maladroid
Mind-flayer
- Joined
- Nov 27, 2012
- Messages
- 2,155
To jack Orlando δεν είναι που σε αφήνει ουσιαστικά να σηκώσεις τα πάντα και αν σου ξεφύγει κάτι μπορεί να κολλήσεις και να μην σε αφήνει να προχωρήσεις;
Yup. Από τα χειρότερα σχεδιασμένα adventures που είχα ποτέ την ατυχία να παίξω. Και να πεις ότι το υπόλοιπο άξιζε την ταλαιπωρία...
Λοιπόν επιστροφή στο πιστό μου desktop = ολοκλήρωση και των τριών βασικών playthroughs του Nier: Automata (ουσιαστικά έτσι ξεκλειδώνεις τα πέντε κύρια φινάλε). Από τη μία εθίστηκα στις ανόητες παράπλευρες δραστηριότητες του παιχνιδιού και κατέληξα να ξοδέψω δεκάδες ώρες. Από την άλλη η γνώμη μου δεν άλλαξε δραματικά. Είναι ένα καλούτσικο παιχνίδι, με αρκετά αφελή μηνύματα και αδικαιολόγητα κατακερματισμένη αφήγηση που κάνει κατάχρηση του χρόνου σου. Τα μυστικά και οι κρυφές περιφερειακές ιστορίες που ανακαλύπτεις με τα διαδοχικά playthroughs και την σχολαστική εξερεύνηση έχουν ένα μικρό ενδιαφέρον αλλά δεν υπήρχε κανένας λόγος να δίνονται έτσι. Μπορούσαν κάλλιστα να είναι διαθέσιμα από το πρώτο playthrough ή έστω να προσπερνούσε το παιχνίδι τα επαναλαμβανόμενα σημεία και να σε έστελνε απευθείας στο ζουμί. Γενικά η απόπειρες για meta storytelling και οι τετριμμένες ψευδοφιλοσοφικές του αναζητήσεις δεν με έπεισαν διόλου.
7.5/10 (το +0.5 για τα μοντέλα των θηλυκών androids)
Τελείωσα και το κεντρικό campaign του Shadowrun: Hong Kong και τώρα έπιασα την επιπλέον mini campaign του extended. Όπως έχει ξαναγραφτεί εδώ μέσα, ο απροσπέλαστος όγκος του κειμένου βαραίνει αφάνταστα το game. Και είναι κρίμα γιατί διαθέτει μερικές από τις καλύτερες αποστολές της σειράς, μεγαλύτερη ποικιλία στις τοποθεσίες, συμπαθητικούς companions, και κάποιες μικροβελτιώσεις που το καθιστούν αντικειμενικά το πληρέστερο της τριλογίας. Η απάλευτη φλυαρία του όμως το ρίχνει στη δεύτερη, μπορεί και τρίτη θέση. Επίσης δεν μπορώ να πω ότι με ικανοποίησε ιδιαίτερα το endgame, νομίζω πως τα προηγούμενα δύο Shadowrun είχαν πολύ καλύτερο climax.
7.5/10
Τώρα ξεκίνησα το remake του Crash Bandicoot αλλά φοβάμαι πως το παλιομοδίτικο platforming (που ποτέ δεν ήταν το δυνατό μου σημείο) ήδη άρχισε να μου δίνει στα νεύρα... Σκέφτομαι να ξεδώσω με λίγο πιστολίδι στο φρεσκοαγορασμένο DOOM: Eternal.