Τι Παίζετε Αυτόν τον Καιρό - Part II

[Tony Corvus]

Θενκ γκοντ που στο Sekiro δεν είναι ΓΤΠ τίερ όπως στα Ninja Gaiden, κυρίως το πρώτο.

O Itagaki θα ήταν κάπως έτσι, όταν τέσταρε τα παιχνίδια του.

 

[mruseyourbrain]

Μια και είχαμε update για το
η ανάπτυξη του οποίου συνεχίζεται κανονικά είπα να βάλω να θυμηθώ το Scratches. Δυστυχώς η director's cut edition έχει κατέβει από παντού για λόγους δικαιωμάτων απ'ότι κατάλαβα οπότε κατέφυγα σε σιντάκι PC Master. Και με ελληνική μετάφραση παρακαλώ.

 

[Tony Corvus]

Ng+, τσαρμ του κούρο και πάμε για 100% στο Sekiro

 

[pornostars]

Μια και είχαμε update για το
η ανάπτυξη του οποίου συνεχίζεται κανονικά

Το Asylum έχει καταντήσει κυριολεκτικά ανέκδοτο.

Τα τελευταία πολλά χρόνια, ακούμε ότι θα κυκλοφορήσει as soon as possible και προκοπή δεν βλέπουμε.

Οι backers που γνωρίζω, κλαίνε τα λεφτά τους.

 

[bald_killer]

Ας κάνω μια μικρή ανασκόπηση των game που έβγαλα στο Α' Τρίμηνο 2022.

Bard´s Tale Remastered and Resnarkled
Αρχικά να πω πως δεν έχω παίξει ποτέ μου τα αρχικά Bard´s Tale. Μέσα στο game υπάρχουν και αυτά, αλλά δεν είναι για εμένα. Κάνοντας μία σύγκριση των real Bards Tale με αυτό που έπαιξα, μαλλον προκειται για κλασσικό failed reboot της σειράς που προσπαθεί να πάει με τα νερά της αγοράς, απογοητεύοντας το κοινό του.
Σαν game πάντως, ναι, δεν είναι κάτι ιδιαίτερο. Ασχολείσαι μονον με το main quest και ολα καλά. Τα λίγα side quests δεν έχουν κάποιο νοημα. Στις μάχες μπορείς (και είναι απαραίτητο για την επιβίωση) να κάνεις summon χαρακτήρες με δικά τους abilities χωρίς όμως αυτοί να είναι Interactive προσφέροντας κάποιον διάλογο μαζί τους.
Το μόνο που άξιζε στο game είναι ο ο ίδιος ο χαρακτήρας όντας ένας τυπικός μέθυσος, παρτάκιας που πετάει εξυπνάδες σε κάθε τι που έρχεται σε επικοινωνία μαζί του. Με όλα αυτά δε περίμενα σαφώς να πάρω και στα σοβαρά και το τέλος του. Είχα ήδη βαρεθεί από την μέση του game αλλά, να, ψυχαναγκασμοί.
62%


Project Snowblind
Wannabe Deus Ex με έναν σκασμό από skills και gadgets που δεν θα σου χρειαστούν ποτέ. Εχει και κάποια levels ειδικά σχεδιασμένα για stealth προσέγγιση αλλά οι μηχανισμοι είναι τόσο broken που πάει περίπατη.
68%


