Προτάσεις για ταινία

Welcome!

By registering with us, you'll be able to discuss, share and private message with other members of our community.

SignUp Now!
Δεν θυμάμαι ποτέ να έχω δει το Ιησούς από την Ναζαρέτ ολόκληρο, ούτε καν το μισό. Απλά δεν έτυχε. Κανονικά μια χαρά τις βλέπω αυτές τις παλιές ταινίες ρωμαϊκής εποχής, αλλά τα τελευταία πολλά χρόνια έχω καταργήσει την τηλεόραση τόσο απόλυτα που και αυτά τα έχω ξεχάσει. Αν πάμε σε λίγο πιο μετά ταινίες αγαπημένη ταινία το Life of Brian και τελευταία που θυμάμαι να βλέπω στην TV το superstar

 
Είναι λίγο αστείο γιατί εμείς τις βλέπουμε κάπως ρομαντικά αυτές τις παλιές υπερπαραγωγές, που στον καιρό τους ήταν τα αντίστοιχα Avengers: Age of Ultron από άποψης απήχησης και box office. Το Passion of the Christ του Φύρερ Μέλαρου παραμένει η απόλυτη Χριστοταινία, αλλά όπως είπε ο 'Χούκος, μια φορά τη βλέπεις. Είναι συγκλονιστική ξεκάθαρα, μένει μέσα σου, υπερβαίνει το μέσο.

Τον Πάουελ (όντως, ο Χριστός για όλους μας) τον βλέπω όποτε περάσει από μπροστά μου και πάντα με παίρνουν τα ζουμιά σε άκυρη κάθε φορά σκηνή. Είχε γίνει κι ένα πρόσφατο Paul: Apostle of Christ από παρεάκι Καβίζελ-Γκίμπσον (σε ρόλο παραγωγού) που ήταν δυνατό.

ΥΓ Ο Πάτισον ΕΙΝΑΙ ηθοποιάρα, το αστειάκι με το Twilight έχει λήξει προ εικοσαετίας και παίζει να το αναπαράγουν μόνο τύποι που θεωρούν ότι το 'Έξι Λάιτ' είναι το πιο κούλ ανέκδοτο για κάθε λάιβ Μετάλικα.
 
Το Passion of the Christ δεν το είχα δει στον καιρό του. Κατά τύχη το πέτυχα, πριν μερικά χρόνια, σε ελεύθερο κανάλι και μάλιστα όχι από την αρχή του (αυτή την είδα την επόμενη χρονιά). Ισχύει ότι έγραψε μέσα μου, δεν έχουν φύγει από το μυαλό μου οι περισσότερες σκηνές του, που δεν είναι για αδύναμα στομάχια. Συγκλονιστικό απλά, όσο και αν κατηγορήθηκε από μερίδα του κόσμου ότι είναι violence porn.

Από εκεί και πέρα, τον Ιησού από τη Ναζαρέτ (τι θυμήθηκα, μια χρονιά το είχαν ονομάσει "Ιησούς ο Ναζωραίος", πρέπει να ήταν την περίοδο που πήγαινε από κανάλι σε κανάλι μέχρι να το αναλάβει εργολαβία το ΑΝΤ1), τον έχω δει τόσες φορές που θυμάμαι ατάκες απ' έξω, όπως στις ελληνικές ταινίες. Δεν θα υπάρξει πειστικότερος Χριστός από τον Robert Powell.

Πάντως φέτος, για διάφορους λόγους, κυρίως προσωπικής φύσεως, είδα μόνο το Ελ Σιντ (που ΟΚ, δεν το λες και τελείως Χριστιανική ταινία), ύστερα από πολλά χρόνια. Μου έκανε την ίδια εντύπωση με αυτό που έγραψε και ο Robin Hood για το πομπώδες overacting. Από εκεί και πέρα, για παραγωγή του 1961 ήταν εντυπωσιακό.
 




