Τι Παίζετε Αυτόν τον Καιρό - Part II

Welcome!

By registering with us, you'll be able to discuss, share and private message with other members of our community.

SignUp Now!
Status
Not open for further replies.
To jack Orlando δεν είναι που σε αφήνει ουσιαστικά να σηκώσεις τα πάντα και αν σου ξεφύγει κάτι μπορεί να κολλήσεις και να μην σε αφήνει να προχωρήσεις;

Yup. Από τα χειρότερα σχεδιασμένα adventures που είχα ποτέ την ατυχία να παίξω. Και να πεις ότι το υπόλοιπο άξιζε την ταλαιπωρία...

Λοιπόν επιστροφή στο πιστό μου desktop = ολοκλήρωση και των τριών βασικών playthroughs του Nier: Automata (ουσιαστικά έτσι ξεκλειδώνεις τα πέντε κύρια φινάλε). Από τη μία εθίστηκα στις ανόητες παράπλευρες δραστηριότητες του παιχνιδιού και κατέληξα να ξοδέψω δεκάδες ώρες. Από την άλλη η γνώμη μου δεν άλλαξε δραματικά. Είναι ένα καλούτσικο παιχνίδι, με αρκετά αφελή μηνύματα και αδικαιολόγητα κατακερματισμένη αφήγηση που κάνει κατάχρηση του χρόνου σου. Τα μυστικά και οι κρυφές περιφερειακές ιστορίες που ανακαλύπτεις με τα διαδοχικά playthroughs και την σχολαστική εξερεύνηση έχουν ένα μικρό ενδιαφέρον αλλά δεν υπήρχε κανένας λόγος να δίνονται έτσι. Μπορούσαν κάλλιστα να είναι διαθέσιμα από το πρώτο playthrough ή έστω να προσπερνούσε το παιχνίδι τα επαναλαμβανόμενα σημεία και να σε έστελνε απευθείας στο ζουμί. Γενικά η απόπειρες για meta storytelling και οι τετριμμένες ψευδοφιλοσοφικές του αναζητήσεις δεν με έπεισαν διόλου.
7.5/10 (το +0.5 για τα μοντέλα των θηλυκών androids)

Τελείωσα και το κεντρικό campaign του Shadowrun: Hong Kong και τώρα έπιασα την επιπλέον mini campaign του extended. Όπως έχει ξαναγραφτεί εδώ μέσα, ο απροσπέλαστος όγκος του κειμένου βαραίνει αφάνταστα το game. Και είναι κρίμα γιατί διαθέτει μερικές από τις καλύτερες αποστολές της σειράς, μεγαλύτερη ποικιλία στις τοποθεσίες, συμπαθητικούς companions, και κάποιες μικροβελτιώσεις που το καθιστούν αντικειμενικά το πληρέστερο της τριλογίας. Η απάλευτη φλυαρία του όμως το ρίχνει στη δεύτερη, μπορεί και τρίτη θέση. Επίσης δεν μπορώ να πω ότι με ικανοποίησε ιδιαίτερα το endgame, νομίζω πως τα προηγούμενα δύο Shadowrun είχαν πολύ καλύτερο climax.
7.5/10

Τώρα ξεκίνησα το remake του Crash Bandicoot αλλά φοβάμαι πως το παλιομοδίτικο platforming (που ποτέ δεν ήταν το δυνατό μου σημείο) ήδη άρχισε να μου δίνει στα νεύρα... Σκέφτομαι να ξεδώσω με λίγο πιστολίδι στο φρεσκοαγορασμένο DOOM: Eternal.
 
πάει το prey με ένα τερματισμό νταξ 2 αν μετρήσεις και
ότι κάθισα και έκανα το chievo abandon ship που απλά βρίσκεις το shuttle του αδερφού σου και την κάνεις με ελαφρά
για την ιστορία
ανατίναξα το talos1
 
Witcher 1 (κάγκελα - κάγκελα - κάγκελα παντού. Για ποιον λόγο έχει τόσους φράχτες και κάγκελα; Με τρελαίνει λίγο το ότι πρέπει να πηγαίνεις γύρω γύρω από πράματα, αλλά οκ, ολτσκουλ. Λολ με τις καρτούλες ανά αρμυρό, φουλ γραφικούρα. Άρχισε να φαίνεται ενδιαφέρον μετά τα μισά του Act1. Δεν μου πολυαρέσει η φασούλα του γουίτσορα "φέρτε φραγκάκια να σας κάνω τη δουλειά" αλλά οκ, υποφέρεται)