Brütal Legend
Ξεκινάει σχετικά καλά αλλά μόλις αρχίζει το strategy κομάτι όπου στήνεις βάση, παράγεις μονάδες και μάχεσαι προκειμένου να καταστρέψεις την βάση του αλλου, χωλαίνει πολύ. Τουλάχιστον σε μένα. Τα πάντα βέβαια ήταν στημένα υπό την heavy metal κουλτούρα.
Η βάση που στήνεις πχ είναι στην ουσία ένα Concert Stage. Οι αντίπαλοί σου είναι ποζεράδες 80´s Glam Hair Rock και τα Emos με τον κύριο εχθρό να είναι της φάσης Industrial...κάτι, τύπου Manson.
Στις μάχες ο χαρακτήρας είναι αρκετά αδύναμος χάνοντας έτσι τον όποιο hack n slash χαρακτήρα στην αρχή. Περισσότερο βρίσκεσαι εκεί για να κατευθύνεις τον στρατό σου και να τον μπαφφάρεις με τα Solos υπό την μορφή QTEs.
Πιστεύω πως το game συνολικά είχε δυνατότητες για κάτι πιο αξιομνημόνευτο σε gameplay και story (του οποίου δεν κατάλαβα τίποτε διότι χάθηκα στην μετάφραση με το οικογενειακό δέντρο του πρωταγωνιστή). Ισως να ήταν διασκεδαστικό κάποτε να καθαρίζεις τον χάρτη με επαναλαμβανόμενα side quests. (φέρτε πίσω τα νιάτα μας!)
Guest Stars: Ozzy, Lemmy.
Τουλάχιστον το Soundtrack είναι αρκετά ´´Inclusive´´ περιέχοντας από Ozzy, Motorhead, King Diamond μέχρι Dimmu Borgir, Emperor, Carcass και... Tvangeste (20 χρόνια στο μεταλ, πρώτη φορά τους ακούω)
70% (επιεικώς)

HROT
Ντουουμ κλοουν ντυμένο με σοσιαλιστικό μανδύα. Βρίσκετε τα κλειδάκια, ανοίγετε πόρτες, κάνετε interact κατά μήκος των τοιχών μήπως και ανοίξει κάνα secret, τραβάτε καζανάκια για να ξεκλειδώσετε το σχετικό Ατσίβι και πέρνετε μια γεύση τσεχοσλοβακικού κομμουνισμού.
80%

Spoiler: Screenshots

Spoiler: Screenshots

 

[maladroid]

Ακόμα Darksiders 3, πλησιάζω στο τέλος. Ευχάριστη εμπειρία και ευτυχώς όχι ιδιαίτερα δύσκολη, για τα περισσότερα bosses δεν χρειάστηκα πάνω από 1-2 προσπάθειες.

Χαίρομαι που διαβάζω καλά λόγια για το D3, είναι στη λίστα μου εδώ και καιρό αλλά όλο παίρνει αναβολή. @Admiral με ποιο σύστημα μάχης παίζεις; Αν θυμάμαι καλά, η εταιρεία κάποια στιγμή πρόσθεσε με patch μια εναλλακτική μέθοδο, οπότε μπορείς να παίξεις είτε με σύστημα τύπου Souls είτε παρόμοιο με τα προηγούμενα Darksiders.

 

[maximum armor]

Bard´s Tale Remastered and Resnarkled
Αρχικά να πω πως δεν έχω παίξει ποτέ μου τα αρχικά Bard´s Tale. Μέσα στο game υπάρχουν και αυτά, αλλά δεν είναι για εμένα. Κάνοντας μία σύγκριση των real Bards Tale με αυτό που έπαιξα, μαλλον προκειται για κλασσικό failed reboot της σειράς που προσπαθεί να πάει με τα νερά της αγοράς, απογοητεύοντας το κοινό του.
Σαν game πάντως, ναι, δεν είναι κάτι ιδιαίτερο. Ασχολείσαι μονον με το main quest και ολα καλά. Τα λίγα side quests δεν έχουν κάποιο νοημα. Στις μάχες μπορείς (και είναι απαραίτητο για την επιβίωση) να κάνεις summon χαρακτήρες με δικά τους abilities χωρίς όμως αυτοί να είναι Interactive προσφέροντας κάποιον διάλογο μαζί τους.
Το μόνο που άξιζε στο game είναι ο ο ίδιος ο χαρακτήρας όντας ένας τυπικός μέθυσος, παρτάκιας που πετάει εξυπνάδες σε κάθε τι που έρχεται σε επικοινωνία μαζί του. Με όλα αυτά δε περίμενα σαφώς να πάρω και στα σοβαρά και το τέλος του. Είχα ήδη βαρεθεί από την μέση του game αλλά, να, ψυχαναγκασμοί.
62%

ΑΛΛΑ το τραγούδι στην αρχη για την μπύρα και τα διαφορετικά τραγούδια (όπως και η συνολική τρολαριστικη διάθεση) για τον chosen one άλλων παιχνιδιών, τα σπάνε!!
Όπως και ο ίδιος, πολύ μ' αρέσει ως cool χαρακτήρας!

