Γενικός τίτλος του παρόντος post: Tα οφέλη του game pass.
The skywalker saga: Η μόνη άλλη επαφή μου με τα lego ήταν κάποιο batman από bundle, το οποίο παρά το επιτυχημένο slapstick humor δεν είχε καταφέρει να με κρατήσει, ενώ δεν τρελαίνομαι κιόλας για το star wars. Παρόλα ταύτα, το saga κάπως με τραβούσε λόγω της εκτενούς θεματολογίας του και των θετικών κριτικών. Μου είχε μείνει και η αίσθηση ότι ίσως δεν έδωσα στα lego μια καλή ευκαιρία. Δίσταζα βέβαια να το αγοράσω λόγω της υψηλής τιμής. Τελικά ήρθε το pass να με σώσει και να μου διαλύσει τις αμφιβολίες.
Το έβαλα και το έβγαλα στο σαρανταπεντάλεπτο. Καταρχάς το fov είναι πάρα πολύ μικρό, καθώς φαίνεται και ένιωθα ότι έπαιζα σε ένα κουτΙ. Να φανταστείτε βγήκα από το παιχνίδι ζαλισμένος. Δε βρήκα και κάποιο slider για να το αλλάξω και δεν είχα όρεξη να μπω στα αρχεία του παιχνιδιού. Στα του gameplay, ευχάριστο το humor ξανά, αλλά πααααααάρα πολλά menus, upgrades και πάρα πολλή πληροφορία γενικά. Να με συγχωρείτε αλλά δεν διατίθεμαι να πάρω ένα lego τόσο σοβαρά. Οι φανς όμως του star wars που τους αρέσουν και τα lego θα βρουν τον παράδεισο τους. Ιδανικό παιχνίδι για αυτούς την εορταστική περίοδο. Καθόλου για μένα.
A plague tale requiem: The cart pulling, box pushing, crank turning video game: Μου είχε αρέσει πολύ το πρώτο. Αξιομνημόνευτη ιστορία και χαρακτήρες και ένα gameplay που ενώ δεν είχε κάτι ξεχωριστό να επιδείξει, οι δημιουργοί ήξεραν τα όρια τους ( σε αντίθεση με το vampyre πχ) και το κράτησαν απλό και ευχάριστο. Σε αυτό βέβαια έπαιξε ρόλο και ή λογική διάρκεια του παιχνιδιού. Αυτά πριν 3 περίπου χρόνια όταν οι απαιτήσεις ήταν διαφορετικές.
Το requiem τελικά είχε μια πολύ μεγαλύτερη και καλύτερη θεωρώ ιστορία. Έκαναν πιστεύω πολύ καλά να μη βάλουν κάποιον μεγάλο villain στην πλοκή, αφού κατάφεραν να δώσουν την αίσθηση πως ο κόσμος ο ίδιος είναι ο εχθρός. Η κορύφωση κακοφάνηκε σε πολλούς από όσο μπόρεσα να καταλάβω , αλλά για μένα ήταν γενναία, ώριμή και απολύτως ρεαλιστική προσέγγιση στην ιστορία και στο ηθικό δίδαγμα που ήθελαν να αφήσουν.
Υπέροχα όλα λοιπόν! Ναι...
Ξέρετε όμως μιλάμε για video games και μάλλον τείνουμε να το ξεχνάμε.
Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με μια εκτενή ιστορία που κάπως έπρεπε να ενδυθεί τον μανδύα το παιχνιδιού και τελικά αυτός ο μανδύας βγήκε βασανιστικά κακοραμμένος. Έχουμε να κάνουμε με μία λούπα ενοχλητικά εύκολων puzzles, τα οποία κιόλας απλώνονται στον χώρο για να σου πάρουν όσο χρόνο γίνεται με το πήγαινε-έλα, κακού stealth (δεν θα επεκταθώ) και απολύτως κουραστικών και ξεπερασμένων (θεωρητικά) arena sections αλα uncharted. Ξανά και ξανά και ξανά!! Μέχρι το τέλος και μέχρι να στο βγάλουν από τη μύτη. Ξαναλέω ότι καταλαβαίνω πως ήθελαν να πουν μια μεγαλύτερη ιστορία και κάπως έπρεπε να την παρεμβάλλουν με gameplay και ας μην είχαν καλές ιδέες ή τις όποιες δυνατότητες για μια καλή ΑΙ, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η ένδεια ιδεών και η ταλαιπωρία σε αυτόν τον τομέα πρέπει να μείνει ασχολίαστη. Κάποιες ομάδες καλά θα είναι να προσεγγίζουν πρώτα κάνα netflix αν έχουν ενδιαφέρουσες ιστορίες να διηγηθούν παρά να σκέπτονται αμέσως το μέσο των video games. Πολύ φοβάμαι ότι η δημοφιλία των λεγόμενων "ταινιοπαίχνιδων" που εξύψωσαν την sony και την naughty dog έχει δημιουργήσει κακό προηγούμενο και μια καλή δικαιολογία ώστε να μη βλέπουμε ουσιαστικές εξελίξεις στο gameplay μεγάλων hyped παραγωγών. Από την άλλη, ευτυχώς υπάρχουν παιχνίδια για όλους χάρη στα ΑΑ τα indies και κάποιες, λίγες, ΑΑΑ παραγωγές.
Συμπερασματικά και συγγνώμη για το σεντόνι, το requiem είναι ένα παιχνίδι που με ικανοποίησε όσο αφορά την ιστορία, με ενόχλησε όμως πολύ όσο αφορά το gameplay. Λόγω λοιπόν αυτού του αρνητικού, προσωπικά δεν το προτείνω έξω από τα πλαίσια μιας συνδρομητικής υπηρεσίας. Εκτός αν κάποια στιγμή το βρείτε σε πραγματικά χαμηλή τιμή.