Κάπου εδώ επιθυμώ να αποσύρω την πρότασή μου για τον Σκύλο της Μπανκόγκ από το προηγούμενο ποστ, ήταν απίστευτη μλκ, τέτοια υποκριτική έχω να δω από τις παραστάσεις που δίναμε στο δημοτικό.
 
Ναι, οι ταινίες εκείνης της εποχής είχαν κάτι το θεατρινίστικο στο τρόπο που γυρίζονταν οι σκηνές. Ειδικά όσες ήταν μέχρι το 55-60. Ίσως κατάλοιπο από την εποχή του βωβού κινηματογράφου. Όχι απαραίτητα ότι είναι κακό. Έχει κι αυτό την γλύκα του όταν τις παρακολουθείς.

Αλλά ήταν επικές. Φαντάζομαι όσοι πήγαν στο σινεμά για να δουν τις 10 Εντολές θα βγήκαν και θα συζήταγαν για αρκετό καιρό την σκηνή με το χωρισμό της θάλασσας. Ή την σκηνή με την αρματοδρομία στο Μπεν Χουρ.

Πάντως το Πάσχα πάντα το είχα συνδεδεμένο μ' αυτές τις ταινίες. Οι 10 Εντολές, Μπεν Χουρ, Ο Χιτών, Βαραβάς, Ο Ιησούς από την Ναζαρέτ, Η Ωραιότερη Ιστορία του Κόσμου, Σαμψών και Δαλιδά, Δαυίδ και Γολιάθ κ.τ.λ.
 
Last edited:
ε, ναι. ηταν πομπωδες το υφος και ξυλινος ο λογος σαν δηλωσεις ποδοσφαιριστου της β εθνικης, γιατι υποτιθεται ηταν ο Λογος των ευαγγελιων. ηταν παγιδα υποθετω να τον εκφρασεις με καθημερινο, νορμαλ τροπο. οποιος το προσπαθησε, ηταν σχεδον κωμικο το αποτελεσμα. ακομα θυμαμαι με τρελλο γελιο μια αμερικανιά ουτε που θυμαμαι τ ονομα της, που παιζει κατι σαν μπαλα ο τζηζας με τους μαθητας, γελαει πολυ, ειναι "ενας απ τα παιδια" ξερω γω για να τονισει την ανθρωπινη του πλευρα, αλλά τους εφυγε λιγακι κι ειναι σαν κωμωδια.

μην ξεχναμε οτι ολ αυτα της τσινετσιτα με τα εντονα χρωματα, τα χαρτινα θεορατα σκηνικα, τα σπαθια, τις πανοπλιες και τις μαχες που ηταν πιο κακογυρισμενες κι απ του παπαφλεσα (σχωρα με πατερ....!!!) τα ειδα σε παιδικη ηλικια διαμορφωσης και πλασίματος κι ηταν η βαση κι η αφετηρια για να αγαπησω το φανταζυ γενικοτερα ως σετινγκ ταινιων, βιβλιων και αργοτερα κειμς. μην υποτιμαμε την επιρροη τους στην εξελιξη μας..

και τωρα που το γραψε ο ρομπεν, να πω 2 κουβεντος για τον βαραββα. τον παλιο τον ορθοδοξο. ταινιαρα, επος σε συλληψη και σε διαρκεια, που δειχνει την μαχη που συμβαινει στα σωψυχα του βαραββα που η ζωη του ηταν συνδεδεμενη με του μαραγκου συνεχεια σε παραλληλες πορειες που ομως τεμνονταν σε καμμια δεκαρια σημεια στην εξελιξη. αθρησκος, αθεος και γενικα νορμαλ αθρωπος, συναντιεται στο γνωστο σκηνικο η πορεια του με του στούλη, και διαπιστωνει στην διαρκεια της ζωης του οτι εχει γινει διασημος στα περατα της γης για τους λαθος λογους. παλευει να διωξει απ την ζωη του το φαντασμα που τον κυνηγαει και τελικα πεθαινει σταυρωμενος απ τους ρωμαιους ως χριστιανος, χωρις να ειναι στην ουσια, και κλεινει ετσι ομορφα ο κυκλος με την σταυρωση που δεν την απεφυγε στην τελικη. ειχε το ωραιο τρυκ, που μου ειχε κανει εντυπωση τοτενες, να μην δειξει ουτε σε μια σκηνη το προσωπο του ζεσού, παντα κατι το εκρυβε, γιατι αυτο ειναι το σωστο να τον φανταζεται οπως θελει ο καθείς.
κι επισης ειναι Ρεσιταλ της Ηθοποιαρας αντονυ κουιν απ την αρχη μεχρι το τελος.
γουντ γουωτς εγκέιν.
 
