Τι Παίζετε Αυτόν τον Καιρό - Part II

Welcome!

By registering with us, you'll be able to discuss, share and private message with other members of our community.

SignUp Now!
Status
Not open for further replies.
Τέλος του Divinity 2: Developer's Cut στις περίπου 65 h με 47 lvl.
Μεγάλη μορφή του παιχνιδιού ο Bellegar...!

Σου άρεσε; Πιστεύω ότι το παιχνίδι είναι υποτιμημένο, εμένα μου άρεσε αρκετά.
 
Σου άρεσε; Πιστεύω ότι το παιχνίδι είναι υποτιμημένο, εμένα μου άρεσε αρκετά.

Είχα κολλήσει πολύ! Αφού το θεωρώ ως το δεύτερο καλύτερο, μόνο μετά απ' το Witcher 3, τρίτου προσώπου RPG που έχω παίξει. Αλλά και πιο ευχάριστο και ανάλαφρο απ' αυτό. Ίσως επειδή ήταν και πολύ μικρότερο και, ως εκ τούτου, στιβαρότερο στη δομή. Μην βλέπετε τις 65 h, διάβασα ότι άλλοι το τερμάτισαν και σε 40, είναι το πόσο είναι διατεθειμένος να ψάξει κανείς. Το ότι οι εχθροί δεν επανεμφανίζονται στο κυρίως παιχνίδι, με έκανε να πηγαίνω παντού. Το πήγαινα με την ησυχία μου, και πάλι κατάλαβα ότι έχασα 3-4 πράγματα. Υπάρχει μεγάλη έμφαση στη λεπτομέρεια, που όμως δεν στοιχίζει αν δεν την θέλεις! Επίσης, το χιούμορ της Larian στο Divinity: Original Sin 1 (δεν έχω παίξει το 2) υπάρχει και εδώ! Ίσως είναι τετριμμένο να το γράψω, αλλά υπάρχουν quests που πραγματικά δεν βρίσκονται σε άλλο RPG. Γίνονται μόνο εδώ! Όπως
Το να οδηγήσεις μια ομάδα γουρουνιών στον ιδιοκτήτη τους λέγοντάς στο "alpha" γουρούνι μια λέξη! Και ώρες μετά στο expansion υπήρχε μια πόρτα που ήθελε να πεις κωδικό (όπως υπάρχουν στο παιχνίδι) και είχε την επιλογή της λέξης αυτής! Και η πόρτα απάντησε: "δεν πιστεύω τώρα να μου οδηγήσεις εδώ γουρούνια". Αυτό μετά από πολλές ώρες παιχνιδιού!

Ή
Ένας που ο Bellegar (ΜΕΓΑΛΗ ΜΟΡΦΗ) τον είχε κάνει soul forging με μια κότα και έτσι την έψαχνε για να μην πάθει τίποτα η κότα και σκοτωθεί κι αυτός! Επειδή δεν τον πίστεψα, σκότωνα συνέχεια τις κότες που ήταν στην ευρύτερη περιοχή του! Και τελικά πέθανε...

Τί να άλλο να πρωτογράψω, εντάξει.
Άλλος με ζήτησε να σώσω τη γυναίκα του από τέρατα στο σπίτι τους. Μόλις την έσωσα, πήγε να τον κατσαδιάσει, γιατί δεν πήγε να τη σώσει ο ίδιος! Μόλις του ζήτησα την ανταμοιβή για να κλείσει το quest μου λέει το μοναδικό: "Την έσωσες που την έσωσες, έπρεπε να την αφήσει να βγει και απ' το σπίτι;!!!!"

Άλλο ο σεβασμός που έβλεπες από τους γύρω σου. Επειδή είσαι ο Dragon Knight που θα μας σώσει, όχι ο nameless των Gothic!
Δεν γράφω άλλο...
 
Πραγματικά έχει πολλά φευγάτα quests και easter eggs το Divinity II, το είχα ευχαριστηθεί με την ψυχή μου όταν το έπαιξα τότε. Μόνο το μονότονο τελευταίο κομμάτι με τις πολιορκίες των οχυρών να μην είχε...
 
ναι, πολυ ωραιο παιχνιδι, αν και τελειως διαφορετικο απ τα 2 πρωτα που λατρεψα. ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΒ...
κατα τ άλλα, αυτο ακριβως που λεει ο μαλαντρόι. γενικα υπερτιμημενο και βαρετο μετα τα πρωτα 15 λεπτα το τοτε μεγαλο σελινγκ ποιντ του παιγνιδιού. μην κανω σποιλερ, για την δρακοκατάσταση ομιλώ.
α, και επισης τραγικη η τελικη μαχη για μενα, απ τις χειροτερες εβερ θεωρω.

ισως μοναδικη στα χρονικα των rpg. αν θυμαμαι καλα και δε γινω ρομπα αναφερομενος σε αλλο γκέιμ, το ν ΑΠΟΚΛΕΙΕΙΣ την melee επαφη και μαχη και να την αφηνεις εντελως εξω απ την τελικη συγκρουση ειναι τραγικα γελοίο, οταν πολυ μεγαλο ποσοστο των παικτων και ΚΥΡΙΩΣ ΕΓΩ, (αλλιως δε θα μ ενοιαζε :LOL: ) εχει επενδυσει σ αυτην και την τελειοποιει, ετοιμαζομενος ΠΟΛΥ ΛΟΓΙΚΑ για το γκραν φινάλε.
 
