Προτάσεις για ταινία

[Hellion]

Αν και το αστείο με τον OJ στο τέλος ήταν καλό, οκ.

 

[Robin Hood]

Το πέτυχα κάπου που έκανα μια βόλτα από το YouTube. Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν fan made trailer με την χρήση AI. Τελικά όχι, όντως είναι legit το trailer και θα κυκλοφορήσει.

Δεν θέλω να γκρινιάζω αλλά παίζει το αστείο στο τέλος με τον O. J. Simpson να είναι και το μοναδικό.

Και ρε συ Liam είπες ότι θα σταματούσες τις ταινίες δράσης, ΑΥΤΗ βρήκες να κάνεις αμέσως μετά;

 

[Adhan]

Ποια δράσης; Κωμωδίες ήταν τα original και αν όντως το vibe είναι Φρανκ Ντρέμπιν όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω, κρίμα γιατί τα Naked Gun ποτέ δεν έπαιρναν το εαυτό τους στα σοβαρά, κι για αυτό ήταν τόσο γαμάτα. Έχει μια διαφορά το deadpan delivery από το σοβαρό-σοβαρό.

 

[Borracho]

Αν και γενικά είμαι αρτηριοσκληρωτικά αντίθετος με τα ρημπούτς -έχω να διαφυλάξω το περήφανο γήρας μου εξάλλου- τούτο δω μ'έκανε να γελάσω πραγματικά. Τσαλακώνει την περσόνα του σκληρού καριόλη από τα Τέηκεν ο Νίσον και η σύνδεση με τους 'πατεράδες' στο τέλος ήταν νόστιμη.

Μην ξεχνάμε πως τα Naked Gun είναι έργα 40-45ετίας πλέον και ακόμα και στον καιρό τους, έβγαιναν ως υστερικές φάρσες, στην ίδια παράδοση με τα Scary Movies. Από Μαρβελκυθιάδες προφανώς τάξεις μεγέθους ανώτερο από το τήζερ και μόνο.

 

[Robin Hood]

Ποια δράσης; Κωμωδίες ήταν τα original

Το ξέρω ότι τα Naked Guns ήταν κωμωδίες. Το δεύτερο ή το τρίτο πρέπει να το είχα δει και στο σινεμά. Αυτό που είπα είναι ότι ο Liam νομίζω είχε δηλώσει ότι σταματάει τις ταινίες δράσης κι αντί να πάει σε καμία πιο σοβαρή ταινία πάει σε μια που είναι το απόλυτο fun park. Παράξενο μου φάνηκε.

 

[Adhan]

 

[Hellion]

Το τρέηλερ έδειξε όλη την ταινία οπότε είναι σα να την είδαμε. Τη βαθμολογώ με 2/10.

 

[soad667]

Γνήσια ταϋλανδέζικη κουλτούρα..


..κι ένα ανδροπρεπές γουέστερν από τον δημιουργό του οσκαρικού Μπλιτζ με τον Στάθαμ.

 

[Borracho]

Προσυπογράφω για το Θίκετ. Ανδροπρεπές, στιβαρό, με δυνατό καστ και σουρπράιζ πέρασμα του Παπα-Χετ.

 

[Adhan]

 

[maladroid]

Είδα σχεδόν back-to-back δύο σχετικά πρόσφατα χόρορ.

Το Barbarian έχει όλα τα στοιχεία ενός τυπικού b-movie: σκηνές φρίκης/σπλάτερ, σκοτεινά υπόγεια, φινάλε τίγκα στις κλισεδιές, σεναριακές τρύπες, χαρακτήρες που περνιούνται για έξυπνοι/προσεκτικοί και καταλήγουν να κάνουν τη μία γκάφα μετά την άλλη κτλ. Πάντως η κλειστοφοβική ατμόσφαιρα και τα εφέ είναι συμπαθέστατα κι εφόσον συμβιμβαστείς με την ιδέα της "καλής μπιμουβιάς" βλέπεται πολύ ευχάριστα.
7.5/10

Από την άλλη το Heretic έχει σχεδόν όλα τα στοιχεία που ανέφερα πιο πάνω αλλά παράλληλα κάνει το λάθος να περνιέται για "σκεπτόμενο χόρορ" κι εκεί νομίζω μπουρδουκλώνεται. Στα συν η ερμηνεία του Hugh Grant σε ρόλο που δεν τον έχουμε συνηθίσει και οι χαριτωμένες πρωταγωνίστριες (ιδίως η Sophie Thatcher). Στα μείον το πολύυυυ βραδύκαυστο πρώτο μέρος που έστειλε τη γυναίκα μου για ύπνο πριν καν ξεκινήσει η -όποια- δράση (κι εγώ με το ζόρι κρατήθηκα δηλαδή).
6/10