El did, με διαφορά η καλύτερη ταινία έπος! Οχι επειδή έχω παιδικό έρωτα με τον Ροδρίγκο αλλά τέτοιο χαμό δεν έχουν πολλές ταινίες εκεί έξω. Χάνει βέβαια σε νοήματα που ο ηρωας τους τα έδινε στο πιάτο.

Ένα ακόμη χαρακτηριστικό που λατρεύω σε αυτές τις ταινίες είναι η έλλειψη κανόνων στην πλοκή με τον μοντέρνο χαρακτήρα που έχουν λάβει οι ταινίες. Σίγουρα τότε ήταν την δικιά του σκαλετα που ακολουθούσαν με τους έρωτες και τις προδοσίες, αλλά τόσο λόγω έλλειψης των σημερινών κλισέ όσο και λόγω διάρκειας κι ελευθερίας κινήσεων των δημιουργών, βλέπεις τις ταινίες να απλώνουν. Δημιουργούν τον δικό τους μικρόκοσμο που σε ρουφάει. Περνάει μισή ημέρα και δεν παίρνεις χαμπάρι. Σήμερα είναι όλα τόσο προβλέψιμα και ανέπνευστα που έχει χαθεί όλο αυτό. Κάτι πήγαν να κάνουν με τις σειρές, αλλά κι εκεί έπεσαν με τα μούτρα και χαντακώθηκαν.

Πάω να βάλω ERTFLIX να δω ελληνικό κινηματογράφο να στανιάρω.
 
Α ο Βαραββάς γράφετε με δύο β τελικά. Δεν ήμουν σίγουρος. Φανταστείτε ένα παιδάκι να πετυχαίνει στην τηλεόραση την συγκεκριμένη ταινία και να μην γνωρίζει τίποτα από την υπόθεση και να λέει ώπα κάτσε τι γίνεται εδώ; Θα δούμε την ιστορία αυτού που ελευθέρωσε ο Πιλάτος; Γιατί; Και μετά να χάνεται σ' αυτό τον κόσμο. Και ναι μου είχε μείνει στην μνήμη χαραγμένο το τρικ, όπως ανέφερε κι ο Χειρομαλάκτης, να μην εμφανίσουν το πρόσωπο του Ιησού. Τα υπόλοιπα τα ανέλυσε πολύ ωραία ο Χειρομαλάκτης.
 
Last edited:
Όπως τα λέτε. Τον παλιό καιρό και μέχρι να ολοκληρωθεί πλήρως η μετάβαση από βωβό σε ομιλούντα κινηματογράφο (τόσο στην αντίληψη του κοινού όσο και για τους παλαιότερους σταρ) υπήρχε έντονο το στοιχείο της θεατρικής υπερβολής, τόσο σε επίπεδο γραφής όσο και στις εκφράσεις και την σκηνική παρουσία. Πήγαινες σινεμά για να δεις κάτι εξωπραγματικό, larger-than-life. Είχες από τη μια τα φοβερά εφέ (που τότε προσέφερε μόνο το σινεμά) όπου πραγματικά ένα έργο ξεχώριζε γιατί 'Φίλε δείχνει ένα φίδι που τρώει τις γκόμενες και τις ΧΩΝΕΥΕΙ, φίλε!' κι από την άλλη τις ίδιες τις ιστορίες που δεν μπορούσες να δεις πουθενά αλλού.

