Σκίσαμε στα γρήγορα την campaign του <b>F.E.A.R. 3 </b> σε co-op με τον soad667 (who is simply the best, να μη ξεχνιόμαστε).
Πολύ διασκεδαστικό, ειδικά για μένα που έπαιζα σαν Fettel, κάνοντας Possess και κόβωντας κώλους με τις overpowered δυνάμεις μου αριστερά-δεξιά, απλά δεν έχει καμιά σχέση με F.E.A.R. Ακόμα και να μην είσαι θιασώτης της σειράς, άλλα περιμένεις από ένα παιχνίδι με αυτό το όνομα, κάτι που θα σε αγχώσει ή τρομάξει με την ατμόσφαιρά του.
Αντ' αυτού, παίρνεις μια παιδική χαρά ενηλίκων (ο Borracho το έχει πει πρώτος αυτό, κερασμένο thank you σε όποιον θυμιθεί για ποιο παιχνίδι, να μη νιώθω αποκαρδιωτικά μόνος στο κάψιμο μου που θυμάμαι τέτοια πράγματα), με χορταστική και αχαλίνωτη δράση, και ένα καθαρά προσχηματικό σενάριο να πλαισιώνει το ασταμάτητο pew-pew.
H campaign με το ζόρι ξεπερνάει τις πέντε (5) ώρες, και με μικρό replay value για όσους δεν κυνηγάνε score, collectibles, achievements και το κακό συναπάντημα. Αλλά για όσο κρατάει, είναι λουκούμι για τους φίλους της δράσης.
Συνεχίζω το <b>Bioshock Infinite </b>σε 1999 mode. Κοντεύω να φτάσω στη Lady Comstock. Έτυχε και μια παράξενη κωλοφαρδία. Με το που μπαίνεις στο Emporium, έχει μια τεράστια μάχη όλοι-εναντίων-όλων, στην οποία κανονικά σκάει μύτη κι ένας Handyman (ο τρίτος από τους τέσσερις που πρέπει να πολεμήσεις στο παιχνίδι). Και κάποια στιγμή που γέμιζα σκάγια με το shotgun μου κάτι ταλαίπωρους Vox με RPG, η Elizabeth φώναξε "watch out, Handyman" και εμφανίστηκε το σηματάκι στην οθόνη που δείχνει περίπου που είναι (ναι, αυτές οι χαζομάρες εξακολουθούν να υπάρχουν στο 1999 mode :nope: :nope: :nope: ) . Εγώ ψύχραιμα αποφάσισα να ασχοληθώ πρώτα με τις μαρίδες πριν πιαστώ με τον ξιφία, και χοροπηδούσα σα τον παλαβό από rail σε rail κυνηγώντας τους αντιπάλους.
Έ, κάποια στιγμή η battle music σταμάτησε, κάτι που σημαίνει πως η μάχη τελείωσε, η σκόνη καταλάγιασε, και Handyman πουθενά. Δε ξέρω αν σκόνταψε και έπεσε από την Columbia, ή άμα το Mosquito που είχε φέρει μέσω Tear η Elizabeth με το μέρος μας ήταν τόσο γαμάτο που τον σκότωσε μόνο του, αλλά δε με χάλασε καθόλου...