Επίσης έκατσα να δω την ταινία του Eisenberg που χάρισε το όσκαρ β'ανδρικού στον Kieran Culkin, το A Real Pain. Αρχικά είναι ξεκάθαρο ότι προτάθηκε για β' και όχι για α' καθαρά για λόγους τακτικής, κάτι που βλέπουμε όλο και συχνότερα σε διάφορα βραβεία (π.χ. το The Bear που κατεβαίνει στα Emmy πάντα στην κατηγορία κωμικής σειράς, λολ). Αφήνοντας αυτό στην άκρη είναι μια αρκετά δυνατή ερμηνεία, ίσως όχι τόσο απαιτητική εκ πρώτης όψεως αλλά πιστεύω ότι το παίξιμο του Culkin είναι που την κάνει να φαίνεται τόσο "απλή". Στα υπόλοιπα, η ταινία δεν έχει ιδιαίτερη πλοκή, είναι καθαρά δράμα (δύο) χαρακτήρων αλλά πετυχαίνει μια καλή ισορροπία δράματος-κωμωδίας κι επιφυλάσσει μερικές ενδιαφέρουσες εκπλήξεις, Χάρηκα που είδα πλάνα από Βαρσοβία και γενικά μια αμερικάνικη ταινία τοποθετημένη επιτέλους σε ευρωπαϊκή χώρα εκτός των κλασικών (Ιταλία, Παρίσι, Βερολίνο). Είναι αρκετά σύντομη, συνεπώς δεν αισθάνθηκα ότι έχασα τον χρόνο μου, αλλά δεν τη θεωρώ και essential viewing που λένε.
6.5/10

 

[Sephir]

Είδα το Mickey 17, του σκηνοθέτη των Παρασίτων, Bong Joon Ho.

Είχε αρκετό ενδιαφέρον μπορώ να πω. Ασυνήθιστος συνδυασμός παρωδίας, αλληγορίας και sci-fi, σε σημεία πολύ έξυπνο, αλλά μου φάνηκε λίγο τραβηγμένο σε διάρκεια και κάπου προς το τέλος, άρχισε να γίνεται safe και προβλέψιμο. Ωστόσο, δεν ένοιωσα ότι χάνω το χρόνο μου, ο Mark Ruffalo εξαιρετικός ως "βλαμμένος" πολιτικάντης (έκανε και δυνατό δίδυμο με την εξίσου πολύ καλή Toni Collette), ενώ νομίζω ότι είναι καιρός να γίνει αντιληπτό ότι Robert Pattinson είναι καλός ηθοποιός και δεν υπάρχει πια κανένας λόγος να τον θυμούνται και να τον κράζουν ΑΚΟΜΑ για τα Twilight.

Για το τυπικό της υπόθεσης, του βάζω ένα 7/10.

 

[Hellion]

Εν τω μεταξύ η ταινία Meinkraft ξεπέρασε τα 300 εκατομμύρια έσοδα σε 14 μέρες επειδή πηγαίνουν να την δουν έφηβοι που κάνουν μακελειά μες στο σινεμά.

A Minecraft Movie Box Office Hits Staggering Milestone After Just 14 Days In Theaters

Minecraft is one of the year's biggest hits.

screenrant.com

 

[munkinnousu]

Εντυπωσιακός Soderbergh στο Black Bag - Doppeltes Spiel (2025) 6.9 | Drama, Mystery, Romance , κατασκοπευτικό θρίλερ που σε έχει στην τσίτα για μιάμιση ώρα, φανταστικός ο Fassbender όπως και η Blanchett αν και αγνώριστη έτσι όπως έχει τραβήξει τα μούτρα της . 8.5/10

Είδα και το δεύτερο Tron (Legacy) που το είχα στο back log , περνάει η ώρα ευχάριστα, μου άρεσε η μουσική, είδα μετά ότι ήταν από τους Daft Punk που είχαν λατρέψει την πρώτη ταινία. Σε λίγες εβδομάδες βγαίνει το Tron Ares .

 

[Chronomancy]

Πάμε λίγο στο κλίμα και τις ταινίες των ημερών.
Είναι η περίοδος όπου τα ελληνικά κανάλια θυμούνται οτιδήποτε σχετικό με Ρωμη και Χριστό και ειδικά ότι είναι γυρισμένο πριν το 60. Μέχρι και την Κλεοπατρα με την Ελίζαμπεθ Τελορ έχω πετύχει, σε μεταμεσονύκτια ώρα, με ενδιάμεσες διαφημίσεις για ροζ τηλέφωνα.

Για πείτε. Τα παρακολουθήσατε ποτέ; Υπάρχει κάποιο που σας άρεσε;
Προσωπικά έχω στηθεί με το ζόρι για να τα δω όλα ανά τα χρόνια. Με εξαίρεση το «Ο Χιτών» τα υπόλοιπα ήταν το λιγότερο απαράδεκτα. Και ειδικά το σηκουέλ του χιτώνα με τον Δημήτριο και τους Μονομάχους.
Το μόνο που μου άξιζε σε όλα αυτά, ήταν η συνειδητοποίηση για το πόσο μπροστά ήταν σκηνοθετικά τότε ορισμένοι καλλιτέχνες που με πενιχρά μέσα κατάφερναν να στήσουν επικά σκηνικά και μάχες μεγάλων διαστάσεων.