 

[soad667]

Εντάξει ξεκλείδωσα και εξπλόιτεντ ρουχαλάκι, οπότε πάμε για πολύ ξύλο πλέον.

 

[Admiral]

Χαίρομαι που διαβάζω καλά λόγια για το D3, είναι στη λίστα μου εδώ και καιρό αλλά όλο παίρνει αναβολή. @Admiral με ποιο σύστημα μάχης παίζεις; Αν θυμάμαι καλά, η εταιρεία κάποια στιγμή πρόσθεσε με patch μια εναλλακτική μέθοδο, οπότε μπορείς να παίξεις είτε με σύστημα τύπου Souls είτε παρόμοιο με τα προηγούμενα Darksiders.

Έπαιξα με το default, δηλαδή το Souls-like, στο επίπεδο δυσκολίας Normal. Αν κρίνω από το γεγονός ότι είμαι αρκετά κακός στα souls-likes και έβγαλα το τελικό Μπος με την δεύτερη προσπάθεια, θα έλεγα ότι ένας καλύτερος παίκτης θα πρέπει να αυξήσει τη δυσκολία.

 

[manofsorrows]

Μια και είχαμε update για το Asylum, η ανάπτυξη του οποίου συνεχίζεται κανονικά είπα να βάλω να θυμηθώ το Scratches. Δυστυχώς η director's cut edition έχει κατέβει από παντού για λόγους δικαιωμάτων απ'ότι κατάλαβα οπότε κατέφυγα σε σιντάκι PC Master.

Το είχα ξεχάσει το Asylum! Ούτε το γεφύρι της Άρτας να ήταν... Πάντως το Scratches μου έχει χαρίσει την πιο τρομαχτική σκηνή ever.

Spoiler: Η κάθοδος στο υπόγειο

Όπου το εκπληκτικό είναι ότι τελικά δεν γίνεται τίποτα τρομακτικό. Απλά στην ιδέα και μόνο ότι κάτι θα γίνει χέζεσαι!

Δυστυχώς δεν το τελείωσα και όταν δοκίμασα το CD του PC Master δεν κατάφερα να το τρέξω

Brütal Legend
Ξεκινάει σχετικά καλά αλλά μόλις αρχίζει το strategy κομάτι όπου στήνεις βάση, παράγεις μονάδες και μάχεσαι προκειμένου να καταστρέψεις την βάση του αλλου, χωλαίνει πολύ.

Σε αυτό ακριβώς το σημείο το παράτησα πριν πολλά χρόνια...Φέτος λέω να δοκιμάσω ξανά.

 

[bald_killer]

Δυστυχώς δεν το τελείωσα και όταν δοκίμασα το CD του PC Master δεν κατάφερα να το τρέξω



Σε αυτό ακριβώς το σημείο το παράτησα πριν πολλά χρόνια...Φέτος λέω να δοκιμάσω ξανά.

Ξαναδοκίμασε αλλά μμην ελπίζεις και πολλά. Απλά για το καθάρισμα του backlog και μόνον.
Θα σου πρότεινα να μην μπαίνεις ο ίδιος στην μάχη σπαμάροντας LMB1. Κυρίως παίξε με τα solos για κάνεις buff τον στρατό σου. Εγώ χρησιμοποιούσα συχνά εκείνο που λιώνει τα προσωπα (instand death) των "βασικών" μονάδων του αντιπάλου.

 

[maladroid]

Λόγω πειραματισμών με το Deck έχω ανοίξει διάφορα μέτωπα δοκιμάζοντας παιχνίδια που -προς το παρόν τουλάχιστον- δεν θα συνεχίσω.

