Τι Παίζετε Αυτόν τον Καιρό - Part II

[Havanezos]

Lost in random τέλος.. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό παραμύθι σ' έναν υπέροχο κόσμο! Μεγάλο του μείον θεωρώ οι μάχες όπου μπορεί σαν ιδέα να φαίνεται κάτι το διαφορετικό αλλά σύντομα καταντάνε βαρετές και θέλεις απλά να ξεμπερδεύεις μαζί τους. Τσεκάρετε το κι αν σας ψήνει η αισθητική του δώστε του μια ευκαιρία! Πλησιάζουν και Χριστούγεννα οπότε ταιριάζει απόλυτα και με την εποχή!

 

[pornostars]

Είναι πολύ δυνατό, ο πραγματικός πνευματικός διάδοχος του Karateka του Mechner.

Από ένα σημείο και μετά κουράζει με τις τεχνικές α λα Prince of Persia μονομαχίες του, αλλά η εμπειρία αξίζει, το δικαιώνει.

Έχω επιλέξει την Ronin επιλογή αλλά μου φαίνεται εξαιρετικά δύσκολο. Έχω χάσει αρκετές φορές και είμαι στην αρχή ακόμα.

Μήπως να επιλέξω Bushido difficulty για καλύτερη εμπειρία;

 

[Stamatimenos]

Κατεβαίνει το Trek To Yomi.

Από την μία full γραμμικότητα αλλά από την άλλη ατμοσφαιρικότητα και φρίκη ολούθε.

Μου τρέχουν ήδη τα σάλια!

πω, googlαρα screenshots και νόμιζα βλέπω ταινία του Kurosawa, έπος φαίνεται.

Στα δικά μας, το permadeath run του Gothic 2 "ολοκληρώθηκε" μετά από 3 ώρες και μόλις 5 level σε μια σπηλιά που έγινα cocky και την έπεσα σε Black Goblins, αποδείχτηκε μοιραίο. Δε πειράζει, HAPPY 20th ANNIVERSARY!

 

[pornostars]

Μετά από ένα πεντάωρο ενασχόλησης με το Trek To Yomi, οι εντυπώσεις μου είναι οι καλύτερες.

Σαπίλα ολούθε, οθόνη που δεν ξέρεις εάν είναι γεμάτη πίξελ ή παρακολουθείς ταινία σε ασπρόμαυρη σέπια, καθηλωτικοί ambient ήχοι, γραφικά τίγκα στην ψυχεδέλεια. Περιττό να πω ότι σε κάποια σκηνικά έχω μείνει ενεός. Σαν την Laura Dern όταν χάζευε τους δεινόσαυρους.

Έπεται συνέχεια και φυσικά δεν θέλω να τελειώσει ποτέ η περιπέτεια!

 

[Borracho]

Τελείωσε. To patch βγήκε πρόωρα. Και είναι Μαξ 15 20 λεπτά υπόθεση να τελειώσεις ότι έβαλαν. Βασικά το the last chapter ούτε 10 λεπτά είναι. Δες το YouTube.

Έλα ρε. Το κατέβασα το πάτς αλλά νόμιζα πως θα το βγάζανε λάιβ 6 Δεκέμβρη όπως είχαν πει. Δεν περιμένω πολλά πράγματα, αλλά δεν το απεγκατέστησα ποτέ το Valhalla δύο χρόνια (σκληρό αρρωστάκι της σειράς γαρ) κι ας ξενέρωνα με την φούλ υπερφυσική κατεύθυνση που έδιναν στα τελευταία DLC. Έτσι για το ονόρε πριν ξαναβουτήξω στο επικό Requiem, θα το δω απόψε.

@pornostars To Trek To Yomi με διέλυσε από άποψη δυσκολίας και το εγκατέλειψα από τα νεύρα μου στα μισά του πέμπτου κεφαλαίου. Θέλει να μπεις στη νοοτροπία του, να εκτελείς συγκεκριμένες κινήσεις και counters και τότε βγαίνει νερό. Αν και αισθητικά το λάτρεψα, αυτό το gameplay δεν το μπορώ πια στα γεράματα, αλλά χαίρομαι να στηρίζω τους δημιουργούς.

