ε, ναι. ηταν πομπωδες το υφος και ξυλινος ο λογος σαν δηλωσεις ποδοσφαιριστου της β εθνικης, γιατι υποτιθεται ηταν ο Λογος των ευαγγελιων. ηταν παγιδα υποθετω να τον εκφρασεις με καθημερινο, νορμαλ τροπο. οποιος το προσπαθησε, ηταν σχεδον κωμικο το αποτελεσμα. ακομα θυμαμαι με τρελλο γελιο μια αμερικανιά ουτε που θυμαμαι τ ονομα της, που παιζει κατι σαν μπαλα ο τζηζας με τους μαθητας, γελαει πολυ, ειναι "ενας απ τα παιδια" ξερω γω για να τονισει την ανθρωπινη του πλευρα, αλλά τους εφυγε λιγακι κι ειναι σαν κωμωδια.
μην ξεχναμε οτι ολ αυτα της τσινετσιτα με τα εντονα χρωματα, τα χαρτινα θεορατα σκηνικα, τα σπαθια, τις πανοπλιες και τις μαχες που ηταν πιο κακογυρισμενες κι απ του παπαφλεσα (σχωρα με πατερ....!!!) τα ειδα σε παιδικη ηλικια διαμορφωσης και πλασίματος κι ηταν η βαση κι η αφετηρια για να αγαπησω το φανταζυ γενικοτερα ως σετινγκ ταινιων, βιβλιων και αργοτερα κειμς. μην υποτιμαμε την επιρροη τους στην εξελιξη μας..
και τωρα που το γραψε ο ρομπεν, να πω 2 κουβεντος για τον βαραββα. τον παλιο τον ορθοδοξο. ταινιαρα, επος σε συλληψη και σε διαρκεια, που δειχνει την μαχη που συμβαινει στα σωψυχα του βαραββα που η ζωη του ηταν συνδεδεμενη με του μαραγκου συνεχεια σε παραλληλες πορειες που ομως τεμνονταν σε καμμια δεκαρια σημεια στην εξελιξη. αθρησκος, αθεος και γενικα νορμαλ αθρωπος, συναντιεται στο γνωστο σκηνικο η πορεια του με του στούλη, και διαπιστωνει στην διαρκεια της ζωης του οτι εχει γινει διασημος στα περατα της γης για τους λαθος λογους. παλευει να διωξει απ την ζωη του το φαντασμα που τον κυνηγαει και τελικα πεθαινει σταυρωμενος απ τους ρωμαιους ως χριστιανος, χωρις να ειναι στην ουσια, και κλεινει ετσι ομορφα ο κυκλος με την σταυρωση που δεν την απεφυγε στην τελικη. ειχε το ωραιο τρυκ, που μου ειχε κανει εντυπωση τοτενες, να μην δειξει ουτε σε μια σκηνη το προσωπο του ζεσού, παντα κατι το εκρυβε, γιατι αυτο ειναι το σωστο να τον φανταζεται οπως θελει ο καθείς.
κι επισης ειναι Ρεσιταλ της Ηθοποιαρας αντονυ κουιν απ την αρχη μεχρι το τελος.
γουντ γουωτς εγκέιν.
