Τι Παίζετε Αυτόν τον Καιρό - Part III

[nitro912gr]

Τα τελευταία χρόνια έχω ζήσει στην Πορτογαλία αθροιστικά περίπου έναν χρόνο. Προφανως κάθε φορά που γνωρίζω κάποιον λίγο καλύτερα η κουβέντα θα πάει στην μουσική και στα games. Ακόμη και σήμερα, ούτε εγώ αλλά ούτε κι αυτοί, μπορούν να εξηγήσουν γιατί λατρεύουν τόσο πολύ το Lineage 2. Από τους gamers που έχω γνωρίσει, η πλειοψηφία παίζει ακόμη το παιχνίδι έστω και περιστασιακά ενώ κάποιοι λίγοι παίζουν κατά κύριο λόγο μόνο Lineage 2. Έχω βρει ακόμη και ίντερνετ καφέ σαν αυτό που είχαμε στο χωριό, όπου μέσα έπαιζαν Lineage 2 και Metin 2. Ορισμένοι δε είναι τόσο τρελαμένοι με το παιχνίδι που παίζουν σε διαφορετικούς σερβερς, αναλόγως με το end game expansion που τους ενδιαφέρει.

Και πως ξεκίνησε αυτή η ανακάλυψη; Μια μέρα είχα βάλει στο γραφείο το Soundtrack του παιχνιδιού και μου ήρθε βουρκωμένος ο τεχνικός ασφαλείας να μου πει πόσο πολύ αγαπά τα vibes της Gludin και πως είμαι καλεσμένος το απόγευμα σπίτι του να παίξουμε τριάδα με τον γιο του μιας που εγώ δεν έχω δικό μου υπολογιστή εδώ. Και φυσικά ο μικρός έπαιζε κάτι god of war και κάτι Red Dead Redemption, αλλά το κυρίως χόμπι του ήταν το L2 σε χ1 private server!

Αντί να παίξετε κάνα Oblivion, κάθεστε κι ασχολείστε με αρχαίες κορεατικές σατανιστικές πρακτικές!

Μα καλά Metin 2? ΜΑ ΜΕΤΙΝ 2?

Ήταν γτπ καβάλα στην εποχή του, πόσο μάλλον τώρα.

Για το linage δεν σχολιάζω, δεν με κέρδισε ποτέ αλλά με linegάδες δεν μπλέκεις.

 

[Dim Gian Bot]

Μα καλά Metin 2? ΜΑ ΜΕΤΙΝ 2?

Τι είναι τούτο; Αν μου το ανέφεραν ποτέ, θα ρωτούσα ΜΕ ΠΟΙΑΝ 2;...

(Μ'αυτήν! 1-0)

 

[Robin Hood]

Τέλος το Old Skies. Τι ωραίο παιχνίδι! Αν και εύκολο. Σειρά έχει το Kathy Rain 2.

 

[mits@kos]

Μα καλά Metin 2? ΜΑ ΜΕΤΙΝ 2?

Spoiler: ΘΑ ΜΙΛΑΤΕ ΟΜΟΡΦΑ

 

[maladroid]

Ακόμα δεν έχω καταφέρει να τελειώσω το ρημάδι το Ghost of Tsushima.
Ολοκλήρωσα την main campaign, μπήκα στο expansion και κάπου εκεί με χτύπησε αλύπητα η Ubi-κόπωση. Πανέμορφο setting, καλογραμμένη ιστορία, ενδιαφέροντες χαρακτήρες αλλά παραφουσκωμένη δράση, στα όρια της κήλης. Αν αντί για τον ψιλοαδιάφορο ανοικτό κόσμο είχαν φτιάξει μια ημι-γραμμική περιπέτεια των 40 ωρών μαξ θα ήταν αρχηγοί. Τώρα έχω φτάσει τις 70 (χωρίς καν να κυνηγάω κάθε μικροσκοπικό collectible) και αισθάνομαι λίγο κορόιδο. Τέλος πάντων, πιστεύω μπορώ να σφίξω τα δόντια για άλλες δέκα ωρίτσες, εξάλλου το expansion έχει κάποιες καλές ιδέες που θα ωφελούσαν και το κυρίως, αν εφαρμοζόταν σωστά.

