<blockquote>οπότε τρίτο στη λίστα</blockquote><br>Και εγώ κάπου εκεί θα το έβαζα (μάλλον γιατί έχει περάσει και καιρός) μετά από Divine Divinity και Titan Quest. Ως σύνολο μιλάω πάντα, γιατί αν πιάσουμε ποικιλία loot ή builds το Diablo 2 παραδίδει μαθήματα. Κάτι μου λέει ότι και το Grim Dawn θα χωθεί σφήνα πρώτη τριάδα...<br><br>Στο θέμα μας τώρα, τερμάτισα τελευταία τα Uncanny Valley και Silence of the Sleep. Ίσως και να το αδικεί ελαφρώς ο Volrath στο κείμενό του. Το παιχνίδι έχει ένα από τα καλύτερα c&c συστήματα που έχω δει σε παιχνίδι. Σύντομο σε διάρκεια (κάθε playthrough μπορεί να διαρκέσει από 45 λεπτά ως μιάμιση περίπου ώρα) αλλά με υψηλή replayability, καθώς πέρα από τα άπειρα φινάλε έχει πολλές σκηνές και περιοχές που αλλάζουν από playthrough σε playthrough. Πολύ ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη ιστορία στο είδος των survival horror, απίστευτο soundtrack (μην κάνετε το λάθος να τσιγκουνευτείτε την έκδοση που το έχει) και ατμόσφαιρα, που χωρίς να μπορώ να προσδιορίσω από που ακριβώς πηγάζει (ίσως το ρεαλιστικό setting; ), σε απορροφάει κάθε φορά, ξανά και ξανά Δεν περιγράφεται εύκολα στα γραπτά, πρέπει να το παίξετε για να καταλάβετε. A, και το κερασάκι στην τούρτα οι γρίφοι... λίγοι αλλά καλοί και τέλεια προσαρμοσμένοι στο παιχνίδι. :thumbsup:<br><br>Το δε Silence of the Sleep, ωραίο για πρώτη προσπάθεια του τυπά, άλλα σκοντάφτει κάπου. Τα save points με άλλα horror παιχνίδια θα έλεγα ότι είναι σχετικά κοντά, για την ακρίβεια στα περισσότερα chapter έχει ένα οπότε απλά μπαίνεις στη λογική του "εξερευνώ λίγα δωμάτια-βρίσκω αντικείμενο, επιστρέφω να σώσω". Ποτέ δεν έχασα πρόοδο πάνω από 3-4 λεπτά το πολύ, σε gameover. Φθηνούς-άδικους θανάτους άντε να συναντησα 4 φορές στο παιχνίδι (στο 2ο chapter κυρίως όπου το τέρας spawnάρε κοντά μου ακριβώς με το που μπήκα σε ένα δωμάτιο, μπορεί να είναι και bug που σχετίζεται με τη random ρουτίνα του). Γενικά λίγο προσοχή και κρύψιμο θέλει, στο 4ο chapter μάλιστα (που είναι και η μεγαλύτερη περιοχή του παιχνιδιού) το παιχνίδι δίνει ξεδιάντροπα clues για το πότε και από που θα έρθει ο μπαμπούλας και αρκετό χρόνο να φύγεις/κρυφτείς. Οι γρίφοι που έχει είναι σε γενικές γραμμές καλοί και όπου υπάρχει κόλλημα οφείλεται ξεκάθαρα σε αντικείμενο που δεν είδαμε στο περιβάλλον παρά σε λογική των παζλ. Για μένα λοιπόν ο λόγος που θεωρώ ότι βάζει τρικλοποδιά στον ευατό του είναι καθαρά η ιστορία, που στο τέλος διαπιστώνεις ότι έχει πολλές τρύπες ακόμη και στα πλαίσια του αφηρημένου ψυχεδελικού υπόβαθρου που παίζει. Επίσης, μηδέν εναλλακτικά φινάλε παρόλο που σε σημεία έχει κάποιες ενέργειες που πιστεύεις ότι επηρεάζουν κάτι. Η συνολική παρουσίαση παρ' όλα αυτά είναι ωραία κυρίως από κάποια έξυπνα animation και τη χρήση διαφορετικών χρωμάτων. Και υποδειγματική αξιοποίηση μουσικής-ήχων, νούμερο ένα παράγοντας στη δημιουργία πειστικής ατμόσφαιρας σε παιχνίδια τρόμου...