Πράγματι, ενώ απ' το κυρίως παιχνίδι δεν έχω κανένα παράπονο, στο expansion δύο πράγματα δεν μ' άρεσαν. Πρώτον που δεν σ' αφήνει να μεταμορφώνεσαι κατά το δοκούν, αλλά μόνο στο τέλος καθώς πλησιάζεις το κάστρο του εχθρού. Και ήταν επίσης ενοχλητικό σημείο όσον αφορά τη δυσκολία του. Και δεύτερον και σημαντικότερο
που ενώ σε όλο το παιχνίδι περίμενα πώς και πώς να αντιμετωπίσω τον Damian, άφαντος ο Damian απ' την τελική μάχη. Μόνο η Ygerna του ήταν εκεί.
Δεν καταλαβαίνω όμως πού αναφέρεσαι για αποκλεισμό melee μάχης. Αφού έτσι την νίκησα.
 
λες να θυμουμαι λαθος? θυμαμαι κατι που ηταν στην αρχη ιπταμενο κι επρεπε να το αποδυναμωσεις για να ρθει να προσγειωθει. και μετα δεν υπηρχε περιπτωση να πλησιασεις να το δειρεις. κι ηθελε σπελς απο μακρια για να πεσει. 2 στα 3 βιντεακια που ειδα και στο γιουτιου για να θυμηθω ετσι τη ριχνουνε. κι αλλο ενα με κλωτσές. τελος παντων, θυμαμαι ειχα μεινει με μια αισθηση γδφ, δηλαδη αυτο ηταν τωρα??? παντως ειναι απ τα παιγνιδια που θα θελα να ξαναπαιξω καποια στιγμη (και δοξα τω χαρδαλιά, ισως τα καταφερω...
 
στην αρχη ειπα με αειρωνευεται ο αιρένικος.
το μουνλαιτ μπατερφλαι μοιαζει με ονομα γιαπωνεζας στριπερ. τελος παντων, οτι κι απ τα 2 να ηταν, γκουγκλαρα, δε θα βγαινα χαμενος.

τελικα ηταν οντως μπος στο ds, που για καποιο ανεξηγητο λογο δεν κατεβαινε στο γεφυρι να κομματιασει τον παικτη, αλλά κολλαγε τη μουσουδα της στο πλαι της γεφυρας για να την κομματιασει ο παικτης. :D οπως και να χει, μαλλον αλλο μπος ειχα στο μυαλο μου (ποιος να ξερει τι να γινεται κει μεσα? χαος ατελείωτο.)
 
Last edited:
Σταμάτησα το Tarkov. Το PTSD θα με ακολουθεί για μια ζωή βέβια. Ίσως στο επόμενο wipe... ίσως....

Στον ελεύθερο χρόνο που ξαφνικά άνοιξε λοιπόν, έπεσα με τα μούτρα στο νέο league του Path of Exile, ξεκίνησα το Kingdoms of Amalur Re-reckoning (PS) και πιθανώς θα ασχοληθώ και με το Expeditions: Viking. Ρε, είναι ωραίο να μην έχεις δεύτερη δουλειά, ειδικά όταν αυτή ήταν να τα βάζεις με sweatboyz σε έναν κόσμο στημένο από Ρώσους developers.
 
Το "The White Chamber" αποτελεί το πρώτο ever indie παιχνίδι που έπαιξα. Πριν πολλά χρόνια το είχε δώσει σε κάποιο CD το PC Master ως δευτερεύον δώρο μαζί με το κυρίως παιχνίδι στο ίδιο CD, και από τότε είχα μπει στο τρυπάκι να ψάχνω τα indie παιχνίδια (αλλά δεν ήξερα την ύπαρξη του itchio, που έμαθα από κάποιον που το έγραψε εδώ μέσα).
Είδα λοιπόν ότι έβγαλαν και Definitive Edition του "The White Chamber" (έκδοση 1,7) που έχει full voice της πρωταγωνίστριας του παιχνιδιού. Παιχνίδι περίπου 2,5 h.
 
The White Chamber, τι μου θύμισες.. Δεν αποκλείεται να ήταν και για μένα το πρώτο indie, εξάλλου τον καιρό που έπεσε στα χέρια μου έπαιζα σχεδόν αποκλειστικά point & click adventures. Κάπου τότε πρέπει να έπαιξα και το 5 Days a Stranger.
 
The White Chamber, τι μου θύμισες.. Δεν αποκλείεται να ήταν και για μένα το πρώτο indie, εξάλλου τον καιρό που έπεσε στα χέρια μου έπαιζα σχεδόν αποκλειστικά point & click adventures. Κάπου τότε πρέπει να έπαιξα και το 5 Days a Stranger.

Και τα Chzo Mythos παιχνιδάρες! Το 7 Days a Skeptic μ' άρεσε περισσότερο.
 
Status
Not open for further replies.
Back
Top