Τι Παίζετε Αυτόν τον Καιρό - Part II

[Hank]

Ήρθε η ώρα να το παραδεχτώ. Το παράτησα το Dark Souls, τους λόγους νομίζω τους είχε γράψει και ο mitsakos πριν λίγο καιρό. Έχω κάθε μέρα 1 με 2 ώρες για παιχνίδι στο τέλος της ημέρας και το DS δεν είναι για τέτοιες καταστάσεις. Ίσως αν κάποτε βρω περισσότερο χρόνο να δοκιμάσω ξανά.

Αντί για αυτό έπαιξα το Darkside Detective (και μόλις το τελείωσα πήρα κατευθείαν το A fumble in the Dark) και τώρα παίζω Hades. Πολύ ωραίο και πολύ κόλλημα. Δύσκολο τόσο όσο χρειάζεται. Χθες το βράδυ κατάφερα για πρώτη φορά να περάσω και το Elysium.

 

[Nobody]

Το Hades είναι απίστευτο γαμώτο. Όταν το πήρα, αρρώστησα κανονικά, έπαιζα κάθε μέρα 8-9 ώρες μέχρι να ρίξω τον Άδη. Μου δημιούργησε εθισμό που πραγματικά δεν περίμενα να ξαναβιώσω τώρα στα γεράματα.

 

[Nobody]

Επίσης, τί όπλο δουλεύεις; Εγώ από τη στιγμή που ξεκλείδωσα τις Ιερές Πουνιές (ΤΜ) δεν μπόρεσα να παίξω με τίποτε άλλο. Ήταν οι μόνες που ταίριαζαν στο αμιγώς γιωτάδικο ΑΧΑΧΑΓΚΟΥΑΓΚΑ στύλ παιχνιδιού μου.

 

[Admiral]

Η πέμπτη αποστολή στο Halo CE ήταν πολύ κουραστική. Ενώ στις προηγούμενες αποστολές σκεφτόμουν ότι το παιχνίδι στέκεται ικανοποιητικά και για τα σημερινά δεδομένα, η συγκεκριμένη αποστολή είναι ένα ατελείωτο copy paste από την αρχή ως το τέλος. Υπάρχει ένα δωμάτιο που επαναλαμβάνεται καμιά δεκαριά φορές μέχρι να τελειώσει το επίπεδο και μάλιστα χωρίς να έχεις κάποιο objective πέρα από το "προχωρά μπροστά". Μπαίνεις, βρίσκεις την έξοδο, βγαίνεις. Μεγάλη αγγαρεία.

 

[Hank]

Μου αρέσει πολύ το ακόντιο, αλλά το καλύτερό μου run μεχρι τώρα το έκανα με την καραπίνα (πίου-πίου) και με τις Ιερές Πουνιές (ΤΜ). Γενικά παίρνω αυτό που κάθε φορά δίνει μπόνους στο Darkness.

Αυτό που θέλω απαραίτητα είναι το Divine Dash από την Αθηνά. Χωρίς αυτό ψοφάω με την μία. Είμαι σε φάση που σκέφτομαι ότι αν δεν μου το δίνει στο πρώτο δωμάτιο να ξεκινάω καινούργιο run.

 

[Nobody]

Απ' όσο θυμάμαι, δεν σε συμφέρει να ακυρώνεις runs, ακόμη και αν σου κάθονται όλα στραβά. Καταλήγεις να παίζεις πιο χαλαρός (γιολαριστός θα λέγαμε στο χωριό) καθώς δεν το παίρνεις και τόσο στα σοβαρά, οπότε πολλές φορές σου προκύπτουν αναπάντεχες φασάρες!

 

[Hank]

Ισχύει 100% αυτό. Αυτό νομίζω ότι είναι και το κόλλημά του. Ότι ανάλογα το όπλο και τα boons κάθε run είναι τελείως ξεχωριστό, σχεδόν σαν να παίζεις άλλο παιχνίδι. Επίσης γουστάρω να πετυχαίνω Διόνυσο. Βάζω κι ένα ποτηράκι και το γλεντάμε.

