΣΗ ΩΡΑ ΣΠΑΪΝΤΕΜΑ ΚΑΙ ΟΒΑΛΤΙΝΗ.

(Καλύτερα τώρα Πάβελ; )

Ιντελιγκένσια είπες;


 
Λοιπόν, επ'ευκαιρίας της προσθήκης του Babylon στο SkyShowtime και δεδομένου του μικρού θαύματος που μου αφήνει τα τελευταία πρωϊνά σχεδόν ελεύθερα, είδα επιτέλους και το δεύτερο μισό της ταινίας. Μου άρεσε τελικά, πάρα πολύ.



Χωρίζεται σε τρεις πράξεις, εκ των οποίων η πρώτη, της υπερβολής, της κενότητας και της σαμπανιζέ παρακμής τείνει να αποξενώσει το μεγαλύτερο μέρος του κοινού, δημιουργώντας την ψευδή εντύπωση πως το έργο 'έχει νόημα μόνο αν ήσουν μούρη το '20 και τώρα δε σε θυμάται ούτε η μάνα σου.'

Στην ουσία ο Σαζέλ καταθέτει την αλήθεια του αναφορικά όχι μόνο με την φύση και την ιστορία του Χόλιγουντ, αλλά και με ολόκληρη την σόου μπιζ, παγκοσμίως. Κάποτε είσαι και όλα συμβαίνουν και μετά δεν είσαι. Ανάλογα με το χαρακτήρα σου, μπορείς να ζήσεις ευτυχισμένος τη σύνταξη ή να φτάσεις σε ασύλληπτα βάθη κόλασης και ξεφτίλας, αρνούμενος την αντικειμενική πραγματικότητα. Βιρτουόζικη η απεικόνιση της Κόλασης του Λος Άντεζελες στο τέλος της δεύτερης πράξης και εξαιρετικό φινάλε.
Ανασκευάζει την περιβόητη 'Stargate Sequence' της Οδύσειας του Διαστήματος, αντικαθιστώντας τα τρύπια διαστημικά πλάνα με καθοριστικά ινσταντανέ από την ιστορία του σινεμά.

Δυνατό σαν εμπειρία και ανταμείβει πλουσιοπάροχα τον υπομονετικό θεατή. ΔΕΝ είναι σε καμία περίπτωση αυτό που φαίνεται από την πρώτη μιάμιση ώρα. Παλιό Χόλιγουντ στα καραντουζένια του.
 
SPOILERS


Spider-Man: Across the Spider-Verse: Θα στενοχωρήσω την @kara αλλά δεν ξετρελάθηκα όσο με την πρώτη ταινία....

Εντάξει δεν στεναχωρήθηκα πολύ, είσαι απαιτητικό κοινό, ευκαιρία να κουβεντιάσουμε

Μου έλειψε πολύ η χημεία Miles-Peter, μου έλειψε ο Spider-Man Noir του Cage, μου έλειψε το χιούμορ της πρώτης ταινίας (υπάρχουν κι εδώ κάποια gags αλλά τα περισσότερα ήταν meh για τα γούστα μου). Επίσης, οι "συναισθηματικές" σκηνές του Miles (κυρίως) και της Gwen με τους γονείς τους νομίζω πως τράβηξαν λίιιγο παραπάνω απ'όσο χρειαζόταν και κάπου με έχασαν.

Ήταν πιο συναισθηματική σίγουρα, έδειχνε τις δυσκολίες του να είσαι Spider-Man (εκτός από τον Ινδό), μου άρεσε που έδειχνε το δέσιμο με τους γονείς τους γιατί έτσι δείχνει καλύτερα την αγωνία τους για να τους σώσουν. Με τον θειο πχ στην πρώτη ταινία δεν προλάβαμε να δεθούμε και πολύ άσε που ήταν και κουμάσι. Στην προηγούμενη ταινία ήταν ο Miles κεντρικός και οι άλλοι εντελώς support, τώρα ναι μεν "χάσαμε" τον Peter όμως κερδίσαμε τη Gwen καθώς διηγείται την ιστορία και έχει σημαντικότερο ρόλο σε αυτήν. Μου άρεσε να ακούω το δικό της χιουμοράκι ειδικά στην πρώτη μάχη με τον Vulture και τη δική της παράλληλη ζωή. Είμαι παρίεργη να δω αν θα ανατρέψουν το "κομβικό" γεγονός στον έναν από τους δυο και πως θα αντιδράσει ο άλλος αν συμβεί κάτι τέτοιο.