Τελείωσα, ωστόσο, ήδη τα Ducktales: Remastered (ήταν στα Untested, έπαιξε άψογα) και το Little Inferno (Verified).

Με τo Ducktales ήταν η πρώτη μου επαφή, δεν έχω παίξει το αυθεντικό αλλά λατρεύω το καρτούν και γενικότερα τις Σκρουτζο-ιστορίες (κυρίως του Ρόσα). Το Remastered είναι πολύ όμορφο οπτικά, απόλυτα πιστό στο καρτούν αλλά από ιστορία και gameplay άστο καλύτερα. Το platforming εντελώς στοιχειώδες, δείχνει τα χρονάκια του, όπως και το level design. Πεθαίνεις αβέρτα αλλά στο easy (που έπαιξα εγώ) διαθέτεις άπειρες "ζωές", οπότε μικρό το κακό. Το τελευταίο sequence με το αγχωτικό σκαρφάλωμα είναι λίγο σάπιο, ωστόσο με επιμονή κουτσά-στραβά βγαίνει. Ενιαίο story δεν θα έλεγα ότι υπάρχει, ουσιαστικά πρόκειται για μια συρραφή γνωστών περιπετειών του Σκρούτζ στις πέντε γωνιές του πλανήτη με μια χαλαρή -και αποτυχημένη- απόπειρα σύνδεσής τους στο τέλος. Συμπαθητικό για παπιοτρελαμένους, όπως η αφεντιά μου, αλλά αντικειμενικά πολύ μέτριο platformer.
6/10 για το τίμιο voice acting και τα cameos

Το Little Inferno, πάλι, είναι ιδιάζουσα περίπτωση.
Αρχικά, στο Deck παίζεται πιο εύκολα με touch controls, o συνδυασμός haptics + πλήκτρων είναι λίγο για τ'ανάθεμα στο συγκεκριμένο game. Μου άρεσε πολύ η κεντρική ιδέα: παραγγέλνω κουλά παιχνίδια/αντικείμενα και τα ρίχνω στο τζάκι για να τα δω να τυλίγονται στις φλόγες ενώ χαμογελώ χαιρέκακα. Γουστόζικες περιγραφές και mails από τους γείτονες, ωραία γραφικούλια και μουσική, όλα λειτουργούν σωστά.... ώσπου εμφανίζονται οι timers. ΓΙΑΤΙ καλοί μου άνθρωποι βάλατε cooldown στην παράδοση των αντικειμένων;;; Καρκινιάζουμε που καρκινιάζουμε στα mobile games που μας ζητάνε αληθινό μαρούλι για να φυτέψουμε ένα μαρούλι στον virtual κήπο μας, εδώ σε τι ακριβώς αποσκοπεί;! Μήπως όταν πρωτοβγήκε (και) στα κινητά, χρησιμοποιούσε αληθινά λεφτά για να αγοράζεις τα stamps που επισπεύδουν την παράδοση; Αν ναι, τότε διπλό το fail. Όπως και να'χει πρόκειται για ένα εντελώς ακατανόητο mechanic που φρενάρει τεχνητά την νοσηρή ευχαρίστηση και τους πειραματισμούς του βασικού gameplay και σου τρώει άσκοπα χρόνο (προς το τέλος κάποια αντικείμενα παίρνουν τουλάχιστον 2-3 λεπτά ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΧΡΟΝΟΥ να παραδοθούν αν δεν βάλεις stamps).
6/10, χάνει τουλάχιστον 3 βαθμούς για τ' αναθεματισμένα cooldowns που πρέπει να καούν ΣΤΗΝ ΠΥΡΑ (pun intended).


