Τελείωσα πρόσφατα το Amnesia: Rebirth. Όπως σωστά το έθεσε ο Αλέξανδρος στο review του, είναι προσπάθεια για χρυσή τομή μεταξύ DD και Soma, χωρίς όμως συνολικά να είναι καλύτερο από αυτά. Σίγουρα όχι τόσο τρομακτικό (έχει βέβαια μερικές δυνατές στιγμές) όσο ο πρώτος κλασικός τίτλος των Σουηδών, σεναριακά πάντως βρίσκεται ένα κλικ πιο πάνω με το ενδιαφέρον concept και το μυστήριο που ξεδιπλώνεται σιγά-σιγά. Επιπλέον, μου άρεσαν τα puzzles, σε ένα κόλλησα για αρκετή ώρα. Το μόνο σημείο που με εκνεύρισε παρά με άγχωσε ήταν ο λαβύρινθος, καλή σκέψη, όχι και τόσο καλή υλοποίηση.
Είπα να δοκιμάσω και το Καμικάζι αγάπη μου - Trials Evolution που είχε πιάσει σκόνη στο backlog. Διασκεδαστικό παιχνίδι για να σκοτώνεις την ώρα σου, περισσότερο από ό,τι περιμένα. Τα physics λειτουργούν καλά και η αίσθηση να αναρριχάσαι πάνω από λάστιχα, κορμούς κλπ φοβερή. Περιστασιακά πάντως τρως κάτι σαβούρες, χωρίς να πολυκαταλαβαίνεις τι έγινε. Αναφέρομαι κυρίως στις περιπτώσεις που όσο και βάρος να ρίξεις μπροστά για να διορθώσεις σούζα δε σε σώζει και βλέπεις αργά και βασανιστικά να φεύγεις προς τα πίσω ή το ότι από μεγάλα ύψη, η κεφάλα του αναβάτη κατά την προσγείωση βρίσκει στο έδαφος παρόλο που αυτό ήταν παράλληλα με το εργαλείο. Έτσι όπως είναι σχεδιασμένο, φέρνει σε ιδιόμορφο platformer αφού το να έχει κολλήσει το δάχτυλο στο γκάζι, δε θα σε βοηθήσει όταν αρχίζουν και ζορίζουν οι διαδρομές και δίνεται μεγάλη σημασία στο που θα προσγειωθείς, πότε θα αναπτύξεις ταχύτητα κ.α.
Φασαίος Larianός
Approval of the Admiral
Fighting stocism with stoicism
Order of Alucard