Titanfall 2 ( μιεχ. Δεν μου λέει κάτι ακόμα σε φάση γκεημπλέη. Έχεις εκεί χάμου ουσιαστικά 2 huds που εναλλάσσονται μεταξύ τους και περπατάς και πλάγια στους τοίχους. Θα προτιμούσα να παίζω Doom ή Arma ή Division 2, αλλά στο τελευταίο μου την σπάζει λίγο η φάση με το συνεχές λουτάρισμα και τα λέβελς στα όπλα. Από ιστορία, ακόμα δεν έχω δει κάτι τρομερό)
 
Δεν μου πολυαρέσει η φασούλα του γουίτσορα "φέρτε φραγκάκια να σας κάνω τη δουλειά" αλλά οκ, υποφέρεται)

Κοίτα, αυτή είναι η canon φάση όλων των witchers, μαζί και του Geralt. Δεν το πολυέχουν με την κοινωνική ευαισθησία, προς μια κοινωνία που τους μισεί σχεδόν όσο και τα τέρατα που τους προσλαμβάνει για να σκοτώσουν. Όλο το saga του Geralt είναι ο περιθωριοποιημένος μεροκαματιάρης πηδήκουλας που μπλέκει σε ιστορίες μεγαλύτερες από τον ίδιο, και αυτό αποδίδεται καλύτερα στο Witcher 1. Από το Witcher 2 ο Geralt αρχίζει να γίνεται VIP και MVP και most eligible bachelor και ξεχνιέται κάπως η μισθοφορική φύση του.


Division 2, αλλά στο τελευταίο μου την σπάζει λίγο η φάση με το συνεχές λουτάρισμα και τα λέβελς στα όπλα. Από ιστορία, ακόμα δεν έχω δει κάτι τρομερό)

Άμα σου τη σπάνε τα looter-shooters, πραγματικά δεν βλέπω τι έχει να σου δώσει το Division 2.
 
Επειδή αν ολοκληρώσω κάποιο παιχνίδι μετά θα χαλάσει η φήμη μου, έπιασα πάλι το Cities Skylines, ενώ παίζω παράλληλα το Witcher 3 αλλά πιο χαλαρά. Φυσικά λόγο sales κατέβασα πάλι το CS:GO μπας και πέσει τίποτα να το πουλήσω, αλλά είναι δύσκολα για κωλόγερους σαν και εμένα αυτά τα μπιμπλίκια και μάλλον θα το σβήσω :p
 
Κοίτα, αυτή είναι η canon φάση όλων των witchers, μαζί και του Geralt. Δεν το πολυέχουν με την κοινωνική ευαισθησία, προς μια κοινωνία που τους μισεί σχεδόν όσο και τα τέρατα που τους προσλαμβάνει για να σκοτώσουν. Όλο το saga του Geralt είναι ο περιθωριοποιημένος μεροκαματιάρης πηδήκουλας που μπλέκει σε ιστορίες μεγαλύτερες από τον ίδιο, και αυτό αποδίδεται καλύτερα στο Witcher 1. Από το Witcher 2 ο Geralt αρχίζει να γίνεται VIP και MVP και most eligible bachelor και ξεχνιέται κάπως η μισθοφορική φύση του.




Άμα σου τη σπάνε τα looter-shooters, πραγματικά δεν βλέπω τι έχει να σου δώσει το Division 2.

Θα τον συνηθίσω τον Γκεραλτ, έδωσα και τσάμπα πράμα στους σκίουρους :p Τρώει και το μισό χωριό, μια χαρά, δεν τους συμπαθούσα έτσι κι αλλιώς :p Προσπαθεί να προσεγγίσει την σκατίλα του μεσαίωνα. Είναι λίγο φάση σαν το Flesh & Blood που ειναι αγαπημένη ταινία, χωρίς να πηγαίνω κανέναν τους (ο Γκεραλτ είναι πολύ καλύτερο παιδί από τον Μαρτιν βέβαια).

Το Division 2 με κράτησε αρκετά γιατί ήταν χαλαρωτικό arcade φάση (για τα βίτσια παίζει το Αρμα 3) και μου άρεσε η αισθητική και το πως είναι φτιαγμένη η πόλη.
 
καλά όταν είχα παίξει το witcher το 2007 ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. σαφώς όπως σου είπα και στο δισκορδιον παίζουν και οι περιορισμοί από την μηχανή. το πρώτο χωριό δεν το χώνεψα ποτέ μου.
όλοι σάπιοι sinners αλλά φταίει η μάγισσα οπότε έσωσα την abigail και όποιος με επιτέθηκε απλά δεν ζει πια για να το μετανιώσει
 
καλά όταν είχα παίξει το witcher το 2007 ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. σαφώς όπως σου είπα και στο δισκορδιον παίζουν και οι περιορισμοί από την μηχανή. το πρώτο χωριό δεν το χώνεψα ποτέ μου.
όλοι σάπιοι sinners αλλά φταίει η μάγισσα οπότε έσωσα την abigail και όποιος με επιτέθηκε απλά δεν ζει πια για να το μετανιώσει
το σκατοχώρι ο λόγος που το ξεκίνησα 3 φορές και το παράτησα. Τελικά με πολύ προσπάθεια το πέρασα και το υπόλοιπο παιχνίδια ήταν άξιο.
 