 

[Sugamoto Panagia]

νόμιζα πως θα το βγάζανε λάιβ 6 Δεκέμβρη όπως είχαν πει.

κατι κανανε λαθος και κατεληξε να βγει ολο σε ολες τις υπηρεσιες βιντεο οποτε σου λεει δεν γαμεις βγαλτο.

 

[pornostars]

@pornostars To Trek To Yomi με διέλυσε από άποψη δυσκολίας και το εγκατέλειψα από τα νεύρα μου στα μισά του πέμπτου κεφαλαίου. Θέλει να μπεις στη νοοτροπία του, να εκτελείς συγκεκριμένες κινήσεις και counters και τότε βγαίνει νερό. Αν και αισθητικά το λάτρεψα, αυτό το gameplay δεν το μπορώ πια στα γεράματα, αλλά χαίρομαι να στηρίζω τους δημιουργούς.

Όντως!

Στο νορμάλ επίπεδο θέλει προσοχή και να ξέρεις τι κάνεις με τον κάθε εχθρό, διαφορετικά δεν πρόκειται να προχωρήσεις παρακάτω.

Αν το ξεκίνησες στο δύσκολο επίπεδο απ' την αρχή, τότε σε καταλαβαίνω διπλά.

 

[Borracho]

@Mogrey665 Από αλλού το περίμενα και από αλλού μου ήρθε. Το 'Last Chapter' πραγματικά ήταν έτσι ένα απόλυτα αχρείαστο και αναμενόμενο 'κλείσιμο' του παιχνιδιού -στην ουσία τις ίδιες πληροφορίες ακριβώς έπαιρνες και από το κανονικό φινάλε- με τα όποια υπονοούμενα και συνδέσεις με το Mirage να μην κάνουν κάποια εντύπωση, ειδικά από τη στιγμή που το παιχνίδι έχει ανακοινωθεί και ξέρουμε ήδη τόσα πράγματα για δαύτο.

Αυτό που μου άρεσε πολύ και δεν διαφημίστηκε σχεδόν καθόλου, ήταν το 'A Shared History', το quest-συνδετικός κρίκος με το Mirage, όπου μάλιστα εμφανίζεται και η Roshan (με την απίστευτη φωνάρα της Σορέ Αγκντασλού). Μετά από δεκάδες ώρες ανεγκέφαλης σφαγής μουσπελομαρμαγκών, επιτέλους, μια στιβαρή, ρεαλιστική αποστολή δολοφονίας που με γύρισε ευτυχισμένα πίσω στις ημέρες που τα Assassin's Creed ήταν πρώτα και κύρια εξομοιωτές δολοφονιών. Κατάφερε να με ενθουσιάσει για την κυκλοφορία του Μιράζ πολύ περισσότερο από το ίδιο το τρέηλερ.

ΥΓ Ίσως το μόνο πράγμα που 'έδωσε' το Last Chapter, ήταν η ημερομηνία κυκλοφορίας του Μιράζ : Όταν ο Μπασίμ κουμπώνει το DNA του στο λάπτοπ (ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΠΟΗΛΕΡ, ΞΕΚΟΛΛΑΤΕ), σου λέει 'Processing, θα 'ναι έτοιμο σε 29 μέρες'. Οπότε αν υπολογίσουμε τις 6/12 σαν 'επίσημη' ημερομηνία κυκλοφορίας, ενδέχεται να δούμε Μιράζ αρχές Γενάρη.

 

[Stamatimenos]

WoW αποκτήσαμε τα πρώτα raid loot μας.
Gothic 2 νέο permadeath+save-n-exit run, skipάραμε όλα τα "επικίνδυνα" σημεία και είμαστε καλά, 6 level με Fighter στο 1handed.

 

[pornostars]

Αφού κατάφερα να μην σπάσω την οθόνη, να μην αρχίσω να ουρλιάζω από τα νεύρα και να μην πηδήξω από την ταράτσα λόγω σμπαραλιασμένων νευρώνων, κατάφερα να τελειώσω την περιπέτεια των σαμουράι, μετά από αρκετές ώρες προσπάθειας να σκοτώσω το τελευταίο boss.