Στο μεσοδιάστημα έπιασα το Have a Nice Death και κάηκα λίγο προσπαθώντας -μάταια- να υπερκεράσω την έλλειψη skillz με grinding.
Με την εμπειρία που έχω αποκτήσει στα roguelites λόγω -κυρίως- Hades και Dead Cells, θεωρώ ότι το progression του HaND είναι το πιο "τσιγκούνικο" όλων, κάνοντας το παιχνίδι αδικαιολόγητα δύσκολο. Το πολύ ξύλο γενικά το τρως από τα μεγάλα και μικρά bosses, αφού τα λεγόμενα trash mobs είναι συνήθως της πλάκας (εξαιρούνται αυτά του τελευταίου "κόσμου'). Δυστυχώς, λόγω των αμελητέων permanent upgrades, ακόμα και μετά από δεκάδες runs καταλήγεις να προσεύχεσαι για καλά boons και όπλα μπας και δεις προκοπή. Αφού μάζεψα μπόλικες σφαλιάρες, αναγκάστηκα να διαλέξω το εύκολο επίπεδο δυσκολίας (πάλι καλά υπάρχει κι αυτό) και τελικά το τερμάτισα, αν και εννοείται πως μπορείς να συνεχίσεις για να δεις καινούργιες ατάκες, αντικείμενα κτλ. Γενικά δεν με ενθουσίασε όσο περίμενα, παρότι το εικαστικό είναι χάρμα και ο (κάτω) κόσμος πολύ χαριτωμένος.
7/10

 

[shredder]

Ξεκινησα το Dead Island 2και σφαζω ζομπι. Ειπα μετα το Last of us 2 να σφαξω και αλλα ζομπι ! Ειναι σαν το dead island 1 δηλαδη fps ανοιχτου κοσμου με πολλα ζομπι για σφαξιμο! Το αιμα τρεχει ποταμι σχεδον φτανει σε επιπεδα DOOM! Αλλα και παλι ειναι πισω απο το DOOM και σε βια και σε αιμα. Γραφικαρες σε ulttra 1440p και χωρις FSR γιατι δεν χρειαζεται επειδη δεν εχει ray tracing και ετσι τρεχει ultra 1440p 60 fps. Εχοντας παιξει και το πρωτο οταν βγηκε το 2011 τα προτεινω και τα δυο!

 

[Sugamoto Panagia]

δεν μου αρεσε το πρωτο dead island αρα θα κανω σκιπ σρεντερα.

 

[Borracho]

Eίμαι στα σφηνάκια ελέω επικείμενων διακοπών, οπότε πριν πιάσω το Kathy Rain 2, ξεκίνησα το φοβερό και εντελώς παραγνωρισμένο, American Arcadia, από την ομάδα που μας έδωσε το φανταστικό Call of the Sea.

Video game εκδοχή του Truman Show, με εξαιρετικές ερμηνείες, πανέμορφο εικαστικό τομέα και σωστά δομημένη δράση. Οι φίλοι των cinematic platformers (Another World, δεν ξεχνώ) δείτε το οπωσδήποτε, θα γουστάρετε τη ζωή σας.

 

[vtheofilis]

Τέλος το Syberia, μετά από 12 ώρες περίπου.

Πολύ πιο "χορταστικό" από το Amerzone. Βοηθάει και το ότι από την σχετικά απλοϊκή Phoenix VR που χρησιμοποιούσε το Amerzone, εδώ είχαμε την Virtools ( αν και τα Syberia 1 και 2 ήταν νομίζω τα πιο γνωστά παιχνίδια που την χρησιμοποίησαν, και μάλλον τα πιο αξιόλογα ).