Στην Ευρώπη μετά ξεκίνησε το σινεμά βεριτέ, ήρθε το Νέο Κύμα, ο ρεαλισμός, εξελίχτηκε το μέσο, ΟΚ.

Για να επανέλθουμε σιγά σιγά στην καθημερινότητα, θα συμφωνήσω με το @maladroid για το Real Pain. Ευχάριστο και ρεαλιστικό, απροσποίητο. Στανταράκι έργο για ξέπλυμα χρήματος, καθώς δεν πρέπει να πήγε άνθρωπος σε αίθουσα για να το δει. Ωραίο είναι να υπάρχουν τέτοια κι ας βρίσκουν τα φράγκα να τα κάνουν όπως τα βρίσκουν.

Πολύ ευχαριστήθηκα το ανωμαλιάρικο Babygirl με τη διαχρονική καψούρα, το Νικολάκι. Σκληρή 80ίλα, ΕΤΣΙ γίνονται οι φετιχοταινίες κύριοι. Προφανώς πέρασε και δεν ακούμπησε στο ταμείο γιατί οι κυράτσες θέλουν φουλ πουρτιανική ρομαντζάδα, 50 Σκιές του Μικροαστικού, Ασφαλούς, Αγαπησιάρικου Γκρίζου.
 
Αυτό με το ξέπλυμα το αναρωτιέμαι πάντα για πολλές από τις λεγόμενες "φεστιβαλικές" ταινίες, που έχουν γυριστεί χωρίς καμία προοπτική κέρδους. Σίγουρα υπάρχουν από πίσω χορηγίες, είτε από ιδιώτες, είτε από φορείς όπως εκκλησία, στρατός, εβραϊκό κράτος, κτλ. αναλόγως και τη θεματολογία, αλλά και πάλι μου φαίνεται λίγο παράξενο κάποιος να χώνει φράγκα χωρίς την παραμικρή πιθανότητα να τα πάρει πίσω και στην καλύτερη περίπτωση να προσθέτει π.χ. μια χρυσή σφαίρα στην τροπαιοθήκη του ή να κάνει διακριτικά την προπαγάνδα του.
 
Είναι ξεκάθαρο ξέπλυμα συν ένα πολύ μικρό μέρος του μπάτζετ των στούντιο που τοποθείται στις λεγόμενες 'πρεστίζ' ταινίες. Πολλές χρηματοδοτούνται φυσικά και για λόγους προπαγάνδας ως ξεκάθαρα πολιτικές/εργαλεία προπαγάνδας. Και βέβαια οι ίδιοι οι ηθοποιοί μπορεί να δεχτούν να παίξουν κάπου με πολύ μικρή αμοιβή -φυσικά αφού έχουν λύσει το βιοποριστικό τους- σαν 'θέατρο μεγάλης κλίμακας' για την τέχνη και την κουλτούρα.

Αλλά ειδικά κάτι B-C movies τρόμου ή δράσης, είναι ΜΟΝΟ ξέπλυμα. Ούτε έχουν κάτι καλλιτεχνικό, ούτε βραβεία κερδίζουν, ούτε και καμιά ποιότητα υπάρχει, οπότε εύλογα αναρωτιέσαι : ποιός σκατά κερδίζει από δαύτες;
 
Στον Καναδά και την Αμερική (ή έστω συγκεκριμένες πολιτείες αυτής) υπάρχουν νόμοι σύμφωνα με τους οποίους αν μία ταινία δεν αποφέρει κέρδη τότε το κόστος παραγωγής της επιστρέφεται στην παραγωγό εταιρεία ως φοροαπαλλαγή λόγω ζημίας. Ουκ ολίγες πατάτες, ή αρτίστικ ταινίες "ΜΕ ΜΗΝΥΜΑ", έχουν κυκλοφορήσει (ή γυριστεί αλλά χωρίς να κυκλοφορήσουν ποτέ) από "μεγάλες" εταιρείες για αυτό το λόγο.
 