Κατά τα άλλα συνεχίζω ακάθεκτος το Shadow of the Tomb Raider. Κλασικά, το story/διαλόγοι είναι παντελώς αδιάφορα και άψυχα αλλά με αποζημιώνουν τα υπέροχα σπήλαια και τα πανέμορφα τοπία του Περού που δημιουργούν καθηλωτική ατμόσφαιρα. Μόνο και μόνο για το setting, υπερέχει του Rise of the Tomb Raider για μένα. Κρίμα που είμαι τέρμα ψυχαναγκαστικός και κυνηγάω όλα τα αντικείμενα και side-quests, οπότε μοιραία θα κουραστώ/κορεστώ πρόωρα

 

[Sugamoto Panagia]

Κατά τα άλλα συνεχίζω ακάθεκτος το Shadow of the Tomb Raider. Κλασικά, το story/διαλόγοι είναι παντελώς αδιάφορα και άψυχα αλλά με αποζημιώνουν τα υπέροχα σπήλαια και τα πανέμορφα τοπία του Περού που δημιουργούν καθηλωτική ατμόσφαιρα. Μόνο και μόνο για το setting, υπερέχει του Rise of the Tomb Raider για μένα. Κρίμα που είμαι τέρμα ψυχαναγκαστικός και κυνηγάω όλα τα αντικείμενα και side-quests, οπότε μοιραία θα κουραστώ/κορεστώ πρόωρα

gameplay wise δεν με κουρασε καθολου. αλλα θα συμφωνησω στα του στορυ. και σαν κλεισιμο τριλογιας ηταν απογοητευση. δεν θα πω τπτ αλλο πανω στο "κλεισιμο" θα το δεις και ο ιδιος.

 

[Borracho]

Ρε παιδιά, ποιός έπαιξε ποτέ Τόμπ Ράιντερ (sic) για το στόρι; Μην με τρελαίνετε. Ευχάριστες καγκουριές ήταν πάντα. Συντάσσομαι με το Μαλαντρουά, τα παίζω πολύ ευχάριστα στο ρελαντί όλα τα καινούρια, γιατί αποσυνδέω εντελώς εγκέφαλο και χάνομαι στην ομορφιά και τα ικανοποιητικά υποσυστήματα. Από collectibles, μόνο ό,τι είναι κοντά και γυαλίζει

 

[mits@kos]

Τέλειωσα χθες βράδυ το Ghost of Tsushima. 100 ώρες παρά κάτι λεπτά για το βασικό παιχνίδι, με όλα τα tales, mythic tales, liberations, shrines, fox dens κλπ. Μόνο κάποια, όχι πολλά, collectables άφησα στην ησυχία τους.

Το παιχνίδι είναι πραγματική ψυχοθεραπεία. Ο πανέμορφος κόσμος του θα μπορούσε να κυκλοφορήσει αυτούσιος σαν walking simulator, εύκολα πλήρωνα ένα 30άρι μόνο για αυτόν. Οι φορές που μου έφευγαν άκυρα επιφωνήματα θαυμασμού, ή απλά αγαλλίασης, από όσα έβλεπα είναι αμέτρητες. Η αγαπημένη μου ασχολία, ήταν να διασχίζω αυτόν τον κόσμο αργά, έφιππος, και να ρουφάω τις εικόνες, τη μουσική (όχι πανταχού παρούσα, σου θύμιζε την παρουσία της εκεί που πρέπει), τον ήχο του αέρα, της βροχής, των οπλών του αλόγου στο έδαφος. Να κοντοστέκομαι στο Χ πανοραμικό σημείο μαζεύοντας τα σαγόνια μου από το πάτωμα, απλά για να παίξω έναν σκοπό στη φλογέρα. Υπερσπάνιες οι φορές που κατέφυγα σε fast travel μηχανισμούς.

Η βασική πλοκή του είναι καλή, χωρίς να είναι κάτι το συγκλονιστικό. Κλιμακώνει πολύ ωραία, ενώ στο πολύ τέλος μπορεί πραγματικά να συγκινήσει. Οι πολλές και διάσπαρτες μικρές ιστορίες, κρύβουν επίσης αρκετά συχνά ενδιαφέροντα σημεία γραφής και αφήγησης. Κάποιες συγκεκριμένες storylines επιφυλάσσουν μερικές πραγματικά σκοτεινές στροφές, που αφήνουν μια βαριά, γλυκόπικρη γεύση, θυμίζοντας έντονα Kurosawa.

