Τι Παίζετε Αυτόν τον Καιρό - Part III

Welcome!

By registering with us, you'll be able to discuss, share and private message with other members of our community.

SignUp Now!
Τα τελευταία χρόνια έχω ζήσει στην Πορτογαλία αθροιστικά περίπου έναν χρόνο. Προφανως κάθε φορά που γνωρίζω κάποιον λίγο καλύτερα η κουβέντα θα πάει στην μουσική και στα games. Ακόμη και σήμερα, ούτε εγώ αλλά ούτε κι αυτοί, μπορούν να εξηγήσουν γιατί λατρεύουν τόσο πολύ το Lineage 2. Από τους gamers που έχω γνωρίσει, η πλειοψηφία παίζει ακόμη το παιχνίδι έστω και περιστασιακά ενώ κάποιοι λίγοι παίζουν κατά κύριο λόγο μόνο Lineage 2. Έχω βρει ακόμη και ίντερνετ καφέ σαν αυτό που είχαμε στο χωριό, όπου μέσα έπαιζαν Lineage 2 και Metin 2. Ορισμένοι δε είναι τόσο τρελαμένοι με το παιχνίδι που παίζουν σε διαφορετικούς σερβερς, αναλόγως με το end game expansion που τους ενδιαφέρει.

Και πως ξεκίνησε αυτή η ανακάλυψη; Μια μέρα είχα βάλει στο γραφείο το Soundtrack του παιχνιδιού και μου ήρθε βουρκωμένος ο τεχνικός ασφαλείας να μου πει πόσο πολύ αγαπά τα vibes της Gludin και πως είμαι καλεσμένος το απόγευμα σπίτι του να παίξουμε τριάδα με τον γιο του μιας που εγώ δεν έχω δικό μου υπολογιστή εδώ. Και φυσικά ο μικρός έπαιζε κάτι god of war και κάτι Red Dead Redemption, αλλά το κυρίως χόμπι του ήταν το L2 σε χ1 private server!

Αντί να παίξετε κάνα Oblivion, κάθεστε κι ασχολείστε με αρχαίες κορεατικές σατανιστικές πρακτικές!
Μα καλά Metin 2? ΜΑ ΜΕΤΙΝ 2?

Ήταν γτπ καβάλα στην εποχή του, πόσο μάλλον τώρα.

Για το linage δεν σχολιάζω, δεν με κέρδισε ποτέ αλλά με linegάδες δεν μπλέκεις.
 
Ακόμα δεν έχω καταφέρει να τελειώσω το ρημάδι το Ghost of Tsushima.
Ολοκλήρωσα την main campaign, μπήκα στο expansion και κάπου εκεί με χτύπησε αλύπητα η Ubi-κόπωση. Πανέμορφο setting, καλογραμμένη ιστορία, ενδιαφέροντες χαρακτήρες αλλά παραφουσκωμένη δράση, στα όρια της κήλης. Αν αντί για τον ψιλοαδιάφορο ανοικτό κόσμο είχαν φτιάξει μια ημι-γραμμική περιπέτεια των 40 ωρών μαξ θα ήταν αρχηγοί. Τώρα έχω φτάσει τις 70 (χωρίς καν να κυνηγάω κάθε μικροσκοπικό collectible) και αισθάνομαι λίγο κορόιδο. Τέλος πάντων, πιστεύω μπορώ να σφίξω τα δόντια για άλλες δέκα ωρίτσες, εξάλλου το expansion έχει κάποιες καλές ιδέες που θα ωφελούσαν και το κυρίως, αν εφαρμοζόταν σωστά.

Στο μεσοδιάστημα έπιασα το Have a Nice Death και κάηκα λίγο προσπαθώντας -μάταια- να υπερκεράσω την έλλειψη skillz με grinding.
Με την εμπειρία που έχω αποκτήσει στα roguelites λόγω -κυρίως- Hades και Dead Cells, θεωρώ ότι το progression του HaND είναι το πιο "τσιγκούνικο" όλων, κάνοντας το παιχνίδι αδικαιολόγητα δύσκολο. Το πολύ ξύλο γενικά το τρως από τα μεγάλα και μικρά bosses, αφού τα λεγόμενα trash mobs είναι συνήθως της πλάκας (εξαιρούνται αυτά του τελευταίου "κόσμου'). Δυστυχώς, λόγω των αμελητέων permanent upgrades, ακόμα και μετά από δεκάδες runs καταλήγεις να προσεύχεσαι για καλά boons και όπλα μπας και δεις προκοπή. Αφού μάζεψα μπόλικες σφαλιάρες, αναγκάστηκα να διαλέξω το εύκολο επίπεδο δυσκολίας (πάλι καλά υπάρχει κι αυτό) και τελικά το τερμάτισα, αν και εννοείται πως μπορείς να συνεχίσεις για να δεις καινούργιες ατάκες, αντικείμενα κτλ. Γενικά δεν με ενθουσίασε όσο περίμενα, παρότι το εικαστικό είναι χάρμα και ο (κάτω) κόσμος πολύ χαριτωμένος.
7/10
 
Ξεκινησα το Dead Island 2και σφαζω ζομπι. Ειπα μετα το Last of us 2 να σφαξω και αλλα ζομπι ! Ειναι σαν το dead island 1 δηλαδη fps ανοιχτου κοσμου με πολλα ζομπι για σφαξιμο! Το αιμα τρεχει ποταμι σχεδον φτανει σε επιπεδα DOOM! Αλλα και παλι ειναι πισω απο το DOOM και σε βια και σε αιμα. Γραφικαρες σε ulttra 1440p και χωρις FSR γιατι δεν χρειαζεται επειδη δεν εχει ray tracing και ετσι τρεχει ultra 1440p 60 fps. Εχοντας παιξει και το πρωτο οταν βγηκε το 2011 τα προτεινω και τα δυο!
 
Back
Top