Αλλά ειδικά κάτι B-C movies τρόμου ή δράσης, είναι ΜΟΝΟ ξέπλυμα. Ούτε έχουν κάτι καλλιτεχνικό, ούτε βραβεία κερδίζουν, ούτε και καμιά ποιότητα υπάρχει, οπότε εύλογα αναρωτιέσαι : ποιός σκατά κερδίζει από δαύτες;
Υπηρχε περιπτωση να εμπαινες σε βιντεο κλαμπ που να εχει 10 κασετες ολες κι ολες; Αντιστοιχα, θα πληρωνε κανεις συνδρομη σε οποια πλατφορμα εαν ειχε "23 ταινιες και 5 σειρες";

Περα απο τα προφανη ξεπλυματα, χαρες, δωρακια σε γκομενους κλπ, η μηχανη πρεπει να βγαζει προϊον για να γεμιζει τα ψηφιακα ραφια ωστε να δινει την αισθηση της ποικιλιας και των αμετρητων επιλογων καθως και για "κινειται η οικονομια".

Γενικα υπαρχουν παρα πολλοι με πολλα λεφτα για καψιμο οπου τα 1,2, 5εκ μια B movie τα εχουν για brunch στο περιπτερο. Βαλε και το ψωνιο του καθενα που θελει να μπει στο χωρο των ταινιων ως παραγωγος, βαλε και τη βαρεμαρα που πλουσιου που ψαχνει νεο παιχνιδι καθε λιγο και λιγακι.

Επισης, το οτι κατι εφυγε απο τη ζωη μας, δεν σημαινει οτι εξαφανιστηκε. Ναι, στο δυτικο κοσμο εχουμε φυγει απο vhs, dvd κλπ αλλα σε πολλα μερη του κοσμου θεωρω οτι ειναι η κυριαρχα και ο κοσμος τα πληρωνει οπως τα πληρωναμε και εμεις το '80.

Λιγο εψαξα και διαβασα διαφορες ιστοριες.

Πχ
I worked on one film for Asylum they called a Mock-Buster. It had a similar title to a Ridley Scott film that was coming out in a few months, and the goal was to shoot a movie in 10 days with less than 20 special effects shots, and to for as small a budget as possible. They then put that movie where people might mistakenly buy it thinking it was Ridley Scott's "Alien: Covenant".

They thought they might be able to make some money through digital distribution and walmart bargain bins, but those micro budget movies can also serve as a tax write off, with larger firms claiming a loss on their investment in the LLC that is making their mock-buster.
-
I invested in a B movie called kiss of the vampire/ immortality yours.. People want to be in the movie business.. You get 5-10 wealthy people who all know each other.. Pitch the idea, but don’t give them a script until they are in! Joe Tornatore was a master of that! It was an expensive lesson but it was great fun! I didn’t get an IMDb credit but looking back I don’t think that would have helped anyway. This investment opened my door into The biz. I have worked with a lot of people, but it all started in Hamilton Ohio with one of the most ridiculous movies ever made!
-
The types of B-movies you're talking about are profitable before they're even made. It's an entirely different type of film production. The producers do something called "pre-selling."

What happens is a producer will do one of two things:

  1. They will buy/option an extreme genre script that has some sort of appeal based on the absurdity. Something like "Werewolf Cops" or "Nazi Zombies" or "Santa's Revenge."
or

2) They'll buy a relatively standard action script and attach an internationally well known American actor who either work cheaply because they take so many projects with little down time (Commonly people like Nic Cage, John Travolta, Keanu Reeves, Jason Statham), cast a well known American actor in a supporting role they can film very quickly (so they only have to pay them for a week or two) but give them top billing so they look the main character (often someone like Bruce Willis or Samuel L. Jackson), or they cast a non-actor celebrity or "past their prime" celebrity who will take a lead role for low pay (like Tara Reid, David Hasselhoff, Paris Hilton).