Πλούσιο, fulfilling combat & stealth system, αν και από ένα σημείο και μετά χόρτασα αίμα και απλά ήθελα να βολτάρω απερίσπαστος.

Παρά κάποιες εμφανείς αδυναμίες κονσολικής προέλευσης (πχ interactions, γραμμικότητα), άξιζε κάθε στιγμή. Ιδανικά, να παιχτεί σε 43"+ με HDR ή σε βαρβάτη ultrawide, το immersion στον κόσμο απογειώνεται.

Τώρα έχω το Iki DLC. Δεν είμαι σίγουρος αν θα πέσω με τα μούτρα ή θα πάω στο Mafia Definitive πρώτα. Είδα χθες ξανά το LA Confidential μετά από χρόνια, και με έψησε λίγο νουάρ.

 

[manofsorrows]

Είδα χθες ξανά το LA Confidential μετά από χρόνια, και με έψησε λίγο νουάρ.

Αν δεν έχεις παίξει LA Noir, νομίζω πρέπει να δεις πρώτα αυτό. Είναι ότι πιο κοντινό στο LA Confidential.

 

[mits@kos]

Χμ, σε φίλο το είχα δει, χαζοπαίξαμε λίγο παρέα 2-3 φορές όταν κυκλοφόρησε. Δεν έχω ασχοληθεί ενδελεχώς. Στα 20 ευρώ τι λέει;

 

[manofsorrows]

Αξίζει και τα 20 σίγουρα, αν δεν σε χαλάει που θα είναι κάπως γερασμένο. Μεταδίδει πολύ καλά το κλίμα και την ατμόσφαιρα του μεταπολεμικού LA και μπαίνεις στο πετσί του ρόλου του μπάτσου της εποχής, με όλα αυτά που είδες και στην ταινία (διαφθορά κλπ.). Κάνεις έρευνα, αλλά όταν χρειαστεί και τις καταδιώξεις σου θα κάνεις, και τα πιστολίδια θα πέσουν. Έχει μια λίγο akward αλλά αποτελεσματική απεικόνιση προσώπων για να καταλαβαίνεις από τις εκφράσεις τους αν λένε ψέματα ή κάτι κρύβουν. Ωραίο κομμάτι αυτό στις ανακρίσεις με μάρτυρες / υπόπτους. Αν σου αρέσει το GTA, έχει και πολλά αυτοκίνητα να οδηγήσεις και να κάνεις καγκουριές. Εγώ μόλις ανακάλυψα ότι μπορείς να κάνεις skip την οδήγηση, δεν ξανασχολήθηκα, αλλά δεν παίζω και GTA. Μου φάνηκε ότι έκανε λίγο κοιλιά στην μέση, αλλά μετά απογειώθηκε! Φυσικά δεν νοείται νουάρ χωρίς μοιραίες γυναίκες και αυτοκαταστροφικές τάσεις. Αν απόλαυσες την ταινία, δεν βρίσκω λόγο να μην σου αρέσει εξίσου και το παιχνίδι. Είμαι σίγουρος ότι την είχαν σαν σημείο αναφοράς κατά την δημιουργία του.

 

[akarthis]

hmm, εαν θελετε και τη γνωμη μου για το la noir, απλα καλο. Ναι ενδιαφερον εποχη αλλα αρκετα κλικ πισω απο gta. Ναι, καλες οι ανακρισεις αλλα οχι τιποτα ιδιαιτερο. Μια χαρα για 20 ευρω αλλα σιγουρα ειναι ενα λιγοτερο καλο gta στη συγκεκριμενη εποχη.

 

[Chris2756]

Drakensang 2 + Philleason's Secret (το οποιό ακόμα δείχνει πανέμορφο κατά την ταπεινή μου άποψη

Ναι, ρε φιλε, οντως. Αλλα καπακι και το Drakensang, μετα, α;ς ειταν το πρωτο, ετσι για ολοκληρομενη ιστορια