Λόγο εορτών έχω πιάσει πολλά και διάφορα.
Για αρχή τέλειωσα το καταπληκτικό Hellblade. Η ατμόσφαιρα του παιχνιδιού όπως και τα σκηνικά είναι τρομερά. Η μάχη δεν ήταν καθόλου άσχημη. Έφερνε περισσότερο σε χορογραφία, κάτι που ταιριάζει και με τις περιγραφές για το πως μάχεται στα αλήθεια η Senua. Αυτό που με δυσκόλεψε λίγο στην αρχή ήταν οι γρίφοι, αλλά σύντομα μπήκα στο πνεύμα και δεν είχα άλλο πρόβλημα. Αυτό όμως που συγκλονίζει περισσότερο στο παιχνίδι και το απογειώνει είναι η γνώση ότι η Senua πάσχει από σχιζοφρένεια και τα όσα διαδραματίζονται προσεγγίζουν σε πολύ καλό βαθμό το πως ζει την πραγματικότητα ένας άνθρωπος με αυτήν την πάθηση.
Και μετά από την κόλαση του Helheim πήγα στην παραδοσιακή κόλαση του Agony, η οποία αν και έχει γίνει πολύ λεπτομερή δουλειά, με τον ζόφο της και τους κολασμένους να τριγυρίζουν χαμένοι στον πόνο τους, δεν πιάνει μία μπροστά στην κόλαση της Senua. Κατά τα αλλα δεν είναι άσχημο παιχνιδάκι, αλλά με τον μεγάλο ντόρο που είχε γίνει περίμενα το κάτι παραπάνω. Γιατί όπως μας δίδαξε το Hellblade, η πραγματική κόλαση δεν έρχεται μέσα από το μυαλό σου και το Agony δεν παίζει καθόλου με αυτό.
Εκτός από το Agony, πλατσουρίζω και στις λάσπες στο mudrunner. Περισσότερα στο τόπικ του.Επίσης άρχισα να φτιάχνω ζωολογικούς κήπους στο planet Zoo. Όλα αυτά τρέχοντας παράλληλα event στο dead by daylight και στις φορτηγαρες του eurotruck και American truck simulator ( Καλά. Φορτηγάρες τώρα… Μία δεν πιάνουν μπροστά στις ρωσίδες που σέρνονται μέσα στις λάσπες )