Then, they sell the distribution rights before they make the movie to non-American regions. For example, the producer will make a deal with a distributor in Belgium, Japan, and India. They'll sell one distributor in each country the exclusive rights to release the "newest Bruce Willis/Nic Cage movie" or "the most extreme Hollywood zombie movie yet!" or "Nick Cannon's Hollywood movie debut!" The producer will allow these foreign markets to release the movie a month or two before it's released anywhere on the internet, DVD, or in the US.

The "exclusive" rights to a Hollywood/American movie, especially with a known celebrity, premiering in their country before the US is enough to get a little buzz and generate some revenue in foreign markets that either don't have a significant film industry of their own or are big consumers of American media. Even if the movie isn't very good, especially by the standards of American audiences.

Another little trick to incentivize foreign sales are things like agreeing to shoot a couple major scenes in the foreign buyer's country. If the country isn't used to having their landmarks in American movies, it may create some local excitement that boosts the local box office. Or the country may just be motivated to make a deal like that in the hopes that more films may shoot there, which could be good for their economy.

So, let's say a producer manages to sell the distribution rights to 5 different foreign markets for a total of $9 million between them. The producer then sets the film's budget at something like $5-6 million. They use the pre-sale profits to fund the movie, and are already up $3 million dollars in profits.

Then they'll make deals to sell mass quantities of DVDs to stuff retail bargain bins and rental kiosks, throw the movie up on iTunes, or potentially even strike a deal with On Demand, Amazon Prime, Netflix, etc. They'll usually spend next to nothing on advertising, and bank on people taking the chance on a random movie because they like Pierce Brosnan or recognize Donnie Wahlberg, or because watching Bigfoot terrorize a ski lodge seems like it'll be hilarious to watch while stoned, or because they'll watch any haunted house movie, or they won't be able to believe someone made a movie about zombie ninjas where Dolph Lundgren plays the president and how do you NOT watch that?

And it doesn't matter, because the movie is already profitable, and the extra half a million to five million the movie may be worth in the US or online is just icing on the cake. It can snowball, because the company can now boast "the last 15 movies we made were profitable" and garner more interest from distributors or justify more money for exclusive/advanced rights.

A production company may knock out 5 or 10 of these movies in a year, and every once in a while a clip may go viral on Reddit, or get mocked on Conan O'Brien, or get some cult following status, and all of a sudden they have a little cash cow. In some cases, it may even boost sales enough that they can sell/license merchandise, spawn a little franchise, or even give them a track record/clout to get more money in future distribution deals.

These unknown studios may have a catalogue of movies that no one has heard of, have only been screened in a few overseas countries, or that are even mocked for how terrible they are, and yet they could be pulling in 8 to 9 figures of profit every year. Almost always, these producers are 100% aware that their movies aren't very good or are pure dumb entertainment. But there are a couple of cases where these companies have a few extra dollars after a little while and start to take chances on slightly better/higher budget material, managing to "break through" to the American market with a well-reviewed or well-liked film that puts the little studio on the map and legitimizes them.

I'll also add that not all movies you see in those settings are made this way. Sometimes the money is raised independently and they shoot the film independently, but then no one buys the movie and the producers awful deals to make even a small amount of money back and end up with a small DVD release. Or a larger studio/production company finds that their movie is getting horrific early reviews so they cut their losses and dump the movie with a quiet digital/DVD release rather than wasting more on marketing.
 
FYI, Το ERTFLIX έχει τιγκάρει στις ελληνικές ταινίες και ειδικά μικρού μήκους, οι περισσότερες εκ των οποίων είναι εξαιρετικές.
 
Sinners

Blues από το Δέλτα του Μισισιπή (κάνει εμφάνιση και ο Μπαντι ο Γκαης), λίγο Broadwalk Empire και ένα περιτύλιγμα με **
(Όσο το λιγότερα ξέρετε, τόσο το καλύτερο)

Τίμιο 8,5/10

Εντιτορε με σνηκ πικ από τις μουσικάρες της ταινίας.
 
Last edited:
Back
Top