 

[Nobody]

*γέλια* Έχουν κάνει φοβερή δουλειά σε όλους τους Θεούς. Ο Διόνυσος μορφάρα και έχει φοβερές ατάκες στα δωμάτια που τον απορρίπτεις (μακριά από μας αυτά, αλλά κάποιες φορές, τα boons του δεν παλεύονται). Εντωμεταξύ, έχουν καταφέρει να κουρδίσουν τόσο καλά το gameplay που κυριολεκτικά αισθάνεσαι πως με ΚΑΘΕ run βελτιώνεσαι ή ανακαλύπτεις κάτι καινούριο. Τρελή παιχνιδάρα γαμώτο. Θυμάμαι έπαιζα με χειριστήριο και τον καιρό του σκληρού καψίματος σταματούσα επειδή κυριολεκτικά πονούσαν οι αρθριτικοί καρποί μου.

 

[manofsorrows]

Τις τελευταίες 20 μέρες τελείωσα τα εξής;

Rise Of The Tomb Raider: 20 Year Celebration: Ελαφρώς καλύτερο από το πρώτο, το τελείωσα σε βαθμό 79%. Κάποια tombs δεν τα κατάφερα και δεν ήθελα να δω και πως γίνονται στο youtube. Ωραία τα DLCs Baba Yaga και Croft Manor, έπαιξα κι ένα expedition για να δω τι παίζει. Γενικά πολύ εντυπωσιακό παιχνίδι, το καταδιασκέδασα κι αν κάτι με χάλασε ήταν η τελική αναμέτρηση που παραήταν arcade φάση. Ίσως απλά έχω γίνει γεροπαράξενος gamer. 8.5 / 10

Murdered: Soul Suspect: Ενδιαφέρον σενάριο, πολύ ατμοσφαιρικό και γενικά μου αρέσαν τα mechanics του. Μου έσπασε μπάλες το κομμάτι με τους δαίμονες. Θα προτιμούσα να λείπει αυτό το στοιχείο που μάλλον μπήκε περισσότερο για τους κονσολάδες. 7,5 / 10

3 Out Of 10, Season 2: To sit-com παιχνίδι που διανέμει δωρεάν το Epic Store αξίζει να του ρίξει κανείς μια ματιά. Αφορά ένα game studio που έχει στόχο να πάρει για πρώτη φορά κριτικές καλύτερες από 3/10. Γίνονται διάφορα τρελά και παλαβά και η δράση προωθείται κυρίως μέσα από διάφορα mini games. Τσεκάρετε! 7/10

Α New Beggining: Adventure με οικολογικές ανησυχίες. Το σενάριο ήταν ενδιαφέρον, τα γραφικά όμορφα όπως σε κάθε παιχνίδι της Daedalic, ο χειρισμός λίγο σπαστικός γιατί ήθελε πατημένο το αριστερό πλήκτρο του ποντικιού σε κάθε interaction. Με ενόχλησε επίσης ότι πολλά γεγονότα συνέβαιναν πολύ "βολικά" για την προώθηση της ιστορίας. Το ότι ένα παιχνίδι 10 ωρών (και με αρκετή χρήση walkthrough) μου τράβηξε 3 μήνες δείχνει ότι δεν με πολυκράτησε. 6,5 / 10

Myst III: Exile: H Presto έκανε απίστευτη δουλειά συνεχίζοντας την βαριά κληρονομιά των Myst και Riven από την Cyan. Έμεινε απίστευτα πιστή στο lore, το παιχνίδι έχει περισσότερο σενάριο από τα 2 προηγούμενα και κρίμα που παραμένει σχεδόν το ίδιο περιοριστικό interface στην κίνηση όπου σε πολλά σημεία αγωνίζεσαι να καταλάβεις που βρίσκεσαι σε σχέση με το περιβάλλον.Κυκλοφόρησε και 20 χρονια πριν όμως, έτσι; Οι γρίφοι του απολύτως λογικοί αρκεί να είστε πολύ παρατηρητικοί. Τέλος, ειδικά η εποχή Αmateria που θυμίζει ένα τεράστιο τραπέζι pinball θα μου μείνει αξέχαστη ως μια από τις πιο δυνατές gaming εμπειρίες της ζωής μου. 9/10