Στον αντίποδα, οι σκηνές δράσεις ήταν για άλλη μια φορά απολαυστικές, η χρήση του multiverse πολύ πιο αποτελεσματική από οτιδήποτε μας έχει δώσει ως τώρα η Marvel (το cameo του live-action Prowler και οι αναφορές στα games της Insomniac με ξάφνιασαν ευχάριστα!) και φυσικά τα visuals και οι ερμηνείες ήταν για άλλη μια φορά top-tier.

Εδώ δεν έχω να προσθέσω κάτι συμφωνώ σε όλα. Είναι λίγο τραγικό που η Sony απεικονίζει καλύτερα το multiverse χωρίς να έχει καν πρόσβαση στην τεράστια βιβλιοθήκη της Marvel σε σχέση με την ίδια την Marvel. Από την άλλη η Sony πάει και βγάζει ταινία μόνο με τον Kraven χωρίς τον Spider-Man, άντε βγάλε άκρη.

Επίσης, μεγάλο "φάουλ" για μένα ότι ουσιαστικά είναι...μισή. Ήξερα ότι ετοιμάζεται και τρίτο μέρος, αλλά προσπαθώντας (και εν πολλοίς καταφέρνοντας) να αποφύγω χοντρά spoilers, δεν ήμουν προετοιμασμένος για ένα τόσο άχαρο To be continued... κυριολεκτικά στη μέση της πλοκής. Anyway, όταν με το καλό το ξαναδώ σε streaming ή βγει το τρίτο μέρος, ίσως αλλάξω γνώμη.
7.5/10

Ο αρχικός τίτλος της ταινίας ήταν part 1, οπότε ναι θα ήταν μισή. Από την άλλη διήρκησε 2h 20m χωρίς να έχει περιττές σκηνές μέσα ή να κρεμάει, ειδικά από την μέση και μετά ο ρυθμός ήταν φρενήρης. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι που θα έβγαζα. Θα ήθελα να μάθω περισσότερα για τον Miguel γιατί νομίζω πως κρύβει πράγματα.
 
@kara Συμφωνώ ότι η "προαγωγή" της Gwen σε (σχεδόν) πρωταγωνίστρια είχε ενδιαφέρον, γιατί αφενός είναι πολύ κουλ χαρακτήρας, αφετέρου βλέποντας το δικό της origin story καταλαβαίνουμε καλύτερα το δέσιμό της με τον Miles. Προσωπικά, όμως, όλο αυτό το μελόδραμα με τους γονείς μού φάνηκε αρκετά forced, ήταν οι μοναδικές στιγμές που βαρέθηκα κι έψαχνα κουμπί fast forward (κυρίως εκείνη που ο Miles μιλάει με τη μάνα του στην ταράτσα).
Για τον θείο δεν συμφωνώ, η σχέση τους στην πρώτη ταινία μου είχε φανεί πολύ πιο ενδιαφέρουσα και θεωρώ ότι την απεικόνισαν πολύ πιο οικονομικά δείχνοντάς τους να κάνουν πράγματα μαζί και να συζητούν σαν φιλαράκια. Ούτε δράματα, ούτε μακροσκελείς συζητήσεις, νιώθεις αμέσως την τρομερή χημεία που έχουν, οπότε τα όσα ακολουθούν πονάνε πολύ περισσότερο.

Για τον Miguel έχεις δίκιο, είναι βέβαιο ότι υπάρχει ψωμί στην ιστορία του. Ειδικά η σκηνή που πάει να καταβροχθίσει κάποιον σαν βαμπίρ ήταν σοκαριστική και ξεκάθαρο set-up για σκοτεινές αποκαλύψεις... που δυστυχώς θα αργήσουν τουλάχιστον έναν ακόμη χρόνο :mad:
 
Back
Top