Για όσους θέλουν το πληκτρολόγιό τους intact, να χρησιμοποιήσουν gamepad, ενώ οπλιστείτε με άπειρη υπομονή εάν παίξετε το παιχνίδι στην ανώτατη δυσκολία.

Υπέροχο ποίημα κατά τ' άλλα· ένα χαϊκού για πονεμένους και καταφρονημένους ανθρώπους.

 

[Admiral]

Ξεκίνησα το Marvel's Midnight Suns (θα έχουμε φυσικά και review). Πρώτες εντυπώσεις θετικές, το combat system είναι διασκεδαστικό και η πλοκή έχει ενδιαφέρον. Θα δούμε πώς θα εξελιχθεί το κομμάτι του socializing με τους χαρακτήρες, για την ώρα το γράψιμο προσπαθεί να μιμηθεί τα Marvel Studios στο στυλ αλλά δεν ξέρω αν θα το καταφέρει σε καλό βαθμό. Θα φανεί στην πορεία!

 

[captain kal]

Τελειωσα το Subnautica!!!!!!! Μπορώ να κλεισω τα φώτα το βράδυ τώρα!!!

 

[Bathory]

Τελειωσα το Subnautica!!!!!!!

 

[manofsorrows]

Χτύπησα σήμερα και το Burnhouse Lane του ειδώλου Μικάλσκι, που προφανώς θα παιχθεί σόλο, με δυνατό γουίσκι στο πλευρό μου.

Δεν πήρα χαμπάρι ότι έβγαζε καινούριο!! Υπέροχα νέα! Μόνο The Cat Lady βέβαια έχω παίξει, τα άλλα αραχνιάζουν στο backlog... Aναμένω εντυπώσεις!

 

[Sugamoto Panagia]

Αυτό που μου άρεσε πολύ και δεν διαφημίστηκε σχεδόν καθόλου, ήταν το 'A Shared History', το quest-συνδετικός κρίκος με το Mirage, όπου μάλιστα εμφανίζεται και η Roshan (με την απίστευτη φωνάρα της Σορέ Αγκντασλού). Μετά από δεκάδες ώρες ανεγκέφαλης σφαγής μουσπελομαρμαγκών, επιτέλους, μια στιβαρή, ρεαλιστική αποστολή δολοφονίας που με γύρισε ευτυχισμένα πίσω στις ημέρες που τα Assassin's Creed ήταν πρώτα και κύρια εξομοιωτές δολοφονιών. Κατάφερε να με ενθουσιάσει για την κυκλοφορία του Μιράζ πολύ περισσότερο από το ίδιο το τρέηλερ.

ηταν καλο questακι. ξερεις ομως ισως καλυτερα που δεν το διαφημισαν. γιατι αν το διαφημιζαν ισως να ειχαμε προσδοκιες για κανα quest line σχετικα μεγαλουτσικο και οχι 10 λεπτων. ετσι μου εκατσε καλα. αν και παλι σε καποιον που δεν το εχει ηδη installed δεν θα του προτεινα να κατεβασει το game για αυτο το τελευταιο update.

 

[pornostars]

Ξεκίνησα το Burnhouse Lane, για το οποίο δεν έχω λόγια.

Δεν ξέρω εάν φταίει ο χειμώνας ή το θέμα του παιχνιδιού, αλλά το βρίσκω ανώτερο από το Lorelai, το οποίο μου φάνηκε μετριότατο όταν το έπαιξα.

Ο Michalski ξέρει να δημιουργεί φρικαλέους κόσμους (ίσως φταίει ότι ήταν νοσηλευτής εάν δεν απατώμαι, οπότε ξέρει από ανθρώπινο πόνο και αβεβαιότητα) και η μηχανή του παιχνιδιού είναι η ιδανική για να ξετυλίξει εικόνα και εφιάλτες.

Για όποιους έχουν ultra-wide οθόνη (όπως εγώ) το παιχνίδι κάνει doubling up, οπότε γυρίστε σε ανάλυση 2560Χ1440 και όλα στρώνουν.