Οι γρίφοι αρκετά καλοί, και αρκετά λογικοί. Με λίγο προσοχή στους διαλόγους ( κάτι που το Syberia έχει, σε αντίθεση με το Amerzone, όπου πρακτικά είχαμε ένα μικρό cutscene, με τον παίκτη να μην απαντά, και μονο να ακούει ) και στο περιβάλλον, είναι βατοί. Αν δε είχαμε καλύτερο σύστημα για journal (οι γρίφοι κάποιες βασίζονται σε πράγματα που λέγονται σε διαλόγους, και δεν σημειώνονται αυτόματα από το παιχνίδι ) και "σημείωση" των αντικειμένων και των σημείων αλληλεπίδρασης στο περιβάλλον, το παιχνίδι ενδεχομένως να γινόταν ακόμα πιο βατό. Ίσως υπερβολικά βατό. Πάντως δεν μπορώ να πω ότι είχε κακές συνήθειες παλαιότερων παιχνιδιών όπως game over λόγω λάθους, παράλογους ή καθαρά σπαζοκεφαλάδικους γρίφους, ή κυνήγι εικονοστοιχείων ( pixel huunting ελληνηστί ).

Ως σενάριο ξεπερνά το Amerzone ( δεν ομοιάζει με ταξίδι δίχως επιστροφή το ταξιδι της Kate ), και η ατμόσφαιρα είναι στα ίδια και υψηλότερα επίπεδα. Αν το Amerzone του 1999 ήταν μια τίμια πρώτη προσπάθεια, που σε μεγάλη έκπτωση ή τζάμπα αξίζει, το Syberia, ακόμα και στα 13€ που ζητά χωρίς έκπτωση στο GOG τα αξίζει, ποσώ δε τώρα που το αγοράζεις με ούτε 3€.

Εγκαθιστώ το Syberia 2 για να το ξαναπαίξω, και αγόρασα και το 3.

 

[Borracho]

Tίμιο ρηβιού-χρονομηχανής για το πρώτο Syberia, έτσι ήταν αντικειμενικά και μετά αναλόγως προσωπικής συναισθηματικής επένδυσης, έτεινε στο άπειρο. Το δεύτερο αποτελεί ουσιαστική συνέχεια του πρώτου, οργανικά αδιάσπαστη σχεδιαστική φιλοσοφία και είναι προφανές ότι είχαν ξεκινήσει το δουλεύουν απευθείας με το που ολοκλήρωσαν το πρώτο.

Το τρίτο είναι απογοητευτικό πολύ, κυρίως σε επίπεδο γραφής και γρίφων. Ενδεικτικά αναφέρω πως το εγκατέλειψα γύρω στο 70%, μη μπορώντας ν'ανεχτώ άλλο τη σκληρά ασυνάρτητη βλακεία των γρίφων του. Ευτυχώς η Microids πήρε τη ρεβάνς με το εκπληκτικό τέταρτο, πιθανώς το δυνατότερο τίτλο της σειράς. Κρίμα κι άδικο που έκλεισαν το στούντιο στο Παρίσι, αλλά έτσι είναι ο κόσμος, σκληρός κι άδικος.

 

[vtheofilis]

A, τόσο χάλια; Καλά, το αγόρασα για 3€, τα έχει σε έκτπωση το GOG τα παιχνίδια της σειράς.

Μπήκα στο μοναστήρι-μίγμα Άθω/Μετεώρων/Αγ. Βασιλείου Μόσχας, στο 2. Είναι πιο στρωτό το σύστημα των διαλόγων.

 

[Robin Hood]

Ναι, το τρίτο είναι το χειρότερο απ' όλη την σειρά. Κι ένα κακό adventure.

 

[Northlander]

Θυμάμαι στο demo του ξεκινούσε με εσένα να προσπαθείς να ξεφύγεις από μία λεοπάρδαλη του βουνού?