Witcher 1 (κάγκελα - κάγκελα - κάγκελα παντού. Για ποιον λόγο έχει τόσους φράχτες και κάγκελα; Με τρελαίνει λίγο το ότι πρέπει να πηγαίνεις γύρω γύρω από πράματα

Οκ το ειδα και αυτο...με κραζει για τις κρυφες πορτες τυπακι που τρελαινεται με τους φραχτες και τα καγκελα...
 
Οκ το ειδα και αυτο...με κραζει για τις κρυφες πορτες τυπακι που τρελαινεται με τους φραχτες και τα καγκελα...

ναι, αλλά δεν έκανα ρεητζκουητ απο το παιχνίδι :O Ειναι σε φάση ένας τυπος που κάνει 69 επιθεσεις στο δευτερολεπτο και δεν μπορεί να πηδησει μισο μετρο φραχτη. Και μαζευει καρτ ποσταλ καθε φορα που ξηγιεται αρμυρο
 
Αυτα ειναι χαζες δικαιολογιες, ουτε εγω εκανα ragequit, απλα το εχω σε χαμηλοτερη προτεραιοτητα (κατι σαν τις ΕΔΕ των μπατσων)
 
Δηλαδή το πηγαινελα στους βάλτους ήταν το highlight?🤣
Μάλλον ήμουν από τους λίγους που δεν ενόχλησε το συγκεκριμένο σημείο. :/

που τρελαινεται με τους φραχτες και τα καγκελα...

 
Να πω την αλήθεια δεν τους καλοθυμάμαι τους φράχτες και τα κάγκελα στο Witcher 1, πάνε χρόνια.
Ωστόσο, η όλη κουβέντα μου έφερε PTSD από το Vampyr
:giankos:
 
Last edited:
το witcher 2 εκτός απο φράκτες και κάγκελα είχε και απροσπέλαστους θάμνους ύψους 30 cm, ντιβανομπαούλα, τραπέζια, κοτρώνια, πέργκολες, γλάστρες, κρεβάτια κλπ.
αποκορύφωμα η loc muinne που ακόμα και το ενσωματωμένο gps δεν βοηθούσε να βρεις το μονοπάτι ανάμεσα στη σαβουρα για να πας απο τη μια αίθουσα στην άλλη...

απο την άλλη στο w3 μπορείς καβάλα στο άλογο να σκαρφαλώσεις ή να βουτήξεις απο γκρεμο.

το λες και εξέλιξη.
 
Witcher 3 GOTY Edition. Lvl 14, στο Novigrad.
Έχω περάσει CoH για κάνα Co Op με τον Σταματημένο...
Και παίζω σιγά σιγά τα campaign της C&C Remastered...
 
Προχωράω σταθερά την παρτίδα Darkest Dungeon στην οποία ξεκίνησα να καταστρέφομαι προψές, Έφτασα 7 χαρακτήρες στο λέβελ 6 με τέρμα αναβαθμισμένα όπλα και πανοπλίες, και όπου νάναι σκέφτομαι να επιχειρήσω προκαταρκτικό ντου στο DD.

Επίσης ο Occultist έχει αναδειχθεί στον αγαπημένο μου ήρωα. Οι Stun μπάτσες που ρίχνει με τα πλοκάμια του παίζει να είναι το πιο imba skill στο παιχνίδι.
 
το witcher 2 εκτός απο φράκτες και κάγκελα είχε και απροσπέλαστους θάμνους ύψους 30 cm, ντιβανομπαούλα, τραπέζια, κοτρώνια, πέργκολες, γλάστρες, κρεβάτια κλπ.
αποκορύφωμα η loc muinne που ακόμα και το ενσωματωμένο gps δεν βοηθούσε να βρεις το μονοπάτι ανάμεσα στη σαβουρα για να πας απο τη μια αίθουσα στην άλλη...

απο την άλλη στο w3 μπορείς καβάλα στο άλογο να σκαρφαλώσεις ή να βουτήξεις απο γκρεμο.

το λες και εξέλιξη.

Ακομα το θυμαμαι το σοκ να προσπαθω να βρω το σωστο path στη πιστα με τη πολιορκια στο witcher 2...ενιωσα σαν ΑΙ απο strategy του 1996

και αυτό το ξαναεπαιξα πρόσφατα και δεν μου φάνηκε τόσο άθλιο στο να βρω τα μονοπάτια.
 
Status
Not open for further replies.
Back
Top