Σήμερα καθώς εκανα ανασκαφες στην αποθηκη στο πατρικό, βρήκα ξεχασμένα σε ενα συρταρι της φοιτητικης μου βιβλιοθηκης, τα cd απο το Myth: Fallen Lords και Myth II: Soulblighter.<br><br>Mεταφέρθηκα 17 χρόνια πριν, όπου το 2000 φοιτητής στην Αθήνα, έλιωνα με τις ώρες τα συγκεκριμένα παιχνίδια. Αυτο που μου έχει μείνει περισσοτερο είναι η φωνή και οι περιγραφές του αφηγητή στην αρχή καθε level. Φοβερή φωνη και τρομερές περιγραφές που προσωπικά με βάζανε εντελώς μέσα στο παιχνίδι, λες και ημουν ενας απο τους νάνους ή τους τοξοτες, και μου δημιουργούσαν ενα αισθημα αγωνιας λες και ημουν εγω που καταδιωκομουν απο τις ορδες των τερατων και των απέθαντων του παιχνιδιου. Επίσης, κρατώντας σημερα τα cd στα χέρια μου με θυμηθηκα να παίζω μέσα στην ομίχλη απο τους καπνους των Καρέλια και να ρίχνω απιστευτα μπινελικια λογω της κάμερας και των συνεχών saves (πραγματικα αυτα τα παιχνιδια πηγαν τα βρισιδια μου σε αλλο level), προς πανικο και τρόμο της γεροντοκορης θεουσας , αδερφης αρχιμανδριτη, γειτόνισσάς μου (καλη της ώρα αν ζει).<br><br>Έσπασα την gaming ξηρασια των τελευταιων μηνων, βαζοντας στον παλιο υπολογιστη (αυτον με τα XP) το πρωτο παιχνιδι της σειρας. Η γκρινιαρικη φωνη των νάνων (Move here, move there) ήχησε παλι γνωριμη στα αυτια μου, 17 χρονια μετα.<br><br>[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=VgIbU_8joHM[/youtube]