Τέλος το Alan Wake 2 μετά από 40 ώρες περίπου.
Το πλατίνιασα, που λέει και η κονσολούχα νεολαία, πράγμα πρωτοφανές για μένα, σε παιχνίδι τέτοιας κλίμακας. Το μόνο που άφησα είναι το Final Draft, δλδ. το αντίστοιχο του New Game+ με κάποιες μικροδιαφορές/προσθήκες ως τυράκι.
Πάμε πρώτα στα θετικά (no spoilers):
-Γραφικά, ήχος, ερμηνείες, σκηνοθεσία είναι όλα top tier, μισή γενιά μπροστά από τον ανταγωνισμό.
-Μου άρεσε πολύ το level design, το pacing, και η ισορροπία σεναρίου-δράσης.
-Πολύ καλή ιδέα οι δύο πρωταγωνιστές που κινούνται σε διαφορετική "διάσταση", μάλιστα συμπάθησα τη Saga περισσότερο από τον Alan
-Ενδιαφέρον exploration και collectibles που προσθέτουν στο worldbuilding
-Η Remedy έχει σχεδόν τελειοποιήσει αυτή την ιδιότυπη μίξη σάτιρας, τρόμου, και b-movie/pulp στερεοτύπων που εξελίσσει εδώ και χρόνια. Επίσης, το πάντρεμα live-action με in-game cinematics λειτούργησε άψογα εδώ.
Αρνητικά:
-Το gameplay είναι οκ, με καλές και μέτριες/σπαστικές στιγμές. Το respawning με κούρασε τρομερά, ειδικά με τον Alan. Γενικά τα τμήματα του Alan έχουν καλές ιδέες αλλά η υλοποίηση κάπου χωλαίνει. Saga all the way κι εδώ.
-Άνευρα boss fights
-Το σενάριο... Έχει καλές ιδέες και δυνατές στιγμές, αλλά αυτή η εμμονή της Remedy να κάνει κύκλους και να αποφεύγει έστω μερικές απαντήσεις, προσωπικά μου δίνει στα νεύρα. Η αλήθεια είναι ότι γενικά δεν με τραβάει το στυλ του Twin Peaks, δεν διαβάζω Stephen King, οπότε σ'αυτό το κομμάτι δεν τα βρίσκουμε με τη Remedy. Εξαίρεση το Control, που ήταν κυρίως εμπνευσμένο από τα αγαπημένα μου X-Files.
Κρατάω, πάντως, τα θετικά (εξού και το μπαμπάτσικο playtime).
Αν η Remedy σταματούσε το σεναριακό κρυφτούλι και τα ήξεις, αφήξεις θα μιλούσαμε για ένα εξαιρετικό game (για τα δικά μου γούστα, πάντα) αλλά κι έτσι ομολογώ ότι με εντυπωσίασε αρκετά (ειδικά αν το συγκρίνω με το μέτριο πρώτο Alan Wake).
8.5/10
