Παραδόξως, το GoT της Telltale το γούσταρα, κυρίως γιατί παρακολουθώ την σειρά χωρίς να με καίει ιδιαίτερα, δεν ψαχνόμουν δηλαδή να δω το οτιδήποτε. Όντως μπήκα στο ρόλο του κακομοίρη Ρόντερικ και το χάρηκα. Για τα Batman και Walking Dead: Michonne και Season Three, τα έχω γράψει και στις παρουσίασεις. Αφόρητα μέτρια και κουραστικά. Γενικά, όσο περισσότερη Telltale παίζεις, τόσο πιο άσχημα φαίνονται οι "ραφές" και τα καθρεφτάκια του συστήματός της. Έχει να κάνει και με τον κόσμο ή το setting. Π.χ. το Walking Dead έχει πλέον αρμεχθεί πέρα από κάθε όριο και λογική και απλώς επαναλαμβάνεται διαρκώς στο όνομα του χρήματος. <br><br>Αντίθετα, μπορώ να δηλώσω ενθουσιασμένος με την προοπτική του The Wolf Among Us Season 2, μόνο και μόνο γιατί θα έχω την ευκαιρία να ξαναζήσω στον κόσμο των Fables.<br><br>Στα δικά μας τώρα, μετά από ένα εξαιρετικά παραγωγικό staycation, κατόρθωσα να μειώσω το VIP Backlog (το απλό Backlog γνωρίζω πλέον πως δεν θα το παίξω ΠΟΤΕ, στο VIP βάζω μόνο τα παιχνίδια που πραγματικά θέλω να παίξω και δεν αγόρασα απλώς γιατί "έλα, 2 ευρώ, ευκαιρία!") στους δυο μόνο τίτλους. Rise of the Tomb Raider και Alien: Isolation. <br><br>To ROTT περιμένω να το χαρώ σε 4Κ με την 1080 (Σρέδερ, έξελθε απ' εμού) και παίζω χαλαρά το Alien : Isolation. Χαλαρά δηλαδή, τρόπος του λέγειν. Τί παιχνιδάρα είναι αυτή; Τί ατμόσφαιρα; Τί σχεδιασμός χώρων εκπληκτικός; Τί σεβασμός στο πρωτότυπο φίλμ; Πραγματικά σε κάνει να νιώθεις πως ΕΙΣΑΙ στον σταθμό Σεβαστοπόλ, όπως αντίστοιχα έπραξε πρόσφατα το Prey με τον Talos I και παλαιότερα τα Bioshock με τις πανέμορφες ουτοπίες τους.