ΞΕΚΙΝΗΣΑ: Outer Wilds, Tales Of The Neon City (αμφότερα δεν με τρέλαναν για αρχή κι ίσως τα παρατήσω)
ΣΥΝΕΧΙΖΩ: Bioshock Remastered ( ρε πόσο μπροστά ήταν όταν βγήκε; κρίμα που δεν το είχα δει τότε) , Darkest Dungeon ( 76 ώρες - πόσο ξύλο θα φάω πχιά; ) , Blackguards, Borderlands 2, Discworld Noir

 

[Borracho]

To Overboard! της inkle είναι πανέξυπνη, αμοραλιστική απόλαυση.

Πήρε σειρά και το Battle of Steeltown DLC του αναπάντεχα δυνατού Wasteland 3 αν και για την ώρα έχω χαθεί στους λόφους της Ιρλανδίας με τον Έγκριτο Πλιατσικολόγο Έιβορ μου.

ΥΓ @manofsorrows Και μένα μου άρεσε το ROTT. Το είχα χτυπήσει σε τεράστια έκπτωση με τα DLC's και δεν με απογοήτευσε καθόλου, ήταν ακριβώς αυτό που περίμενα, με το φινάλε να είναι καθαρό μπλοκμπάστερ, γεμάτο αδρεναλίνη. Το Croft Manor DLC παίζει να μου άρεσε περισσότερο από το ίδιο το παιχνίδι εντωμεταξύ. Έχω αδυναμία στο 3 out of 10 γιατί τα λέει όλα, αλλά η δεύτερη σαιζόν κάπου άρχισε να κουράζει, συμβαίνουν παλαβομάρες απλώς για να συμβαίνουν.

Το Murdered ήταν ποιοτική βιντεοκασέτα Β' διαλογής από το '97 (αναλόγως ηλικίας, συγκινούμαστε λιγότερο ή περισσότερο) και το A New Beginning από τις καλύτερες και πλέον αδικημένες στιγμές της Daedalic.

 

[manofsorrows]

To Overboard! της inkle είναι πανέξυπνη, αμοραλιστική απόλαυση.

Πήρε σειρά και το Battle of Steeltown DLC του αναπάντεχα δυνατού Wasteland 3 αν και για την ώρα έχω χαθεί στους λόφους της Ιρλανδίας με τον Έγκριτο Πλιατσικολόγο Έιβορ μου.

ΥΓ @manofsorrows Και μένα μου άρεσε το ROTT. Το είχα χτυπήσει σε τεράστια έκπτωση με τα DLC's και δεν με απογοήτευσε καθόλου, ήταν ακριβώς αυτό που περίμενα, με το φινάλε να είναι καθαρό μπλοκμπάστερ, γεμάτο αδρεναλίνη. Το Croft Manor DLC παίζει να μου άρεσε περισσότερο από το ίδιο το παιχνίδι εντωμεταξύ. Έχω αδυναμία στο 3 out of 10 γιατί τα λέει όλα, αλλά η δεύτερη σαιζόν κάπου άρχισε να κουράζει, συμβαίνουν παλαβομάρες απλώς για να συμβαίνουν.

Το Murdered ήταν ποιοτική βιντεοκασέτα Β' διαλογής από το '97 (αναλόγως ηλικίας, συγκινούμαστε λιγότερο ή περισσότερο) και το A New Beginning από τις καλύτερες και πλέον αδικημένες στιγμές της Daedalic.

E γράψε μας κι ένα μερακλίδικο ριβιουδάκι για το Overboard! προς χάρην τον παλιών καιρών Η inkle μετά τα Sorcery! και 80 Days έχει μπει στις εταιρίες που παρακολουθώ και αξίζουν σεβασμό.

Σίγουρα το A New Beginning είναι πολύ ποιοτικό. Απλά εμένα μια σειρά από σπαστικά πραγματάκια, που είχαν να κάνουν κυρίως με τον χειρισμό, με έκαναν να το τρέξω λίγο. Το αδικώ πιθανόν με το 6.5, αλλά προσωπικά για τόσο το χάρηκα.