Εννοείται ότι έχω δει και τα πιο σύγχρονα, που συνήθως παίζονται τις μεσημεριανές ώρες, τα οποία είναι οριακά «θέλαμε να κάψουμε τα λεφτά μας και γυρίσαμε ένα σκουπίδι χωρίς την παραμικρή έμπνευση». Εξαιρείται φυσικά ο τιτάνας Μελ Γκίμπσον!

Για τον Φρανκο Τζεφιρέλι δεν θα πω πολλά. Έπρεπε να είχε πάρει ελληνική ιθαγένεια από τότε που πρωτοπαίχθηκε η σειρά του εδώ.
Θα κάνω μόνο ένα σχόλιο, την πέτυχα χθες για λίγο ενώ έκανα κάτι δουλειές στο σπίτι της γιαγιάς μου και παρατήρησα για πρώτη φορά ότι πολλά από τα κοστούμια των κομπάρσων είναι απλά πανιά ριγμένα πάνω στους ώμους των ενώ και πολλά υποδήματα είναι τσουβαλακια δεμένα οπως όπως. Απογοήτευσις.

 

[Χειρομαλάχτης]

the greatest story ever told.





Πανω και περα απ ολες τις ταινιες με θεμα τον ξυλουργο της ναζαρετ. καθε καδρο του τζωρτζ στηβενς ειναι σαν αναγεννησιακος πινακας. κι ο μαξ φον συντοβ δινει ρεστα ως ιησους.
νταξ, το μεγαλο ατου του τζεφιρελι ειναι ο ρομπερτ παουελ. ειναι απλα Ιδανικος για τον ρολο. στα ματια μου, μαζι με τον φροντο και τον γκανταλφ, τα 3 απολυτα καστινγκ στην ιστορια του σινεμά.

 

[Eaglos]

Τετοιες μερες εβαζα συνηθως σε βιντεο ειτε Conan, ειτε Van Damme, ειτε το Warriors, ειτε κατι αντιστοιχο για να μην κοψω φλεβες.

 

[Admiral]

Νομίζω ότι έχω δει αν όχι όλα σχεδόν όλα τα θρησκευτικά-ιστορικά έπη στην πορεία των ετών. Φυσικά ο Ιησούς από την Ναζαρέτ είναι all-time classic, αλλά προσωπικά έχω μια αδυναμία στο Μπεν Χουρ επειδή είχα διαβάσει νωρίτερα το βιβλίο και μου άρεσε πολύ. Το Passion of the Christ του Μελ είναι πολύ δυνατή ταινία αλλά και δύσκολη να την δεις πολλαπλές φορές.

 

[Hellion]

Δεν το επιδιώκω ενεργά αλλά αν πετύχω κάποια ταινία στην τηλεόραση εννοείται θα κάτσω να τη δω. Όχι τόσο τον Ιησού, αλλά κάτι Quo Vadis, Μπεν Χουρ κτλ, εμπ1 με τα χίλια. Δώσε μου ρωμαϊκά στούντιο της Cinecitta και πάρε μου την ψυχή.

 

[Robin Hood]

Όλες αυτές είναι άμεσα συνδεδεμένες με την παιδική μου ηλικία κι είναι όλες αγαπημένες. Και φυσικά ο Ιησούς από την Ναζαρέτ πρέπει να ξεκινάει Μεγάλη Δευτέρα όπως γινόταν παλιά και να τελειώνει Μεγάλο Σάββατο.

Μην προσπαθήσει κανείς να τις δει μεγάλος, δεν θα μπορέσει. Πέτυχα ένα βράδυ το Σαμψών και Δαλιδά και μου έκανε εντύπωση το overacting αλλά μιλάμε για ταινία του 1949. Αλλά είχα ένα χαμόγελο βλέποντας την επειδή θυμόμουν ότι πήγαινα δημοτικό πρώτη φορά που την είχα δει και μου είχε κάνει τόση εντύπωση στα παιδικά μου μάτια.

Και φυσικά σχεδόν όλες έχουν κοινό παρονομαστή τον σκηνοθέτη Σεσίλ Ντε Μιλ και τον Τσάρλτον Χέστον (έτσι τον έλεγαν κι όχι Ίστον που τον ονόμασε το ελληνικό κράτος για να μην θιχτεί ο μέσος Έλληνας)

Κι εννοείται ότι προτιμώ όλες τις παλιές σε σχέση με τις σύγχρονες επανεκτέλεσεις που έχουν κάνει σε κάποιες. Χίλιες φορές προτιμώ το παλιό Μπεν Χουρ πάρα το σύγχρονο.