Συστήνεται.

(έχω παίξει καμιά ώρα αλλά χωριό που φαίνεται....)

 

[tyrion395]

Gloomhaven: Σαφώς τα παρακάτω δεν πρόκειται να παραξενέψουν όσους έχουν εμπειρία. Ειδικά αν έχουν δοκιμάσει και τις δύο μορφές του. Μάλλον θα σκάσουν στα γέλια.
Πάω λοιπόν να παίξω το παιχνίδι για πρώτη φορά και όντας "βετεράνος" στα ttbrpg βάζω την campaign στο hard χωρίς tutorial.
Προφανώς ξεκίνησα κάπως έτσι για να καταλήξω ακριβώς έτσι με τη μόνη διαφορά ότι οι Γιάνγκοι ήταν πολύ περισσότεροι. Επέμεινα όμως, γιατί είπαμε βετεράνος....
Με τα πολλά προχωράω μέχρι και το τρίτο δωμάτιο του πρώτου stage, αλλά με την κατάληξη πάντα ίδια..
Λέω μέσα μου: <<Βετεράνε μου κάτι δεν πιάνεις, ρίξε στο normal μπας και βγει άκρη>>
Πάντα στο campaign.. άκρη έβγαινε, αλλά το δωμάτιο όχι.
Ρίχνω λοιπόν τα μούτρα μου μπαίνω guildmaster με tutorial. Και εκεί κάπου άρχισε να κυλάει το παιχνίδι και να μπαίνω στη λογική του. Τελικά κατάφερα να βγάλω και το πρώτο δωμάτιο του campaign παίζοντας παράλληλα με το guildmaster και πάντα στο normal. Το campaign με δύο merceneries. Aκόμα είμαι στην διαδικασία εκμάθησης και με πολύ δρόμο, αλλά νομίζω ερωτεύτηκα. Είναι από αυτά που μένουν στο σκληρό μόνιμα και γίνεσαι όλο και καλύτερος. ΔΕΝ είναι ευπρόσιτο, θέλει υπομονή και επιμονή, αλλά αυτή η αίσθηση να βγάζεις τον τελευταίο σκελετό με την τελευταία κάρτα του τελευταίου όρθιου merc, συγκρίνεται άνετα με ό,τι σου δίνει το xcom μη σου πω και την αίσθηση όταν ρίχνεις τον Ishin στο Sekiro.
Βλέπεις τέτοια παιχνίδια και αναρωτιέσαι για τα 40+ circle jerk που μαζεύονται κυρίως σε εκπομπές στο yt και ευλογούν τα γένια τους αποκαλώντας ο ένας τον άλλο old school και χαρντκορ και κρίνουν αυστηρά τα παιδιά που παίζουν lol και fifa και "ανησυχούν για το μέλλον των video games". Oι ίδιοι δεν έχουν ίχνος ιδέας για το χομπιν πέρα από τα βασικά franchises. Τα οποία βέβαια έχουν την αξία τους, αλλά κάπου έλεος με την υπερβολή..

Spoiler

 

[Admiral]

Το Gloomhaven είναι, όπως λέγεται συχνά στο φόρουμ, πράγματι για σκληρούς καριόληδες. Τρως πολύ ξύλο αλλά όταν κερδίζεις, τύφλα να έχει το νταρκσόουλζ.

 

[Bathory]

Ναι, δεν υπάρχει το Gloomhaven.
Ποιο souls, καμία σχέση.

 

[Borracho]

H γυναίκα του Μικάλσκι είναι νοσηλεύτρια, ο ίδιος δεν είχε δουλέψει τέτοια φάμπρικα. Δεν έχω καταφέρει ν'ακουμπήσω ακόμα Burnhouse Lane, με τρώει το ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ/ΕΠΙΚΟ/ΓΚΟΤΑΡΑ Πέντιμεντ και η συγκλονιστική αφήγηση του Ρέκβιεμ, που κάθε φορά που έχω Χιούγκο στην οθόνη, γίνομαι σούπα,

ΥΓ Μόγρη, συμφωνώ για το κουέστ της Ροσάν. Έσκασε πάρα πολύ όμορφα.