Για το ROTT θα μου πεις εδώ γίνονται όργια μη ρεαλιστικής δράσης σε όλο το παιχνίδι, σε χάλασε το σκηνικό με το ελικόπτερο; Ε με χάλασε... Anyway, παιχνίδαρος όπως και να χει.

 

[Borracho]

Η μισή χαρά του ROTT είναι η συμμετοχή στα απίστευτα φέσια του ρε! Είναι από τα παιχνίδια που τα βλέπεις εντελώς μικιμάου, δεν τα παίρνεις σοβαρά ούτε γι'αστείο και περνάς εξαιρετικά!

Τα ρηβιούζ τα παρέδωσα στη νέα γενιά, πλέον έχω αφοσιωθεί στην καλλιέργεια σολομού Νορβηγίας και την παραγωγή διακριτικά ελιτιστικών μήμζ

 

[Sephir]

Και μένα μου άρεσε το ROTT.

Μόλις διάβασα ROTT, μου ήρθε αυτό στο μυαλό:

Spoiler

 

[Borracho]

Αστερίξ, έλα στην αγκαλιά μου.

ROTT.EXE

 

[chek2fire]

το τελευταίο διάστημα με έχει πιάσει μια ασυγκράτητη paradoxila.
Παίζω crusader king, heart of iron και στο καπάκι φεύγω και για διάστημα με το stellaris

 

[chek2fire]

το τελευταίο διάστημα με έχει πιάσει μια ασυγκράτητη paradoxila.
Παίζω crusader king, heart of iron και στο καπάκι φεύγω και για διάστημα με το stellaris

Στο Hearts of Iron έχω πάρει Νέα Ζηλανδία. Απλά ήθελα να αρχίσω απέξω σιγά σιγά και μην μπω στα βαθιά. Με κόλησε να παίξω όταν είδα τα video της chelsea manning που παίζει το game

 

[Admiral]

Τέλος το πρώτο Halo (στην Anniversary Edition του Master Chief Collection). Όσο το παιχνίδι εξελίσσεται σε ανοικτά περιβάλλοντα παίζεται ευχάριστα ακόμη και σήμερα, όταν μπαίνεις σε εσωτερικούς χώρους κουράζει γιατί υπάρχει μεγάλη επανάληψη και πολύ στενοί χώροι. Highlight η ικανή ΑΙ -ακόμα και με βάση τα σημερινά στάνταρ- ορισμένων εχθρών και το γεγονός ότι σε διάφορα σημεία της campaign οι εχθροί πλακώνονται μεταξύ τους δημιουργώντας ένα θεαματικό χάος. Μελανά σημεία η πέμπτη αποστολή και ο χειρισμός του Warthog. Ελπίζω να τον διόρθωσαν για το Halo 2 Anniversary που ξεκινάω πάραυτα.

 

[captain kal]

Μελανά σημεία η πέμπτη αποστολή και ο χειρισμός του Warthog.

Η πέμπτη είναι η Library?

 

[Admiral]

Η πέμπτη είναι η Library?

Όχι, η Assault on the Control Room.

 

[kara]

Ελπίζω να τον διόρθωσαν για το Halo 2 Anniversary που ξεκινάω πάραυτα.

Το Halo 2 είναι εξαιρετικό σε πολλαπλά επίπεδα

Επί τη ευκαιρία "Assault on the Control Room" λέγεται και η crossover αποστολή στο Forza Horizon 4



Σε άλλα νέα, ολοκλήρωσα το Control (σε ευχαριστώ @Hank Chinnaski για το game). Όμορφο gameplay, ακόμα πιο όμορφα και εντυπωσιακά περιβάλλοντα, όμως κάτι με χάλασε στη γενικότερη ιστορία. Είναι με μεγάλη διαφορά πιο σύνθετος τίτλος σε σχέση με το Alan Wake, όμως κι εδώ δεν με ικανοποίησε η ιστορία αν και κατάλαβα περισσότερα. Aπό Remedy αγαπημένο παιχνίδι παραμένει το Max Payne. Ως προς τα DLCs, το Foundation είναι 90% platforming με τη χρήση του Levitate, not fun at all, ενώ ανακληκλώνουν κι ένα Boss fight. To AWE ήταν σαφέστατα ανώτερο για μένα.